bumbulina fyrir 22 árum, 1 mánuði Fjöldi lestra: 523

Einelti

Það er alveg ótrúlegt hvað einelti er stórt vandamál, það eru tæp 5% af börnum sem leggja í einelti en 15 sem verða fyrir því. Mér finnst líka alveg ömurlegt að börn sem verða fyrir einelti séu látin skipta um skóla, hvað með gerandann. Ef einhver ætti að skipta um skóla finndist mér að það ætti að vera gerandinn. Svo eru til dæmi þar sem gerandi byrjar í grunnskóla og eltir þolandann í framhaldskóla how sick is that…. Allir svo voða surprise að barninu líði illa. Mér finnst þetta meira segjabara hálf krípí…. Sjálf hef ég ekki verið lögð í einelti en get rétt ímyndað mér að það sé hræðilegt. Svo vita foreldrarnir ekki hvað þeir eiga að gera. í tíma í dag reyndum við að leita að skólum með eineltisáætlun og viti menn við fundum með erfiðum 15 skóla af ÖLLU landinu!!!!!!!
Þetta þarf að laga!!!!!
KVeðja Bumbó

lhg fyrir 22 árum, 1 mánuði

Það er satt að skólayfirvöld þurfa að taka harðar á þessum málum en oft er nú líka vandamál að þolendur þora ekki að segja frá. Nú er það orðið svo að skólayfirvöld hafa eiginlega ekki það val að geta rekið nemendur úr skóla, sama hvað þeir gera. Tek sem dæmi litlu villingana sem voru að sprengja í Hagaskóla fyrir nokkrum árum og skólastjóra var bannað að reka þá þó það hefði bara verið tímabundin brottvísun.

Mér dettur í hug að í staðinn fyrir að vísa úr skóla megi aga nemendur með því að taka þá úr tíma og láta í sérkennsluhóp, einn og einn. Miklu leiðinlegra og enginn til að sýna sig fyrir. Eða það mætti láta þá hjálpa húsverði, flokka týnda vettlinga eða þrífa eitthvað :) Samt eru margir foreldrar sem ekki vilja trúa neinu upp á litlu englana og myndu bregðast illa við ef eitthvað svona væri gert.

Fyrra álit

Geislinn fyrir 22 árum, 1 mánuði

Ég skil bara ekki afhverju kennsluefni í skólum landsins er ekki breytt!! Þetta hefur alltaf viðgengist sem betur fer er umfjöllun mikil í þjóðfélaginu í dag. En ef krakkarnir í skólunum fá fræðslu um áhrif eineltis og helst lifandi fræðslu. Hægt væri að gera heimildarmyndir byggðar á raunverulegum atburðum. Krakkarnir látnir koma sjálfir með uppástungur um það hvernig hægt sé að bæta þetta ástand eiskonar hóverkefni. Þegar krakkar eru virkjaðir í hópum og talað er til þeirra í einlægni þá hlusta þau. Ég hef mikla trú á börnum. Við foreldrar eigum að ræða þessi mál heima. ég held að mörg börn sem taka þátt í að leggja annað barn í einelti átti sig ekki á því hvað það er að gera.
Já það er ákafi í mér svo nú ætla ég að anda rólega og hugsa um ljósbláa ljósið. Draga það inn í vitund mína og finna á ný hinn yndislega innri frið. Friðinn sem öll börn á öllum aldri eiga skilið að upplifa.
Sannarlega gott umræðuefni og ég er svo sammála því að gerani á að vera ábyrgur. Þarf að læra það strax,
Kveðja Geisli

Fyrra álit

catgirl fyrir 22 árum, 1 mánuði

Einelti er alveg skelfilegt mál sem allt of lengi hefur verið reynt að fela.

Sem betur fer er það að breytast, Stefán Karl er að gera rosalega hluti og einnig er heimildamynd í bígerð sem sýna á í öllum grunnskólum.

Ég var að lesa á netinu áðan um mann sem fór á fyrirlestur sem Stefán Karl hélt í einum grunnskólanum, þar sagði hann að á síðasta ári gerðu 48 börn og unglingar tilraun til að fyrirfara sér . 41. lifði af, margir fyrir tilstilli Stefáns.

