Já danna ég ætla sko að gera það. Ég fór með Elísu þegar hún var rétt um 3ja ára á Galdrakarlinn í Oz, og það var hreint út sagt ÆÐISLEGT. Bíð bara eftir góðri leiksýningu :)

Ég get ekki ímyndað mér að myndir á borð við Ísöld eða þá Stubbarnir hafi nein slæm áhrif á börn. Stubbarnir eru nú barasta alveg frábært og örvandi sjónvarpsefni fyrir börn á vissum aldri (aðallega 1-3 ára aldurinn), en á þessum aldri hafa krakkar alveg ofboðslega gaman af einföldum litríkum hlutum, og endurtekningar eru í miklu uppáhaldi, en þessir hlutir eru áberandi hjá Stubbunum. Ég hef ofboðslega oft tekið eftir að fólk sem á ekki börn á þessum aldri finnst Stubbarnir alveg hræðilegt og heimskulegt sjónvarpsefni, en þegar maður á barn sem er 1-3 ára og veit hvernig þroskaverkefni það er að takast á við þá sér maður hvað Stubbarnir eru alveg frábærir fyrir þennan aldurshóp.

Ég man að vísu ekki hvar ég var að lesa um það, en svo virðist sem myndir og tölvuleikir (þá er aðallega verið að skoða ofbeldi í þeim) virðist ekki hafa nein sérstaklega slæm áhrif á börn svo lengi sem þau eru ekki andlega veik fyrir og fá þokkalegt uppeldi. Ef foreldrar eru til staðar til að útskýra fyrir börnum sínum og kenna þeim smátt og smátt sjálfstæða og gagnrýna hugsun þá tel ég ekki bíómyndir eða annað slíkt efni skipta neinu máli í raun. Auðvitað væri allt annað ef barnið væri hreinlega alið upp af sjónvarpinu eða tölvunni og fengi litla sem enga athygli frá foreldrum eða öðrum uppeldisaðilum. Unglingur sem fengið hefur gott uppeldi og lært gagnrýna hugsun er vel settur þótt hann horfi á tónlistar-stöðvar eða spili tölvuleiki með ofbeldi í. Ég held að við komumst aldrei hjá því að unglingar lendi í smá tilvistarkreppu þegar þeir eru að uppgötva sjálfa sig, öðlast eigin stíl og sjálfstæði á þessum árum. Útlist skipðtir óumflýjanlega miklu á þessum árum, það er hreinlega liður í þeirra þroska. Flestir koma þeir nú vel út úr þessu samt.

Já ég er alveg viss um að hraði þroska hjá börnum fer að miklu leyti eftir hvernig þau eyða tíma sínum. Hins vegar tel ég fjölbreytni vera góða og þ.á.m. skemmtun sem bíómyndir og allskyns vitleysa vera jafn mikilvæga eins og lestur góðra bóka, söngur og þroskaleikföng o.fl.. Það er líka ákveðinn þroski sem felst í því að geta setið í nærri tvo tíma með fulla athygli á einum hlut, svo að því leyti eru bíómyndir þroskandi eins og hvað annað. Svo megum við ekki taka hlutina of alvarlega heldur. Þessi mynd er bara saga, rétt eins og ég les sögur fyrir dóttur mína. Sagan var í sjálfu sér ósköp ljúf og sýndi m.a. að þeir sem eru vondir þurfa ekki að vera alvondir og geta bætt sig. Stereótýpa eða ekki stereótýpa, þetta var fínt efni fyrir krakka með fallegum boðskap.

Ég skil ekki alveg hvernig þú færð út að alið sé á mannhatri í Disney myndunum. Auk þess þá er vonda pakkið í Disneymyndunum mjög oft virkilega fallegt, smbr. t.d. nornin í Öskubusku og vonda drottningin í Mjallhvíti og dvergunum 7. Vissulega eru þetta oft hræðilega væmnar myndir, en ég og börnin mín hafa gaman af þeim engu að síður. Auk þess eiga börn mikið auðveldara með að skilja á milli teiknaðs óraunveruleika og raunveruleika, heldur en óraunveruleika sem er leikinn af lifandi fólki og raunveruleika.

En allavegana þá er mitt álit að á meðan foreldrar eru vakandi og leggja smá metnað í að kenna börnum sínum sjálfstæði og gagnrýna hugsun eru þau í góðum málum.