Hmm… Ég var bara akkurat að ræða þetta við eina í kvöld sem á fyrirbura sem er fjagra ára í dag, hann fékk þurrmjólkina og það er ekki að sjá á honum að hann líði einhvern skort, þvert á móti þá er hann t.d. langt yfir meðaltali í þroska ofl.


Ég hef ekki tekið eftir því að það sé nánast önnur hver kona sem hafi barnið ekki á brjósti. Þvert á móti finnst mér að allar konur vilji gefa brjóst, það eru bara ekki allar sem geta það. Ég hef frekar upplifað það þannig að grey konurnar sem geta ekki mjólkað eða mjólka ekki nóg upplifi sig eins og þær séu gallaðar eða þeim hafi mistekist. Ég hef lesið margar sögur þar sem brjóstaráðgjafar svoleiðis hamast á grey konunum í margar vikur án árangurs og konunum líður alveg hörmulega með þetta. Ég á allavega bágt með að trúa því að konur velji að gefa ekki brjóst, allavega held ég að það tíðkist ekki á Íslandi. Þó brjóstamjólkin sé það besta fyrir börnin þá er bara allt í lagi að börn fái þurrmjólk.

Hjá mér var þetta pain, hann fæðist einnig svo lítill og gerði þetta mun erfiðara fyrir, ég var með hann nánast allann helv…sólahringinn á brjóstinu uppá barnadeild en það var engan vegin að ganga upp, samt sem áður var ég með rafmagnsbrjósta pumpu og pumpaði og pumpaði án árangurs!

Ég er mjög svekkt yfir þessu þar sem t.d mamma mín var eins og þú svaka mjólkurmikil og ekki vandamál með hennar 4 börn, mér fannst voða kósý að geta verið bara svona 2 ein og reyna, en þetta hafði svo rosaleg áhrif á mig og mér auðvitað hefur ekki liðið neitt rosalega vel með þetta, þar sem ég hefði viljað hafa strákinn á brjósti.

Svo byrjaði sama vandamál með stelpuna, en þar sem hún var léttburi þurfti hún nauðsýnlega að fá ábót einnig vegna þess að mjólkin var ekki að koma hjá mér þrátt fyrir að ég lagði hana oft á brjóst og leyfði henni að “leika” sér að brjóstinu til að auka framleiðsluna, en eftir að ég þurfti að missa af fyrsta afmælisdegi frumburðar míns leið mér svo rosalega ílla og gat ekki hugsað mér að reyna kvelja barnið til að fá aðeins nokkra ömurlega dropa frá mér svo ég tók þá ákvörðun um að setja hana yfir á þurrmjólk, bæði vegna þess að ég hafði ekki orku eða andlegt jafnvægi til þess að lengja dvölina á spítalanum til þess að reyna blóðmjólka mig, ég vildi samt hafa hana á brjósti en einhverra hluta vegna mjólkaði ég minna með seinna barn en fyrsta og með fyrsta var heildin eftir 2 vikna strangt prógram í brjóstagjöf ekki nema 60 ml, sem dugði rétt svo sem smá smakk.

Samt þótt ég hafði verið búin að hafa hana á pela þá reyndi ég samt sem áður að reyna við brjóstið í mínu umhverfi s,s eftir að ég komst heim með hana, en það endaði bara með að hún hékk og hékk á brjóstinu og var óvær vegna þess að hún fékk varla súp :(

Æi mér finnst þetta mjög ömurlegt, finnst börnin mín ekki hafa fengið það besta sem val var á, en sem pelabarna mamma þá hefur þetta verið alveg jafn strangt prógram og brjóstabarna mömmurnar lenda í, fyrir utan að það er meiri hætta á að klúðra pelanum en brjóstamjólkinni nema hafa borðað eitthvað vitlaust.

Bætt við 7. mars 2010 - 23:53
Og við erum að tala um það að ég er ung mamma sem reyndi eins og ég gat til þess að hafa börnin mín á brjósti, en það eru sumar ungar mæður sem gefast alltof fljótt upp, afþví bara.

Ég er á alveg sama máli og immurz og hef líka heyrt fullt af sögum þar sem nýbökuðum mæðrum finnst þær misheppnaðar og ekki vera að sinna barninu sínu vegna þess að þær geta ekki haft það á brjósti.

Mér finnst þetta rosalega ósmekkleg grein hjá þér, ég held að flestar mæður dreymi um að hafa barnið sitt á brjósti og finnst alveg ömurlegt þegar það tekst svo ekki.

Ég var að gera ritgerð um þetta fyrir áramót (ætlaði að senda hana inn, en kláraði hana ekki). Flestar heimildir sem ég notaði sögðu að mjólkin ykist þegar barnið þarf meira, er ekki eitthvað kerfi á þessu?
Ég var aðallega að tala um að brjóstamjólkin er svo tengd blóðinu að áfengi fer strax út í mjólkina og fer svo þegar rennur af móðurinni.