Þetta er skelfileg staðreynd !! Ég hafði bara ekki grun um að þetta væri svona hryllilegt. Svo er talan örugglega hærri, og fyrir utan alla þá sem “bara” hugsa um að drepa sig.

Í mogganum las ég einnig að hann hefði sagt að börn allt niðrí 6 ára aldur og jafnvel leikskólaaldur hugsi um sjálfsmorð. Hugsiði ykkur !! Ég reyndar er ein af þeim sem hef lifað með sjálfsmorðshugsunun nánast eins lengi og ég man eftir mér, ég hef þó aldrei og mun líklega aldrei gera neitt í því. Er alltof mikil gunga og með króníska frestunaráráttu og einhvern veginn veit að það er ekki lausn og það er ekki rétt. En það stoppar hugsanir mínar þó ekki. Ég þó hélt í einfaldleika mínum að það væru ekki margir eins og ég sem byrjuðu svona snemma á þessum hugsunum, því miður hafði ég rangt fyrir mér :'(

Mér finnst svona málefni vera allt of mikið falin. Finnst að tala ætti um geðræn vandamál við börn og unglinga, eitthvað sem lítið er gert í dag. Ég leitaði mér fyrst hjálpar 22 ára gömul, þorði það ekki áður og hélt að það væri ekkert að mér, að ég væri bara ímyndunarveik. Mikið vildi ég óska að ég hefði fengið einhverja fræðslu um þetta á unga aldri, þá kannski hefði líf mitt ekki verið eins mikil þrautarganga :(

Æi hvað ég myndi vilja breyta þessu öllu :(

Hérna eru nokkrir linkar

http://www.palmi.is/frettir.asp?Frettir=ein&T unga=isl&FrettID=63

http://www.skodun.is/einelti/

Hérna er svo mitt framlag til að reyna að hjálpa fólki með geðræn vandamál, vefurinn er rúmlega vikugamall svo ekki orðinn mjög virkur..

http://www.einhugur.com/Gedheilsa

Fyrra álit

larandaria fyrir 22 árum, 1 mánuði

Einelti er viðvarandi, alvarlegt og STÓRT vandamál sem MIKLU meira ætti að gera í.

Ég hef sjálf mikla reynslu af einelti, varð fyrir því í mörg ár. Ég er samt ein af þeim heppnu, það fékk ekki það mikið á mig og ég er löngu búin að jafna mig en samt sem áður var þetta ekkert skemmtilegt og ég hefði ekki haft neitt á móti því að eiga eitthverja vini á aldrinum 6-14 ára… þið hin: þið vitið ekki hvað þið eruð heppin!!

En það sem þarf fyrst og fremst er FRÆÐSLA. Það þarf að segja krökkunum alveg frá 6 ára aldri að það er ekki sá sem verður fyrir einelti sem á við vandamál að stríða heldur sá sem leggur í einelti. Og ég er ekki að bulla! Sá sem verður fyrir einelti er oftast ósköð venjuleg manneskja, stundum doldið spes en langoftast er það ekki verra. Sú sem leggur Í einelti á mjög oft við vandamál að etja heiman frá, í skóla eða annað. T.d. sú sem lagði mig í einelti í öll þessi ár var nýbúin að missa mömmu sína, pabbi hennar var alki og enginn til að sjá um hana nema síreykjandi amma. Ekki skrýtið að hún hafi ekki alveg verið í jafnvægi!

Það á ekki að refsa gerendum heldur hjálpa þeim. Stundum felst hjálpin í nokkurs konar refsingu en það á ekki bara að skamma þá og segja þeim að hætta þessu heldur þarf að komast að rótum vandans.

Og það eru ekki foreldrar heldur kennarinn sem gegna lykilhlutverki í þessu. Það er kennarinn sem umgengst krakkana daginn út og inn þar sem þeir eru saman en foreldrar bara eitt og eitt og sjá þar af leiðandi ekki samskipti þeirra. Það gerir oftar en ekki illt verra að blanda foreldrunum í þetta en auðvitað eiga þau rétt á að vita hvað er í gangi.

