Þú ættir bara að tala við pabba hans, ekki banna honum að hitta strákin . Bara tala við hann og segja honum að þér líki þetta ekki og svona..
Sérstaklega ef sonurinn dýrkar pabban, þá ættiru ekki að banna þeim að hittast

Mér finnst reyndar allt í lagi að segja afsakið þegar maður prumpar :) það er bara kurteisi og ekkert að því svo sem.

Varðandi það að loka barn inni í dimmri geymslu þá er það alls ekki góð aðferð. Það eina sem hefst upp úr því er að gera barnið meira æst og hrætt og í raun enn meira tjúllað. Hins vegar er alveg góð og viðurkennd aðferð til að siða börn að setja þau í s.k. einveru, eða “time out”. En sá staður má ekki vera ógnvekjandi og dimmur. Það ætti heldur ekki að vera herbergi barnsins til að barnið fari ekki að tengja herbergið við eitthvað slæmt. Baðgerbergið er oft góður staður fyrir svona einveru, þar er bjart, hlýtt, yfirleitt gluggi og barnið kemst á klósettið ef það þarf að pissa. Eins á barn ekki að vera í einveru lengur en nemur einni mínútu fyrir hvert aldursár. Þannig að fyrir þinn fimm ára væru það fimm mínútur.

Ef ég væri í þínum sporum myndi ég ræða þetta við pabbann og benda honum á þessa leið. Hann virðist þó allavegana hlusta á þig og segja þér rétt og satt frá. Það er náttúrulega með öllu óhæft að hann sé að loka barnið inni á ógnvekjandi stað og skilar alls ekki því sem hann sækist eftir í uppeldinu.

Reyndar finnst mér leitt að heyra að pabbinn taki barnið svona stopul, það er börnum fyrir bestu að það sé ákveðin rútína og regla. En samt sem áður er börnum líka mjög mikilvægt að eyða tíma með báðum foreldrum sínum.

Hefur þú ekkert talað við pabbann í 1 1/2 mánuð? Getur þú ekki hringt í hann og einfaldlega sagt að þú hafir verið mikið að hugsa um það sem hann sagði þér síðast um það að loka barnið inni, og að þú sért ekki sátt við að það sé gert og koma svo með útskýringu afhverju. Það skilar oft bestum árangri að æsa sig ekki heldur vera bara róleg og skýra mál sitt vel.

Mér heyrist á þér að þú sért sem betur fer ekki eitt af þeim foreldrum sem talar illa um hitt foreldrið fyrir framan barnið. Það er líka börnum mjög mikilvægt að upplifa að þeim sé heimilt að þykja vænt um báða foreldra sína. Annars finnst þeim eins og þau séu neydd til að velja á milli og það getur valdið mikilli togstreitu og vanlíðan hjá þeim. Hann getur örugglega dæmt sjálfur þegar hann eldist um það hvernig týpa pabbi hans er og mér sýnist þú vera vel meðvituð um það.

Svo má nú vel vera að pabbinn þroskist einhverntíman og þá er gott fyrir son ykkar að hafa haldið góðu sambandi við hann.

Gangi þér bara vel.

Kveðja,
GlingGlo

þegar það er verið að búa til svona nöfn getið þið þá ekki aft þau aðeins ólíkari eða allavegana sem byrja ekki á sama staf ég ruglaðist dáldið oft :)

Ég var einmitt að lenda í vandræðum með viðbrögð sjálfsmín gagnvart barninu mínu og ákvað því að fletta upp góðum ráðum. Ég las um reyðisköst í bókinni “What To Expect: The toddler years” og segir hún í megin atriðum það sama og GlingGlo segir. Eftir einungis viku tíma sé ég stóran mun á hegðanamynstri barnsins og hef fundið hvernig ég á mun auðveldar með að taka á þessu hjá barninu.

Samkvæmt því sem þú skrifar virðist pabbinn viðurkenna að hann ráði stundum ekki við strákinn og er það fyrsta og mikilvægasta skrefið. Nú er bara að kynna fyrir honum hvað skal gera annaðhvort með því að segja honum það eað benda honum á bók til að lesa.

Jæja, hann er nú ekkert rosalega vondur, kannski bara frekar hugsunarlaus. Það sem er mikilvægast í samskiptum foreldra er að vera ekki að æsa sig og halda alltaf friðinn ef það er möguleiki.