Mér persónulega finnst þetta smá óvirðing gagnvart þær sem geta ekki gefið barn á brjósti , Þar sem vinkona mín gerði hvað sem er á hverjum degi til að gefa barninu sínu á brjósti og nota pumpu til auka flæði sem hafði engan árangur og neyddist/neyðist til að gefa barninu sínu þurrmjólk svo barni getur fengið Matin sinn. Og þetta hefur mjög mikið andlega áhrif á hana að geta ekki sinnt barninu sínu á réttan hátt =/

ég mjólkaði fyrst eins og verlaunabelja… stelpan mín þyngdist eins og herforingji og við fengum hrós fram og til baka! svo gerðist það alltí einu núna fyrir ekki svo löngu að það bara hætti að koma svona mikið… ég veit ekki hvað gerðist. Ég reyndi eftir bestu getu að bíða með ábótagjöfina… lagði hana á brjóstið endalaust og hún var grenjandi allan daginn, við sváfum ekkert á næturnar og Krist´run var mjög hamingjusöm.. Hún var á endanum hætt að sjúga brjóstið varð bara pirruð og orgaði og orgði…

ég gaf henni á endanum eina ábót á kvöldin áður en hún fór að sofa og hef verið að gera það í smá tíma.. það hjálpar brjóstagjöfinni auðvita ekki neitt, en ég reyni í staðinn alltaf að kreista smá úr í sturtu tildmis, örva geirurnar eþgar ég get, pumpa mig af og til… en það er bara rosalega lítið að koma ;(

Ég get ekki skilið að þetta sé “val” eins og virðist vera mjög algengt í Bandaríkjunum. Ég held að á Íslandi séu konur með barn á brjósti ef þær geta.
Nú á ég ekki abrn sjálf svo ég get aðeins notað móður mína og mig sem ungabarn sem dæmi.
Mamma mín náði aldrei að kjólka nóg handa mér sem krakka, ég fór á þurrmjólk mjög snemma. Reyndar gekk fæðingin mjög brösulega og hún þurfti að fara í aðgerð til að sækja fylgjuna og hún missti rosalega mikið blóð og var vönkuð í marga daga eftir svæfinguna. Ég veti ekkert hvort það kemur málinu eitthvað við en ég ákvað að hafa það með. Ég var líka magakrampabarn og var mjög óvær og svaf lítið og átti erfitt með að liggja og drekka (fyrir utan að það kom ekki neitt úr brjóstinu) þannig að eftir 3 vikur af ströggli og leiðindum ákvað hún að hætta þessu bara, þetta væri ekki þess virði að vera að pirra sig á þessu og ég drakk eingöngu þurrmjólk eftir það.
Þegar bróðir minn fæddist svo 5 árum seinna var þetta ekkert mál og hann var feitur og pattaralegur af öllum mömmurjómanum sem hann fékk.

Ég held að þetta sé bara alveg ofsalega misjafnt og þó að auðvitað kjósi allir helst að gefa brjóst er bara ekki víst að það sé þess virði að vera að rembast við að ná einhverjum dropum bara til að svekkja sig á því.

Kona sem ég þekki á þrjár stelpur. Hún á stelpu og svo tvíburastelpur. Þær fæddust allar um tveim mánuðum fyrir tímann, með bráðakeisara, lentu í hitakassa og minni tvíburinn í súrefni. Þær þurftu sondu og voru á sjúkrahúsinu í um tvo mánuði. Og svo var brjóstagjöfin ekki heldur að ganga. Hún pumpaði sig fyrst en eftir að þetta gekk ekki og eftir allt sem hafði gengið á þá fóru þær allar á þurrmjólk.

Það er náttúrulega sagt að brjóstamjólk sé miklu betri, talið auka námsárangur og ég veit ekki hvað. En ef brjóstagjöfin gengur ekki þá sé ég ekki afhverju það ætti að vera að eyða tíma og pirringi í þetta.

En svo þekki ég aðra konu sem mjólkaði alveg svakalega mikið. Hún eignaðist strák með keisara og hann fékk gulu. Hún var farin að eiga fullan ísskáp af mjólk því að hann drakk ekki neitt og hún þurfti að mjólka sig áður en brjóstin hennar myndu einfaldlega springa.

Ég er handviss um það að það eru alveg sárafáir sem sleppa því að gefa barninu sínu brjóst vegna þess að þau nenna því ekki. Held að þetta sé í flestum tilfellum lífræðilegt.

ég rifnaði illa í fæðingunni og það tók sinn tíma að tjasla mér saman þannig að það liðu 2 tímar þar til litlan mín var sett á brjóst, þá var hún greyið orðin svo argandi hungruð að hún réðst á brjóstið og tók að sjúga, nema það að ég var með svo flatar geirvörtur að hún náði ekki taki og á 2. degi var ég komin með hræðileg sár á geirvörturnar.

strax þarna fyrsta daginn fékk hún smá þurrmjólk, einfaldlega til að ná að sofa og svo að ég næði að sofa líka.

hún fékk enga þurrmjólk í bili eftir það, en brjóstagjöfin var mikið bras hjá okkur því hún náði ekki taki á geirvörtunum og hún léttist um alveg 11% af fæðingarþyngd í fyrstu vikunni.
ég fór að nota mexíkanahattinn og jú hún náði að drekka hjá mér og virtist vera södd eftir gjafir. síðan á 2-3 viku þá var hatturinn ekki að virka lengur, ég fékk sár á geirurnar undan hattinum, stíflur í brjóstin, mjólkin minnkaði og litlan mín var ekki að þyngjast nóg. ég vil taka það fram að allann þennan tíma reyndi ég að koma henni á brjóst en hún var hætt að vilja geirvörtuna, plús það að ég var orðin virkilega hrædd við að setja hana á brjóst því þetta var allt svo sárt.

eftir 3. viku var mér sagt að gefa henni ábót, fyrst að láta hana drekka úr báðum brjóstum og síðan ábót, hún hætti líka á hattinum á þessu tímabili. mér finnst ekki gaman að gefa henni ábót en hún er södd, henni líður vel oooog hún er að þyngjast!

núna er hún 6 vikna og er aðallega á brjóstamjólk en það fer allt eftir ástandi hjá mér hvort að hún þurfi ábót og hve mikla. ef ég næ að borða vel og sofa vel þá þarf hún minni ábót en ef ég er stressuð þá getur mjólkin horfið um tíma hjá mér.

ég vil allavega meina það að ég sé búin að virkilega gera allt sem ég get gert og ég held því áfram.