Svei mér þá. Hún Elísa mín datt niður af sumarbústaðapalli þegar hún var 1 1/2 árs, neitaði að stíga í fótinn og þegar á slysó var komið kom í ljós að hún var lærbrotin. Venjulega eru nú lærbrot sett í strekk, en hún slapp og mér skilst að það hafi verið vegna þess að brotið náði ekki alveg í gegn.

En hún reyndar steig ekkert í fótinn fyrr en hún mátti það, fann þetta bara á sér. En úff hvað ég man að þetta var erfitt tímabil. Henni náttúrulega hundleiddist og maður þurfti að hafa þvílíkt ofan af fyrir henni. Svo EstHerP mín, þú átt sko alla mína samúð.

Ég var mikið með bækur að lesa og skoða, liti og blöð eða litabækur, krakkapúsl í tonnavís, eitthvað var ég með leir líka, og svo var eitthvað takmarkað barnaefni sem hún vildi horfa á. Hún nennti því samt frekar fyrst hún gat ekki hlaupið um, heldur en ef hún hefði getað verið að gera eitthvað annað. Gætir nú prófað stubbana, þeir heilla oft þennan aldur. Nú eða þá einhverjar söngspólur, þær eru oft svolítið sniðugar og krakkarnir ná svona aðeins að einbeita sér yfir stuttum lögum í einu. En allavega þá krafðist þetta miklu meira af mér (var líka einstæð á þessum tíma) og ég þurfti sko að sitja með henni og dunda til að hafa ofan af fyrir henni. Svo var ég líka dugleg að fara út í labbitúra og leyfa henni að róla og sitja í sandkassanum að moka og dunda.

En ég var ansi úrvinda eftir þetta tímabil og prísaði mig svo sannarlega sæla yfir að eiga að öðru leyti heilbrigt barn og dáðist óviðjafnanlega að foreldrum barna með meiri þarfir.<br><br>Kveðja,
GlingGlo

Frændi minn fótbrotnaði þegar hann var 3-4 ára og var settur í gifs frá tám uppí nára. Hann var orðinn ansi flinkur að ýta sér um allt á rassinum. Svo var honum batnað, laus við gifsið og var úti að hjóla og var boðinn inn hjá vini sínum og þá kemur hann hoppandi inn á rassinum. Það var smá aðlögunartími þangað til hann fór að nota löppina aftur.