Þú ættir frekar að reyna að hvetja pabbann til að hitta strákinn en þú þarft að ræða við hann um geymsluna. Þú þekkir son þinn en pabbinn hefur hann sjaldan og er kannski ekki sérlega vanur börnum í þokkabót og veit ekkert hvað hann á að gera ef hann ræður ekki við hann. Þú verður bara að segja honum rólega af hverju geymslan er ekki góð hugmynd og hvað hann geti gert í staðinn.

Þetta með að hafa aðrar reglur skiptir ekki öllu máli. Það er allt í lagi fyrir krakka að kynnast því að það eru ekki sömu reglur á öllum heimilum. Þau læra strax inn á það að það má eitt hjá pabba, annað hjá mömmu.

Hins vegar ef pabbinn hefur lítinn áhuga á að hitta hann, þá er um að gera að vera ekki að vernda hann fyrir því. Ef pabbinn lofar að hringja en hringir ekki, þá ekki búa til afsakanir, segðu bara að þú vitir það ekki. Sum börn þurfa því miður að læra að pabbar þeirra eru asnar og það er miklu betra að þau komist sjálf að þeirri niðurstöðu en að mamma þeirra verndi þau fyrir því og þau haldi að pabbi sé voða góður eða hitt að það sé mamman sem segir þeim hvað pabbinn sé ömurlegur.

Hins vegar getur vel verið og bara að vona það að sambandið batni þegar strákurinn verður eldri og þeir geta farið að gera meira saman. Líka ef hann skildi nú ná sér í konu sem hefur áhuga á börnum og á jafnvel krakka á svipuðum aldri.

Varðandi það að segja afsakið þegar hann prumpar er ekkert nema góður siður og ég myndi ekkert vera að gera mér neinar vellur út af því. En ég myndi ekki banna honum að hitta pabba sinn. Talaðu heldur við pabbann og segðu honum hvað þér finnst um þetta, svona á rólegu nótunum. Hann vill greinilega gera betur fyrst hann játaði fyrir þér að hann réði stundum ekki við hann og bað um ráð.

Ég á einn sem er að verða 6 ára en ég er stjúpmamma hans, ég og pabbinn eigum svo einn eins og hálfs árs. Mamman byrjaði með strák sem hafði ekki áhuga á að ala upp annarra manna börn svo að þegar guttinn var að verða 4ra lét hún hann til okkar, gott mál, hann fær að alast upp á eðlilegu heimili með bróður sínum og henni var sagt að hún gæti hitt hann eins oft og hún vildi. Hún hins vegar hefur ekki alltaf staðið við það að hitta hann og hann hefur orðið mjög sár. Fyrst um sinn vernduðum við hana alltaf og sögðum að hún þyrfti að vinna eða eitthvað álíka! En hann tók reiðina út á okkur og fannst við vera ábyrg fyrir því að fá ekki að hitta hana! Við fengum nóg og hættum þessu, við látum hana um það að svara af hverju hún tekur hann ekki (okkur er alveg sama hvort hann fer eða ekki til hennar, við erum hvort eð er með hinn guttann) við segjum honum satt þegar hann spyr! Hann er víst hættur að kalla hana mömmu (þó svo að ég leiðrétti hann þegar hann talar um hana við mig) en hann kallar mig mömmu! Hún er líka þessi týpa sem er rosalega góð við hann en kann ekkert að ala upp börn, hann er gjörsamlega stjórnlaus hjá henni og veður yfir hana en er algjört ljós hjá okkur! Það er ekki hægt að tala við hana um uppeldismálin hans því hún hefur allta aðrar skoðanir en við og kann þetta sko alveg (við erum að tala um það að hún var nærri búin að láta greina hann ofvirkan þegar hann var bara óþekkur við hana). Ef að pabbinn í þínu tilviki er tilbúinn að koma og ræða við þig…. um hvernig hann á að taka á stráknum, þá skaltu bara segja hvða virkar hjá þér ogeinmitt bara ræða við hann, hann hefur greinilega áhuga á því! Annað líka, alltaf að leyfa börnum að hitta foreldrið sitt ef að það er vilji fyrir hendi, ekki nema að þú teljir hreinlega honum stafa hætta af því að hitta, hann, svo getur vel verið að pabbinn taki sig til einn daginn og fari að gera eitthvað betra við líf sitt og þá er gott fyrir strákinn að geta tekið þátt því!
Kallinn minn á eina litla stelpu sem er 4ra ára, við höfum ekki fengið að hitta hana í 3 ár (við erum búin að gera allt sem í okkar valdi stendur til að fá að hitta hana en ekkert gengur) mamman ákvað einn daginn að hún fengi ekki að hitta pabba sinn og við höfum í rauninni aldrei fengið að vita af hverju, en höfum heyrt ýmsar að hún segi að hann hafi misnotað stelpuna kynferðislega, ég sé vond við börn o.s.frv. en þetta hefur verið verulega vont mál og við söknum hennar mjög mikið!
Ég hef haft þá reglu með mína gutta að timeout sé á einhverjum stað sem er leiðinlegur, t.d. í eldhúskróknum eða einhversstaðar álíka og ég refsa aldrei með rúmin því það er góður staður, enda er ekkert mál fyrir guttana mína að fara upp í rúm sá litli reynir meira að segja að klifra sjálfur upp í rúm þegar kominn er háttatími!

