sexybitz fyrir 22 árum, 2 mánuðum Fjöldi lestra: 569

Saga af ömmu.

Mig langar að segja ykkur frá ömmu sonar míns sem er 4 ára.

Amma hans er EKTA amma sem meiraðsegja slær á lærin á sér, hún bakar fyrir hann, hún leikur við hann, gerir í fáum orðum ALLT fyrir hann. Góð saga af samskiptum þeirra;
Ég og sonur minn vorum að labba úti þegar hann sér að það er GAT á buxnaskálminni. Hann horfir á mig stórum augum og spyr; Mamma HVAÐ eigum við að gera??? Huh.. hálfsofandi mamma svarar: Hah,, það veit eg ekki, eigum við ekki bara að henda þeim (illlllt auga) Nei mamma, við förum til ömmu! *hneyksl*

Amma! Þú þarft að sauma buxur á mig! Haa á ég að sauma á þig buuuxur?? Nei amma, með gatið!! Buxur með gati? Oh amma, nei, sauma gatið (nú kemur löng runa af því hvernig þau ákveða hvernig sé best að sauma buxurnar, og hvernig þau fari að því þegar hann er í þeim, þangað til sonur minn, með stakri snilld ákveður að best sé að hann fari úr þeim rétt á meðan)
Þetta er alltí lagi mamma, amma er skotfljót að gera þetta (hann er eins og gangandi orðabók eftir ömmuna =)
Svo hrósar hann henni í hástert fyrir það hvað hún er nú ótrúlega klár.

Eftir þetta ákveður hann, að hann langi rosalega í pönnsur… hvað gerir hún annað en að baka þær! Nú og vegna þess að honum þykir svo ákaflega gott að fá rjóma með, þá er ekkert annað að gera en að hafa hann til =)
Hún talar um barnið útum allann bæ, hvað hann sé nú ótrúlega klár og skemmtilegur, hún montar sig af hverju einasta af öllum þeim 25 kílóum sem hann er, svo ég tali ekki um alla 116 sentimetrana.

Það sem er sérstakt við þessa ömmu, er að hún hefur bara verið amma hans í 1 1/2 ár! Hann á 7 ömmur, ein þeirra hefur samband við hann og þykir voða gaman að fá hann í heimsókn, en því miður býr hún langt frá okkur, aðra langömmu á hann í næsta bæ sem talar aldrei við hann, hann á föðurömmu í Reykjavík sem hefur aldrei hringt í hann. Svo mætti lengi telja.
Ég óska þess, að einhver “plat”amma sem ekki tekur “platauka” barninu sínu 100% lesi þessa grein, og geri ser grein fyrir því að amma þarf ekki að vera skyld manni…

Olversdottir fyrir 22 árum, 2 mánuðum

Æi, en sætt :)
Því miður eru ekki margar svona “ekta” ömmur til, en þær leynast samt enn þarna úti.
Börn sem eiga svona góða ömmu eru rík.
Því miður er þjóðfélagið orðið þannig að enginn hefur tíma fyrir neitt og ömmurnar eru yfirleitt að vinna á fullu og geta þar af leiðandi kannski ekki verið svona “ekta” ömmur.

Fyrra álit

siggibet fyrir 22 árum, 2 mánuðum

Snilldar amma……

!…en amma sat á þakinu og spilaði og söng…"

Siggibet

Fyrra álit

kazaaguy fyrir 22 árum, 2 mánuðum

sætt dauðans ég hélt á tímabili að þetta væri mamma mín að skrifa um mig þangað til að þú sagðir að hún hafi bara verið amma hans í 1 1/2 ár en þetta var bara sætt

Fyrra álit

orchid fyrir 22 árum, 2 mánuðum

Það er bara yndislegt að eiga ömmu og afa! ég ólst upp hjá móður ömmu og afa, bjó þar fyrstu 4 árin. og vegna þess er mjög sérstakt samband á milli mín og foreldra hennar mömmu.
ég kynntist ekkert föður fjölskyldunni fyrr en 5 ára sem er slæmt, en það versta er að föðurfjölskyldan veit ekkert hvernig þau eiga að láta í kringum mig eða mömmu mína! aftur á móti á ég 3 plat ömmur sem tóku mér strax vel og vissu nákvæmlega hvernig átti að haga sér í kringum þennan nýja aðskota hlut sem kom bara uppúr þurru fyrir það verð ég alltaf þakklát!

