Tannálfurin er stolin Amerísk hugmynd sem er verið að innleiða hérna núna á síðustu árum. Hvernig var þetta gert þegar þú varst yngri. Ég fékk verðlaun fyrir tennurnar mína en ekki frá eitthverjum álfi :)

þá bara ef ég missti tönn, setti ég hana undir koddann um kvöldið.. og svo kom mamma og tók tönnina og setti kannski 100 kall eða eitthvað sniðgt dót í staðinn.. og þá varð ég alveg gasalega happy og all fínt bara ;) og mamma sagði mér alltaf að tannálfurinn hefði tekið tönnina en ekki hún.. og þar af leiðandi trúði ég bara á hann ;)

GIZ

krakkar eru alltaf að verða meira og meira vantrúa á þessa hluti sem ekki er hægt að sanna, og strax í leikskóla er einhver sem segir að jólasveinninn og tannálfurinn séu ekki til. þau eru farin að vilja sönnun á þessu öllu saman.
og hvað er hægt að gera…. ekkert, það er ekki hægt að sanna þetta fyrir þeim. það er ekki auðvelt að trú á eitthvað semer ekki sýnilegt.

Sástu South Park þáttinn þar sem strákarnir byrjuðu að leika tannálfinn og stela tönnum undan koddanum frá öðrum krökkum og láta undir koddann hjá Cartman af því hann fékk alltaf svo mikinn pening frá tannálfinum? :) Hvernig er það annars, vantar okkur ekki páskahéra líka?

ég tímdi aldrei að gefa tannálfinum minar tennur svo ég geymdi þær bara sjálf.. svaf til dæmis með fistu tönnina mina, geymdi hana í glasi sem ég hélt utan um alla nóttina svo hann myndi ekki taka hana….
ég ætla ekki að láta mín börn trúa á þetta dæmi….

Mér var aldrei sagt frá tannálfinum þegar ég var krakki. Þegar ég missti tönn sögðu foreldrarnir bara “Vá” og skoðuðu hana með svona týpískum foreldraáhuga (þ.e. annað augað á tönninni og hitt á Mogganum). Ég setti allar tennurnar mínar í krukku sem voru geymdar uppí eldhússkáp. Ég veit ekki hvar þær eru núna. Ætli mamma hafi ekki geymt þær. Þær eru ábyggilega ennþá á sama stað. Líklega eru samt líka krukkur frá systkinum mínum þannig að ég á aldrei eftir að þekkja mína aftur :)

Amma mín keypti allar tennur sem að barnabörnin hennar misstu. Hún borgaði alltaf vel fyrir, við fengum alltaf stærsta klink peninginn sem til var. Fyrst 5kr. svo 10kr. síðan 50kr. og núna fá þau 100kr. ef tönnin var sérstaklega stór, eins og t.d. jaxl eða tönnin sem var dregin úr mér með rót og öllu, þá fékk maður meiri pening fyrir hana.

Ég hélt alltaf að tannálfurinn væri bara til í útlöndum. Ég vissi samt að sumir settu tönnina sína undir koddann sinn en ég hélt að þá breyttist tönnin bara í pening, ég vissi ekki að það væri neinn álfur sem breytti henni, þetta voru bara “TÖFRAR”.

En amma á allavega alveg stórt safn af tönnum, enda á hún 15 barnabörn og 3 langömmubörn, og hún var að spá í að búa sér til hálsmen úr þeim og verða svona eins og afrískur seiðlæknir, en það var nú bara mest í gríni.

Já, ég er sjálf ofsa hrifin af tannálfinum. Ég man reyndar einu sinni, þegar ég setti tönn undir koddann, að tannálfurinn hafði ekki ratað rétta leið því það var enginn peningur undir koddanum. Ég lagði því í langa leit af peningnum því hann hafði jú getað villst.
Ég varð heldur betur glöð þegar ég sá að tannálfurinn hafði bara ruglast á koddanum mínum og krukku upp í eldhússkáp:)