Allavega, held ég hætti núna=)

Daddy, don't ever die on a friday! It can seriously damage your health!

Fyrra álit

Titta fyrir 22 árum, 1 mánuði

Ég get nú ekki verið sammála þér að öllu leyti.

Heldur þú virkilega að fram að sex ára aldri séu börn bara englar sem sitji öll saman í sandkassanum og byggi sandkastala?

Börn byrja vel fyrir þennan aldur að sortera krakkana. Krakkar stríða á leikskólum. Kannski er stríðnin ekki jafn alvarleg og þegar þau verða eldri, en miðað við aldurinn þá er stríðnin slæm.

Kennarinn gegnir lykilhlutverki að því leytinu til að hann ætti að taka eftir eineltinu. En uppeldi barnanna kemur (á að koma) að heiman. Tími kennarans til að ala upp öll 30 börnin í bekknum er af mjög skornum skammti, og er þar að auki ekki starf kennarans. Samkvæmt lögum eiga kennarar OG foreldrar (forráðamenn) að vinna saman, og þess vegna skiptir máli að foreldrar hlusti á kennarann og taki það til sín.

Heimilin eru misjöfn. Sum börn alast upp við það að það sé allt í lagi að nota saklausa stríðni heima fyrir. En oft getur þessi saklausa stríðni farið út fyrir mörkin þegar utan heimilisins er komið. Það er nokkuð sem fæstir foreldrar vilja trúa.

Anyway, minn punktur. Ekki koma öllu yfir á kennarann. Starf kennarans er EKKI að ala upp börnin okkar. Uppeldi barna á að hefjast fyrir sex ára aldurinn. Vissirðu að eitt stærsta vandamál kennara í fyrsta bekk er að kenna börnunum að sitja kyrr? Ættu þau ekki að hafa lært það fyrir þann aldur?

Fyrra álit

GlingGlo fyrir 22 árum, 1 mánuði

Ég er nú alveg ósammála að þetta sé á aðalábyrgð kennarans og að þetta komi foreldrunum ekki við. Uppeldi er fyrst og fremst á ábyrgð foreldra, ekki kennara.

Þetta er af heimasíðu F.U.M.E.:

“Hvað einkennir gerendur?
Það sem einkennir þá sem leggja í einelti umfram önnur börn er árásarhneigð og jákvæð viðhorf til ofbeldis og ofbeldisverka. Þessir nemendur eru skapbráðir og vilja stjórna öðrum.

Öfugt við það sem oft hefur verið haldið fram af sálfræðingum og barnageðlæknum, að þessi nemendur séu í raun hræddir og óöruggir undir yfirborðinu, kemur í ljós við athuganir að þeir eru í meðallagi og yfir meðallagi öruggir með sig miðað við jafnaldra.

Þessir nemendur eru líklegri en aðrir til að lenda í útistöðum við kerfið á fullorðinsárum.

Það virðist sem þessi börn hafa ekki fengið eins ákveðin skilaboð og önnur börn frá nánasta umhverfi sínu um muninn á réttu og röngu. Það virðist einnig að þessi börn hafi þolað,,harðari” uppeldisaðferðir af hálfu foreldra en börn almennt. Er hér meðal annars átti við beitingu líkamlegra refsinga og reiði."

Þannig að það er greinilegt að uppeldið hér skiptir mjög miklu.

Hvernig færðu annars út að það geri illt verra að blanda foreldrum í þetta???? Foreldrar eru gífurlegir áhrifavaldar á börn sín og mun meiri en kennari, þó svo hann hafi auðvitað líka áhrif. Að mínu mati er góð samvinna foreldra og skóla lykilatriðið í baráttunni við einelti. Það er kannski frekar kennarinn sem tekur eftir þessu og þá er það hans að tilkynna foreldrunum, og í SAMEININGU reyna þessir aðilar að finna lausn og helst kæfa eineltið í fæðingu. Langbest auvðitað ef það er hægt að koma í veg fyrir að það byrji.

Uppeldi hefst um leið og börnin fæðast og þá strax á maður sem foreldri að byrja að kenna þeim virðingu gagnvart öðrum. Þett er ekki eitthvað sem. Annars er ég sammála að fræðsla frá unga aldri skitpi rosalega miklu máli í sambandi við þetta. Kennarinn getur reynt að skapa góðan anda í bekknum, en foreldrarnir skapa grunninn sem hann hefur að vinna með.

Kveðja,

Fyrra álit

larandaria fyrir 22 árum, 1 mánuði

Það sem ég átti við miðað við mína reynslu er að það getur oft gert illt verra að blanda foreldrunum í þetta á ranga vegu.

Í mínu tilviki kom ég heim úr skólanum og sagði mömmu að krakkarnir hefðu verið að stríða mér, hún fór beint í kennarann og hann talaði við alla krakkana en það eina sem hófst upp úr því var að mér var strítt meira og núna kölluð klöguskjóða. Það sem ég á við er að það þarf að hugsa þetta allt út ÁÐUR en aðgerðir sem innihalda foreldra eru settar í gang þar sem að foreldrar eiga það til að skella skuldinni á allt annað en sitt uppeldi og sína krakka og geta þar af leiðandi gert illt verra.

En hitt er auðvitað rétt að það eru foreldrarnir sem að móta krakkana að miklu leiti, ef það væru nú bara foreldrar sem sæju um uppeldið væri þetta kannski ekki jafn mikið vandamál en nú eru langflestir krakkar á leikskólum þar sem þau læra að hafa hátt og draga að sér athygli og margt fleira. (Trúið mér, ég vann á leikskóla).

Bara mín reynsla!

Daddy, don't ever die on a friday! It can seriously damage your health!

Fyrra álit

lhg fyrir 22 árum, 1 mánuði

Ég held það skipti líka máli hvernig kennarinn biður krakkana að hætta eineltinu. Ég var í bekk þar sem kom tvisvar upp einelti. Í annað skiptið hélt kennarinn þrumuræðu yfir bekknum og sagði okkur að við skyldum bara skammast okkar niður í tær að koma svona fram við bekkjarfélaga okkar og hvort við vildum að einhver gerði svona við okkur. Krakkarnir urðu náttúrulega eins og aumingjar og litu hver á annan og sögðu nei. Og kennarinn var ekki hættur því hann sagði að við ættum að skammast okkar til að biðja strákinn afsökunar og eftir skóla fór allur bekkurinn heim til hans og gerði það.

Í hitt skiptið var annar kennari. Hún tók þannig á þessu að hún sagði krökkunum að þau ættu að vorkenna stelpunni sem var verið að hrekkja og hún ætti svo bágt og fengi mígreni og lægi bara uppí rúmi og eitthvað svoleiðis væl og það tók hreinlega enginn mark á þessu.

Það á ekkert að gefa gerendum neitt val um að hætta. Ekkert “viljiði vera svo góð..” kjaftæði. Bara húðskamma þessa krakka og láta þá setja sig í spor þess sem er hrekktur.

Fyrra álit

Titta fyrir 22 árum, 1 mánuði

Talaði mamma þín ekkert við þig?

Auðvitað hefst lítið upp úr því að foreldri þolandans fari í skólann og “klagi” hin börnin. Foreldrið verður líka að taka á vandamálinu heima fyrir. Sum börn eru viðkvæmari en önnur, nú er ég ekki að tala um þig frekar en aðra, og þess vegna getur saklaus stríðni verið túlkuð sem einelti, einfaldlega vegna mismunandi viðbragða barnsins. Þannig að oft gæti einfaldlega verið nóg að kenna barninu sem verður fyrir stríðni að takast á við það og þannig vinna sjálft úr því, s.s. losa sig undan henni. Það er ekki alltaf bara hægt að ætlast til að hin börnin breyti sér. Og það er ekkert sem segir að börn sem verða fyrir aðkasti snemma þurfi að þola það restina af skólagöngunni.

Foreldrar eru mismunandi. Kannski fór mamma þín rangt að, og kennarinn líka, en það þýðir ekki að það eigi að halda foreldrunum fyrir utan.