Fyrra álit

Xenia fyrir 22 árum, 2 mánuðum

Ég er líka svo heppin að eiga svona ekta ömmu og margar af mínum bestu æskuminningum eru tengdar henni. Við bökuðum oft pönnukökur saman, fórum í gönguferðir í klettana fyrir ofan húsið hennar ömmu, spiluðum þegar ég kom úr skólanum, hún las fyrir mig, prjónaði og heklaði ýmislegt fallegt handa mér og það var þvílíkt sport að fá að vera hjá ömmu yfir helgi og gista.
Bestu kveðjur, Xenia

Fyrra álit

asley fyrir 22 árum, 2 mánuðum

ég á líka svona góða ömmu, meirað segja tvær :) og frábæra afa líka.
Það er samt ótrúlegt hjá ömmum að þær vilja alltaf gefa manni að borða ;)

Guð getur ekki verið allsstaðar þess vegna gerði hann ömmur og afa : )

Fyrra álit

icecat fyrir 22 árum, 2 mánuðum

Oh en yndislegt !
Ég var svo heppin að eyða miklum tíma hjá móðurömmu og afa mínum þegar ég var lítil og ennþá finnst mér þau vera foreldrar mínir nr. 2.
Margar af vinkonum mínum áttu eldri foreldra þar sem amman og afinn voru dáin eða mjög gömul og ég var alltaf öfunduð af ömmu og afa sem tóku að sér fleiri vinkonur mínar og reyndust þeim einnig vel.

Svo er mamma mín svo mikil amma en hún eignaðist fyrsta barnabarnið síðasta vor (sonur minn sko) og ég fæ næstum tár í augun þegar þau eru saman því þar er svo sætt.

Allavega er niðurstaðan sú að ömmur og afar eru ómissandi. Afi átti alltaf afasúkkulaði inn í skáp og blöð til að teikna á og amma leyfði mér að ganga með skartgripina sína og fara í kjólana hennar, bakaði pönnsur og átt alltaf til malt og appelsín, fyndið að rifja þetta upp en ég er að verða 28 ára.

Kveðja,
IceCat

Fyrra álit

corel fyrir 22 árum, 2 mánuðum

Mér finnst rosalega margir vanmeta ömmur sínar og afa. Þeir vita ekki hversu heppnir þeir eru og spá áreiðanlega aldrei í því að sumir eiga ekki og hafa aldrei átt ömmur eða afa. Mér finnst ég hafa farið á mis við svo mikið að hafa aldrei átt ömmu eða afa og ég gæfi ansi mikið fyrir að hafa átt þau. Foreldrar mömmu minnar dóu báðir árið sem ég fæddist, afi í janúar, amma í júní og svo fæddist ég í desember. Pabbi hans pabba dó ég veit ekki hvað mörgum árum áður en ég fæddist. Svo er það mamma hans pabba…ég vissi ekki að hún hefði verið á lífi fyrr en eftir að hún dó, það eru nú orðin 7-8 ár síðan. Ég varð náttúrulega sár en ég fékk ástæðu fyrir því, hún var mjög langt leidd af alzheimer og þekkti engan og mamma og pabbi töldu það ekkert gott fyrir okkur að fara til hennar í því ástandi.

Það sem ég vil segja með þessu er: Ekki vanmeta það að eiga ömmu og afa, notið hvert tækifæri til að vera með þeim, það eru ekki allir jafn heppnir.

kveðja
corel

Fyrra álit

egernr1 fyrir 22 árum, 1 mánuði

Það er nokkuð ljóst að ömmur og afar eru nánast ómissandi í lífinu. Dóttir mín er svo heppin að eiga hvorki meira né minna en 2 ömmur 2 afa, 3 langömmur og 2 langafa á lífi. Hún er að verða 4 ára og við höfum búið heima hjá foreldrum mínum frá því að hún fæddist og satt að segja eru þau eins og mamma og pabbi númer 2 hjá henni. Fyrir 6 mánuðum kynntist ég svo strák og nú er svo komið að prinsessan er farin að kalla foreldra hans ömmu og afa þannig að þetta er orðið ekkert lítið safn af ömmum og öfum ;) satt að segja öfundar maður stelpuna bara hálfpartinn af öllum þessum skara af fólki sem er tilbúinn að gera allt fyrir hana..snúllast með hana og dekra við hana…svona að lokum þá er ekkert sem segir að “plat” ömmur og afar séu eitthvað verri en fólkið sem er blóðskylt manni..dóttir mín tók foreldrum kærasta míns eins og skot en það var bara vegna þess að þau tóku henni bara eins og hluta af fjölskyldunni nánast frá upphafi og það er það sem skiptir mestu máli…börn sækja nefninlega mest í það fólk sem það finnur að þykir vænt um þau :)

Fyrra álit

Börnin okkar

Börnin okkar

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

Saga af ömmu.

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi