Ég skil ekki hvað í ósköpunum það er að því að mig hlakki til eyja og að það sýni eitthvern þroska hjá mér.. Á ég semsagt bara að sleppa því að fara til eyja, sleppa því að fara út að skemmta mér, sleppa því að vaka langt frameftir, fara bara snemma að sofa, snemma á fætur bara vegna þess að mig LANGAR til þess að eignast barn!!
Ég á ekki barn og þá sé ég enga ástæðu fyrir því að ég ætti ekki að gera það sem ég vil akkurat núna.. Auðvitað færi ég ekki á margra daga djamm ef ég ætti lítið barn..
Svo talaru um það eins og ég sé alltaf eitthvað djammandi og í partyiumm, Þú þekkir mig ekki neitt! En svona bara fyrir þig þá skal ég segja þér það að ég datt síðast í það í Janúar.. Fyllibittan ég..
Og þótt maður eigi barn já eða hund.. Þá á maður ekki að vera “Fangi” Maður verður að fá að skreppa út einu sinni og einu sinni.. Hvort sem það er einu sinni í mánuði, annan hvern mánuð eða mun sjaldnar þá hafa foreldrar bara gott af því..

Og ég var ekki að líkja hundinum mínum við barn.. Ég var að segja það bara að nú er maður komin með eitthvern að hugsa um og það er skuldbinding að eiga hund.. Og ég er ekki að skilja hana eftir aleina heima neitt.. Kærastinn minn var með hana í nótt vegna þess að ég var að hjálpa frænku minni að vinna.. Ég tók hundinn ekki með mér.. og hún var ekki alein heima..

Og ég get nú ekkert verið viss um það að ég eigi eftir að vera með kærastanum mínu neitt alla æfi.. Það veit það engin fyrirfram með maka sinn, en eins og er, þá sé ég ekki líf mitt án hans í framtíðinni og vona auðvitað að við eigum eftir að vera alltaf saman.. En maður veit aldrei.. Og ef við ættum ekki eftir að vera það, þá vil ég allavega okkar tíma saman í eitthvað æðislegt.. ekki bara bíða og athuga hvort okkur sé “ætlað” að vera saman..
Hvort sem þú ert barnlaus eða ekki, þá veistu ekkert hvort það sé eitthver framtíð í sambandi þínu og makans.. Börn eru engin trygging fyrir því..

Ég var ekki að segja að það væri slæmt að vera mentaður áður en maður eignast barn.. en það er alls ekki nauðsynlegt.. Barnið fengi alveg jafn mikla ást og umhyggju hvort ég væri eitthvað úber mikið mentuð eður ei.. Ást fæst ekki keyft fyrir peninga..
Mig langar t.d ekkert meira en að vinna á leikskóla.. og ég sé mig ekki fyrir mér í framtíðinni sitjandi inná skrifstofu að mygla..
Það eru ekki góð laun á leikskóla en það er skemmtilegt og gefandi starf.. Ég vil miklu frekar vinna við illa launað starf sem ég hef gaman af heldur en að vinna í eitthverju rosavel borguðu starfi sem er svo hundleiðinlegt.. Ég veit það líka að þeir sem eiga barn vilja miklu frekar að fóstrurnar á leikskólanum séu þar vegna þess að þær hafi áhuga á því en ekki útaf peningum!

Og ekki sé ég það skifta neinu máli hvort ég búi hjá mömmu minni eða ein.. Það er nú líka þannig ef þeir sem eiga börn fá nú mun meiri styrk og stuðning á hverjum degi en þeir sem búa einir.. Ekki það að það sé slæmt að búa einn.. en hefur það ekkert hvarflað að þér að það er hægt að búa hjá foreldrum sínum vegna þess að maður vill það, en ekki vegna þess að maður getur ekki farið neitt annað! Ég sé bara ekkert að því að fólk búi enn hjá foreldrum sínum ef báðum líður vel og eru sáttir..

og Jedimld Það er soldill munur á því að eiga alltaf nóg af öllu og að svelta..
Og jájá þú ert kanski mikill dýravinur en veist greinilega ekki mikið um dýr þá.. Dýr þurfa líka ást, umhyggju og allan pakkan.. Og það er ekki frítt að eiga dýr.. Það er stór skuldbinding.. Ég er búin að ákveða að eyða allavega 15 árum (meira eða minna, hvað hún lifir lengi) af lífi mínu í hana.. Það er alveg sama með börn.. Þau eru partur af lífi mans og maður hleypur ekki í burtu frá þeim.. Hvort sem það er hundur eða barn..

Já ég veit hvað það kostar að leigja og eiga í matinn.. Ég var í heimavistarskóla, eftir það fór ég í fjölbraut úti á landi og leigði þar.. Síðan kem ég til reykjavíkur og bý hjá mömmu og fer síðan aftur útað leigja.. Það var ekki erfitt, Það er bara lífið og það sem ég valdi mér.. Mér bara einfaldlega líður vel heima hjá mömmu minni, hún er frábær félagskapur og ég er ekki hjá henni til þess að lifa á henni. Ég borga nú heim.. Svo ekki einu sinni reyna að segja það að ég viti ekki hvað það kostar að lifa nú í dag
Þótt að þú sért ekki tilbúin til þess að “fórna” þínu lífi svona.. Þá er ég það allavega..

Það að maður eigi að gera allt þetta skemmtilega og njóta lífsins áður en maður eignast barn er bara rugl fyrir þá virkilega vilja börn.. Til þess að ég virkilega njóti lífs míns og hafi gaman af þvi þá vil ég fá að hugsa um eitthvern.. Það finnst mér skemmtilegt og það er bara einstaklingsbundið..
Ég vil ekki ferðast helling og klára það allt áður en ég eignast barn… Ég vil leyfa barninu mínu að njóta þess með mér.. Það er ótrúlega gaman að fara í ferðalag með foreldrum sínum þegar mar er ungur.. Ég hefði ekki viljað að mínir foreldrar hefðu ekki farið með mig neitt vegna þess að þau gerðu það allt áður en þau eignuðust börn..

Sjís.. Þið vitið mun minna en þið haldaið.. Lesið öll fínu svörin hérna að ofan og hugsið ykkur betur um, Þið talið eins og líf mans sé hálfbúið þegar mar eignast barn…

Lestu endilega svörin aftur hjá:
icecat, tins, kristel, GlinGlo, sros, cloudetta, GiRND, JettyIS og PiCatChyou

stelpur eru yfirleitt ekki búnar að ná fullum þroska 17 ára!! þess vegna er ekki hægt að mæla með því, en auðvitað geta þær samt lagt mikið á sig og verið miklu betir mömmur þegar þær síðan eignast barn, óvart eða viljandi, búseta kemur því engu við!!!!!!!!!


kv.GiRND

Áður en þú flytur að heiman ertu ekki orðin sjálfstæður einstaklingur heldur barn að eiga barn. Finnst þér kannski bara alveg sjálfsagt að láta mömmu passa? Hvað finnst mömmu um það?

Persónulega þá finnst mér annað mál þegar það eru slysabörn (virkileg slysabörn, ekki þar sem stelpan hættir á pillunni og segir svo úps) heldur en þegar krakkar eru að eignast börn viljandi. Hvað er að því að geta beðið í svona 5 ár og aflað sér menntunar? Heldurðu að það verði ekki erfiðara að gera það þegar þú ert komin með barn?

Slysabörn hins vegar þarf fólk að takast á við og þá er manneskjan bara meiri ef hún hugsar vel um sitt barn og reiðir sig ekki á féló, mömmu og alla aðra til að redda sér og sínum en því miður gerist það ekki alltaf.

Þetta dugir lítið var beint til þín.
Þú sagðir:
Hvað ef maðurinn þinn væri ekki menntaður, óatvinnufær, eða jafnvel ekki til staðar? Hvar stæðir þú þá?
Með þessum orðum tók ég því þannig að þú værir að segja að hann væri að bjarga öllu og ég vildi bara koma því á hreint að þetta er eitthvað sem við erum að gera saman.
Svo það dugir lítið að segja það að ef hann væri ekki með menntun blasti allt öðruvísi við!
Það að vera óvinnufær er svo allt annar handleggur.
Það að hann væri menntaður skipti engu máli með barneignarákvörðunina.
Þetta með að vera einstæð er nú orðið ansi breytt hugtak!
Hve margar mæður á Íslandi eru VIRKILEGA einstæðar?
Mér finnst ansi margar vera í sambúð, eiga nokkur börn en samt eru þær einstæðar.!!
Það var nú eitt sem ég heyrði þegar ég varð ófrísk! “Skráðu þig bara sem einstæða móður!Þá færðu mikið meiri pening”
Það er þetta sem ég hræðist. Að þær sem eru ekki einstæðar, séu að taka það frá þeim sem sannarlega eru það, það sem þær eiga skilið.
En satt er það, ef ég væri einstæð fengi ég skólastyrk og eitthvað svollish, en það að eignast börn var ákvörðun mín OG MANNSINS míns og ég er ekki einstæð.
Því miður er eitthvað um það að stelpur geri þetta! Og það er það sem ég held að hækki hlutfallið talsvert!
því miður.
Það er örugglega erfitt að vera einstæð móðir. Og þær sem sannarlega eru það, eiga allan minn stuðning.
Þær sem hins vegar eru það í raun ekki eiga enga samúð hjá mér!
So sorry.´
En það sem ég er að reyna að segja! Ekki bara hugsa um börn sem eitthvað eins og “Oh, shit þegar ég eignast barn þá get ég aldrei gert neitt aftur”!
Barn færir manni svo margt og þá fyrst hefst lífið, þegar barnið fæðist.
Og þó að maður eigi börn , þarf það ekki að þýða að maður geti aldrei aftur farið á meðal fólks! Eða aldrei aftur skemmt sér.
Maður gerir það bara öðruvísi!
Börn eru best!
:)