Því miður er það rétt að leikskólarnir eru að taka yfir foreldrahlutverkið að mörgu leyti. En samfélagið er líka að breytast. Það skiptir máli að geta haft góð samskipti við annað fólk og að geta unnið í hópvinnu. Þetta er það sem leikskólarnir undirbúa og kenna börnunum. Börn sem ekki hafa verið á leikskólum eða þess háttar eru venjulega útundan þegar þau byrja í skólanum til að byrja með, því að þau kunna ekki á hópvinnureglurnar sem hin börnin hafa með sér af stofnununum.

Ég hef enga lausn á vandanum. Ég er bæði með og á móti leikskólum, vantar gullna meðalveginn.

Sömuleiðis hef ég enga lausn á eineltisvandamálinu. Einelti hefur alltaf verið til staðar, og mun alltaf vera til staðar. Nú er ég í þannig starfi að einelti er hluti þess sem ég þarf að kljást við. Ég geri auðvitað mitt besta, en engin tvö tilfelli eru eins þannig að það er engin ein lausn.

Fyrra álit

larandaria fyrir 22 árum, 1 mánuði

Það sem ég er að segja að bæði mamma og kennarinn fóru rangt að! Allur bekkurinn var sendur til skólasálfræðings sem nottla gat ekki neitt. Það sem ég er að reyna að segja að það má ekki bara ana út í eitthvað því það getur verið bara til að gera illt verra.

Og já, eins og ég segi þá er ég ein af þeim heppnu sem tókst að vinna mig út úr þessu!

og saklaus stríðni er eiginlega ekki til. Allavega eru mörkin milli hennar og alvarlegrar stríðni MJÖG óljós.

Andlegt ofbeldi er líka alveg jafn slæmt og líkamlegt ofbeldi, eiginlega verra því það er miklu erfiðara að koma auga á það

Daddy, don't ever die on a friday! It can seriously damage your health!

Fyrra álit

blomster fyrir 22 árum, 1 mánuði

Sæl, Larandaria.
Ég er alveg sammála þér að kennarar þurfa að hafa augun opin, því að þeir eru að fylgjast með börnunum í hóp í langan tíma en foreldrarnir hafa ekki tækifæri til þess. Einnig tel ég mikilvægara að börnin kunni að hegða sér í hóp og taka tillit til hvors annars og lestrar-, skriftar- eða reikningsnám má alveg víkja fyrir því námi að læra að taka tillit til náungans. Auðvitað bera foreldrar líka ábyrgð á börnum sínum og eiga að veita þeim eins gott uppeldi og góðar fyrirmyndir og þeir geta til að búa börnin undir lífið en mér þætti einnig gott að vita til þess að kennararnir bæru sína ábyrgð á hópuppeldinu, eftir bestu getu, meðan krakkarnir eru undir hans umsjá. Ef kennari grunar einelti finnst mér að hann eigi að gefa sér tíma í að athuga hvort grunur hans sé raunhæfur. Það getur skipt sköpum fyrir einstaklinga!
Ég er líka sammála þér með stríðnina. Það er algjör óþarfi að stríða yfir höfuð, það vantar miklu frekar umhyggju og hreinskilni í þennan heim, ekki stríðni og ef stríðni á að vera í lagi, þá þarf sá sem stríðir að geta útskýrt það þannig fyrir þeim sem hann stríddi að hann hafi EKKERT verið að meina með þessu þannig að báðir aðilar séu sáttir og málið ALGJÖRLEGA útrætt. Það er ekki á allra valdi að stríða þannig.
Hættum bara að stríða og kennum börnunum okkar líka að gera það ekki (og munum að fyrirmyndir skipta höfuðmáli:) og þess vegna eigum við ekki að stríða börnum.
Gott hjá þér, Larandaria og takk fyrir að vera svona hreinskilin.
Vonandi getum við gert eitthvað til að fræða börnin okkar (og fullorðna líka) þannig að einelti geti minnkað.
Kær kveðja,
Blomster.