Mundu bara að notfæra það að hann vilji tala við þig um uppeldismál, ekki banna þeim að hittast og mundu að batnandi mönnum er best að lifa, kannski kemur að því hjá honum!!!

Gangi þér vel!

Ég vildi bara þakka ykkur fyrir þessi ráð :)
Þið miskilduð mig smá (kannski ekki skrítðið),ég banna honum alls ekki að hitta strákinn dettur það alls ekki í hug sons míns vegna vil ekki gera honum lífið leitt eða pabba hans,hann hefur bara ekkert haft samband við okkur í einn og 1/2 mánuð og ég hef verið að reyna ná á hann.

Skrítið hvað peningamál Halla hafa mikil áhrif á samband þeirra feðga þ,e að drengurinn fari ekki til pabba síns ef hann á ekki pening o.s.f.v.
Ég held að það mundi bæta samskipti þeirra ef þeir hittust aðeins oftar og þá reglulega. Þá ná þeir frekar að byggja upp samband á milli sín og læra inn á hvern annann. Ekki skrítið að það myndist pínu spenna á milli þeirra þegar þeir hittast bara endrum og sinnum. Held að það sé einmitt mikilvægt að byggja upp sambandið meðan drengurinn er ekki mikið eldri en hann er. Pabbinn fær þá líka meiri áhuga á uppeldinu á drengnum og er líklegri til að leggja meira upp úr því. Það er ekki skrítið að hann geri ekki allt eins og uppeldisfræðingarnir leggja til, þegar hann er kanski óvanur að umgangast börn. Ég held að fólk sem ekki er að ala upp börn sé ekki mikið að pæla í svona fyrir fram hvað sé best að gera t.d ef barn fær frekjukast. Líklegt að það bara grípi til þess fyrsta sem því dettur í hug að gera, án þess svo sem að hugsa út í hugsanlegar afleiðingar. Sumir hafa þó ótrúlega uppeldishæfileika í sér en aðrir þurfa smá leiðsögn.

ALLS EKKI GOTT, ALLS EKKI GOTT!!!
ef ég væri þú þá myndi ég setjast niður með soninn og pabbann og ræða þessi mál…. svo að sonurinn geti sagt pabbanum frá hvað hann vill (strákurinn) en samt haft mömmu sína til þess að vernda hann… thing about it

Ég er alls ekki sammála að kalla pabbann Halla!!
Hvað með að kalla hann Össur eða Gunnar í staðinn?

Annars held ég að það sé lítið að því að biðjast afsökunar þegar maður prumpar (þó svo að ég geri það ekki) en stundum fer þetta út í öfgar með að biðjast afsökunar á öllu sem maður gerir.

Afsakið ég prumpaði
Afsakið ég ropaði
Afsakið ég hnerraði
Afsakið ég hóstaði
Afsakið ég að ég fæddist

jamm… annars held ég að pabbinn (sem við köllum ekki Halla) sé algjör aumingi og eigi það ekki skilið að fá að sjá barnið sitt nema þá kanski undir eftirliti.

Takk takk

Malki (sem heitir Halli og er góður pabbi)

Þetta er ekkert svo alvarlegt ÚR ÞVÍ að báðir foreldrar virðast hafa almennilega siðferðiskennd, því jú Halli sagði frá þessu, og var ábyggilega dulið að biðja um smá upplýsingar. Það þarf bara aðeins að fræða hann um smá barnauppeldi. Hann virðist ekki slæmur, er allaveganna ekki að leyna gerðum sínum!!!!! Hann veit bara ekki betur. Sestu bara með honum og fræddu hann smá……
….og að læsa börn inni er aldrei góður kostur, frekar að refsa barninu með því að láta það gera eitthvað sem því leiðist, en er samt uppbyggjandi. T.d að láta barn sem leiðist að perla, að perla.

Gangi þér vel Lowe.

Kveðja Cheerios……..