Fyrra álit

wabis fyrir 22 árum, 1 mánuði

Já þetta er orðin heilmikil umræða hérna. En þannig er að ég á stelpu, sem er að verða 11 ára núna, sem verð fyrir einelti í sínum gamla skóla. Þegar við, foreldrar hennar, fórum að verða vör við þetta skutum við á fundi með kennara og skólastjóra. Og vitið hvað ?? Það gerðist ekkert, henni var bara strítt áfram. Ég fór og kannaði málið sjálfur, þea ég settist niður með barninu mínu og við æddum þessi mál. Hún sagði mér hver td hver það væri sem hún teldi að ætti mesta sökina á þessu, sem var stelpa úr sömu götu og við bjuggum. Ég tók mér talsverðann tíma í að huxa hvernig væri best að snúa barnið útur þessu, en þegar ég hitti foreldra hennar varð mér all verulega brugðið. Barnið auðvitað hegðaði sér nákvæmlega einsog foreldrar sínir. Ég hitti þau persónulega á einni samkomu sem var á vegum skólanns, ég var ekki viss um hvernig mér átti að lýða nálægt þessu fólki. Ég , já ég sem foreldri og fullorðin manneskja, varð hreinlega fyirir aðkasti frá þessu fólki. Ég var ekki sá eini sem lenti í þessu og ég hafði ekki átt NEIN samskifti við þetta fólk. Það sem ég er að reina að seigja er að ég held að einelti byrji heima og þar þurfi lækningin að fara framm, þea að það er einhvað að heima hjá þessum börnum sem standa í þessu. En þar held ég að sé við raman reip að draga, auðvitað trúa foreldrar ekki neinu slæmu uppá littlu engla bossana sína. Fyrringin í samfélaginu okkar er víst orðin þvílik að það hálfa er er feiki nóg. Ég gæti svosem komið með einhver dæmi en ég held að þið hafið séð þetta sjálf. Við hreinlega leistum þetta eineltis mál með því að setja barnið okkar í annan skóla, hvort það er lausn veit ég ekki. Ég held samt að henni lýði talsvert betur núna en áður. Svo er auðvitað það að börnin okkar tulka aðstæður og ákveðna atburðu á allt annan hátt en við, en það er síðan kannski allt annað mál. einhver kom inná að börn væru farin að stríða löngu áður en þau verða 6 ára, ójá það er víst allveg óhætt að trúa því. Börn á leikskóla eru í hreinræktaðri valda baráttu þar sem þau þurfa að berjast fyrir tilverurétti sínum og öðru eftir því. Þetta er kannski blóðug barátta, getur samt orðið það, en þetta er samt annsi oft heilmikið stríð þar sem allt er notað. En svona að lokum vill ég árétta að að til að koma í veg fyrir einelti þurfum við, foreldrarnir, að lýta okkur nær og athuga hvort við erum að gera einhvað sem veldur því að börnin okkar eru að leggja aðra í einelti. Börnin okkar eru ekki þessir saklausu englabossar sem við höldum, allavega eru mín börn það ekki og ég á 3 ;)

Wabis ofvirki

Fyrra álit

lhg fyrir 22 árum, 1 mánuði

Í sambandi við uppeldi gerenda þá þekki ég hjón sem eiga son sem var að spá í að hætta í fótbolta út af strák sem hann var að æfa með sem var svo leiðinlegur. Alltaf þegar einhver gerði mistök, þá gargaði þessi “Helv. aumingi geturðu verið maður!”. Eftir því sem strákurinn þeirra sagði þá var þessi strákur ekki einu sinni bestur í liðinu og margir voru miklu betri en samt miklu þolinmóðari við hina sem voru ekki eins góðir.

Svo kom mamman einhvern tímann á æfingaleik og þegar hann er búinn kemur pabbi leiðinlega stráksins að ná í hann og fyrsta sem hann segir er “Töpuðuð þið svo? Helv. aumingjar getiði verið!”

Það læra börnin sem fyrir þeim er haft.

Fyrra álit

Greymantle fyrir 22 árum, 1 mánuði

Hvað sem öllum átökum líður er ágætt að gera sér grein fyrir að einelti er eðlilegt. Það er sumsé fólki eðlilegt að einangra þá sem eru veikir fyrir á einhvern hátt, líta öðruvísi út þótt að þessi einkenni þurfi ekki að vera til staðar.
Þetta er sami hlutur og þegar stærri unginn ýtir hinum niður úr hreiðrinu, svo að hann fái meira að éta. Hljómar grimmt, en er innbyggt í okkur.
Það skiptir litlu máli þótt að gerendur elti viðkomandi í framhaldsskóla, venjulega hefur fórnarlambið tamið sér framkomu og hugarástand sem kalla á meiri ófögnuð.

Þessvegna er ekki svo einfalt að öskra: “stoppum einelti!”. Algengasta form eineltis er kannski félagsleg útilokun, og á henni getur gengið án þess að nokkur “brot” eigi sér stað.
Frekar er ég á því að reynt sé að hjálpa hverju tilfelli fyrir sig, krökkum sé kennt að tala við námsráðgjafa eða skólasálfræðing um leið og eitthvað bjátar á. Því að fórnarlömb gera sér venjulega litla grein fyrir að þau séu fórnarlömb á meðan á einelti stendur.

Og, já. Það er hræðilegt.

Fyrra álit

ikorni fyrir 22 árum, 1 mánuði

Að ég held þá er Hafnarskólinn á Hornafirði sá skóli sem stednur sig best í svona eineltisáætlun. En Skólayfirvöld í Hafnarfirði eru líklega þeirra llra verstu og vilja ekki viðurkenna einelti sem vandamál.

hér er ein önnu heimasíða
www.geocities.com/ice_einelti/

Fyrra álit

GlingGlo fyrir 22 árum, 1 mánuði

Mín reynsla er nú að það er allt reynt áður en barnið er látið skipta um skóla og oft eru það þá foreldrarnir sem vilja láta barnið fara í annan skóla. Stundum er það kannski eina leiðin til að barnið eigi séns á að byrja upp á nýtt, en oft er það svo að þó að barnið skipti um skóla þá byrjar bara einelti þar líka. Það þarf að vinna bæði með þolandann og gerendurna. Stundum reyndar virkar að skipta um skóla og ég skil vel foreldra sem velja þann kost þegar svo sýnist að ekkert lagist á hinum staðnum. Skólinn sem barnið fer þá í er kannski með skýrari afstöðu gegn einelti og það er þó allavegana kostur.

Kveðja,

Fyrra álit

Viskan fyrir 22 árum, 1 mánuði

Oft vilja foreldrar og skólayfirvöld ekki sætta sig við það ástand sem er, ég lenti í því að skólinn vildi ekki viðurkenna að það væri einelti væri til staðar í skólanum og aðalega ekki að 2 starfmenn skólans væru að leggja mig í einelti, það er líka erfitt fyrir flesta að sætta sig við að það er eitthvað svona í gangi í skólanum sem maður er yfir og svoleiðis, ég barði mig í bóksatflegri merkingu útúr eineltinu svo að ég þurfti að gera svoldið sem ég vildi ekki þurfa að gera til að gera til að losna úr því , ég gaf umsjónakennaranum mínum einn með hnéinu en hann var einn þeirra sem lögðu mig í einelti!

kv. Taran

Fyrra álit

fidrildi fyrir 22 árum

það er ekki spurning þetta þarf að laga og það leysir engann vanda að senda annaðhvort fórnarlambið eða gerandann í burtu. Það eina sem hægt er að gera er að vinna með þetta. Mér finnst það nokkuð ljóst að það er eitthvað að hjá gerandanum og það þarf kanski eitthvað að vinna með þann einstakling. Að senda börn í burtu leysir engann vanda því þetta kemur þá bara upp á ný.Gerandinn finnur sér bara nýtt fórnarlamb og leggur það í einelti.Ég er ekki að segja að þeta sé meðvitað hann plani út hver verði næstur. Mér dettur helst í hug að gerandanum skorti eitthvað veit ekki hvað, en honum líður betur þegar öðrum líður verr.
Þetta eru bara mínar pælingar um þetta mál. :o)

Fyrra álit

Börnin okkar

Börnin okkar

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

Einelti

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi