hulda fyrir 24 árum, 1 mánuði Fjöldi lestra: 140

hann er EKKI til.......

Jólasveinninn…
ég er oft að pæla, hvers vegna ljúgum við að litlu börnunum okkar… Þessum saklausu verum sem líta upp til okkar og búast auðvitað ekki við því að við séum að ljúga að þeim! Hvers vegna segjum við þeim að það sé til jólasveinn þegar það er enginn. hvað græðum við á því, annað en að krakkagreyin reynað haga sér vel til þess að fá ekki kartöflu í skóinn!
Fyrsta skiftið sem ég fékk kartöflu í skóinn þá bað ég mömmu mína um að sjóða hana handa mér.. ég skildi þetta ekki alveg…

ég man geðveikt vel eftir því einu sinni þegar ég var lítil, svaf ég hjá vinkonu minni… við vöknuðum um morguninn og vorum auðvitað búnar að fá í skóinn! svo litum við útum gluggan og sáum eitt geðveikt stórt skófar í snjónum fyrir utan! Við urðum svo spenntar að við fórum út og skoðuðum sporið nánar! Héldum auðvitað að þetta væri eftir stígvélið hjá jólasveininum.. ég man svo vel eftir þessu. Þetta fullkomnaði það alveg hjá mér að jólasveinninn væri til. Ég varð ekkert smá ánægð! Jólasveinninn var til!! Loksins hafði ég fengið sönnunn!!
ég hafði reyndar prufað að setja skóin hans pabba líka út í glugga. og viti menn pabbi minn fékk mandarínu í skóinn! Auðvitað var til jólasveinn! Pabbi færi aldrei að gefa sjálfum sér í skóinn. Jólasveinninn hefur gert það sjálfur!

Og svo gleymi ég líka aldrei því þegar ég fékk að vita að jólasveinninn væri ekki til! Þá var ég hjá annari vinkonu minni sem var búin að frétta það að jólasveinninn væri ekki til, mamma hennar var sko búin að segja henni það. Hún var ekki lengur smábarn vegna þess að hún “vissi” að það væri ekki til Jólasveinn! Bara litlu börnin trúðu ennþá á jólasveininn!!
En ég í minni trú hélt auðvitað áfram að trúa.. svo vorum við inni herberginu hennar og ég erað skoða eitthvað dót sem hún á og ég sgi “hey ég á líka svona.. ég fékk þa í skóinn einu sinni!” þá segir hún… “neih mamma min bjó þetta til!” ég varð ekkert smá sár.. hringdi í mömmu og bað hana að segja mér sannleikan, segja mér hvort að ég hefði virkilega lifað í svona mikilli lygi alla mína æfi… og svo kom það! hún sagði það… “Hann er ekki Til…..” þessi setning endurtók sig nokkrum sinnum í hausnum á mér þar til ég áttaði mig á því að þetta var satt! mig langaði mest til þess að fara að gráta! Fólkið sem ég hafði treyst mest, hafði logið að mér alla mína æfi! Hvers vegna gerðu þau það?!
Þetta fékk mig til þess að hætta að treysta samfélaginu, fólkinu, sjónvarpinu.. og það sem verst var FORELDRUM MINUM!! Allar þessar jólaauglýsingar, myndirnar af jólasveininum allstaðar, jólaböllinn! Allt tóm lygi!!
Þótt mér hafi þótt afskablega skemmtilegt að jólasveininum og að fá í skóin, þá var sársaukinn alltaf mestur þegar ég uppgötvaði að jólasveinninn væri virkilega ekki til!

Það er þessu mikið að þakka að ég er hætt að trúa á eitt né neitt!

Þetta er ekki það sem ég myndi vilja mínum börnum! Hvers vegna gerum við þetta. Það er svo sárt að heyra sannleikan, heyra að Jólasveinninn sé ekki til!!

lhg fyrir 24 árum, 1 mánuði

Ég trúði á jólasveininn fram til 7 ára en þá sagði mér stelpa í næsta húsi að hann væri ekki til og ég varð rosa fúll. Ég man samt ekki eftir að ég hafi sagt mömmu og pabba frá þessu og hélt áfram að “trúa” á jólasveininn langt fram eftir aldri til að fá í skóinn.

Ég held að foreldrar segi börnunum sínum að hann sé til vegna þess að allir þrá innst inni að hann sé til og komi og gefi þeim nýjan jeppa eða hús en þetta er eini tíminn á ævinni sem maður hefur tækifæri til að virkilega trúa því.

Ég hef heyrt um fólk sem sagði krökkunum sínum strax að hann væri ekki til af því þau vildu ekki ljúga að þeim og ég hef heyrt annað fólk tala um að það væri synd fyrir börnin þeirra að “missa af þessu”.

Ég er reyndar ekki viss um að það sé neinn missir að hafa aldrei trúað á jólasveininn en þetta er náttúrulega ævintýratímabil í lífi barnanna þegar þau trúa að allar sögur sem þau heyra séu sannar og allar sögupersónurnar hafi virkilega verið til einhvers staðar.

Fyrra álit

Lynx fyrir 24 árum, 1 mánuði

Hmmm…ég trúði lengi vel á jólasveinana mína 13 talsins, eða þangað til ég vaknaði þegar ég var 8 ára og nappaði mömmu við að setja í skóinn hjá mér. Vissi að þá væri nú a.m.k. Gáttaþefur úr sögunni. Ég varð nú ekki fyrir neinu rosalegu áfalli einhvern vegin fannst mér engin ástæða til að “trúa” ekki á jólasveina og tröll, þótt mamma gæfi mér í skóinn. Ég hef alltaf jafn-gaman af þjóðtrúnni um jólasveinana, Grýlu, Leppalúða og Jólaköttinn, eftir sem áður, þeir eru þjóðsagnaverur eins og svo margt annað skemmtilegt og skrítið. (Ég hef aldrei verið mjög ginkeypt fyrir Ameríska Kókakóla-jólasveininn.) Þjóðtrúin gefur tilverunni bara lit og fjölbreytileika að mínu mati. Og ég hélt áfram að fá í skóinn (mömmu fannst þetta svo gaman) alveg þangað til ég var 14 ára og fæ stundum enn, ef móðir mín getur ekki beðið með sumar gjafirnar LOL!

Jahérna, ég fer bara að hlakka þvílíkt til jólanna af þessarri umræðu. Ég er svo mikil jólastelpa ég breytist alveg í lítinn krakka aftur LOL!

Ungfrú Jólaköttur, Lynx ;o)

Fyrra álit

Tzipporah fyrir 24 árum, 1 mánuði

Mamma mín sagði aldrei “Jólasveinninn er til”. Hún leyfði okkur að spá og spögulera og þegar við fórum að efast og spyrja “gefur Jólasveinninn okkur í skóinn?” svaraði hún alltaf “Heldur þú það?” Hún spurði alltaf svona til baka og velti vöngum yfir þessu með okkur. Bræður mínir komust að þessu svona smám saman og það var ekkert sárt fyrir þá að uppgötva þetta. Ég aftur á móti á frænku sem er jafngömul mér og hún var alltaf svo hrædd við Jólasveinana svo að henni var sagt að þeir væru ekki til. Hún fór þá að reyna að segja mér þetta en ég trúði henni ekki og var bara svekkt út í hana fyrir að reyna að ljúga svona að mér. Þetta endaði í því að við gátum ekki einusinni hist í kringum jólin án þess að rífast og slást. Þá ákvað mamma að segja mér að jóli væri ekki til. Ég var svo sár, en ekki yfir því að hann væri ekki til, heldur af því að nú var frænka mín búin að vinna rifrildið.

En mér finnst aðferðin sem mamma mín notaði á bræður mína (og mig svona til að byrja með) vera mjög sniðug og það er svo gaman að fylgjast með krökkunum þegar þau eru að uppgötva þetta. Þau velta þessu fyrir sér fram og til baka og þá verða þau ekkert sár þegar þau komast að sannleikanum, þau verða bara ýkt stolt af sér yfir að hafa fattað þetta og yfir því hvað þau eru orðin stór.
Ég fékk nú samt í skóinn fram eftir öllum aldri þó að ég vissi hver það var sem gæfi mér þetta. Þá fór þetta bara að verða brandari um það að mamma mín svæfi hjá Jólasveininum og pabbi fór að ásaka hana um framhjáhald ;o)

Fyrra álit

lakkris fyrir 24 árum, 1 mánuði

Ekki hefði ég viljað missa af “jólasveina” tímabilinu mínu. Ég man meira að segja eftir að mamma tilkynnti mér að jólasveinninn sem gæfi mér í skóinn væri bara hún og pabbi þá bara bað ég hana um að halda því áfram því að mér fannst þetta bara tilheyra og ég fór meira að segja að gefa dúkkunum mínum í skóinn eftir að mamma nennti því ekki lengur, þetta var bara partur af desember spennunni :)
Og ég get ekki beðið eftir að ég eignist börn og get farið að gefa þeim í skóinn :))
Ég veit meira að segja um foreldra sem vildu að börnin sín vissu allt rétt frá fæðingu, þau fóru með litlu stelpuna sína ca.2 ára í húsdýragarðinn og á meðan foreldrarnir í kring sögðu : “sjáðu litla me me, er það ekki sætt?” Og : “ sjáðu litlu sætu ungana sem segja bí bí” Eru þeir ekki sætir? Þá sögðu þessir umræddu foreldrar : "sjáðu lambið, þetta borðum við á sunnudögum!! Og þarna er ungi! Hann borðum við þegar hann er orðin stór og þá heitir hann kjúklingur og þarna sjáðu! Þetta er lærið af kjúklingnum!!!
Pældu í þessu.
Þeim finnst þetta bara rétt, að barnið sé ekkert að dáðst af litlu sætu dýrunum og uppgötvar svo seinna að það borðar þau!! Það er ákveðið sjokk út af fyrir sig, er það ekki?
Leyfum börnum að vera börnum og hafa sín ævintýri:)

*ævintýra lakkris*

Fyrra álit

Tzipporah fyrir 24 árum, 1 mánuði

litli frændi minn er 4 ára og mikill fuglaáhugamaður. Hann veit hvað flestir íslenskir fuglar heita og þekkir þá í sjón, gæsir og hænur eru í sérstöku uppáhaldi. Pabbi hans er skotveiðimaður og fer oft á skytterí. Strákurinn sér ekkert athugavert við að skjóta gæsirnar og éta þær. En hann hefur líka einstaklega gaman af því að horfa á þær í náttúrunni. Þetta er honum bara svo eðlilegt að vita að við borðum dýr.

Mér finnst nú samt soldið sjúkt að geta ekki skoðað dýrin í Húsdýragarðinum með öðru hugarfari en að þetta sé sunnudagsmatur.

Fyrra álit

Refur98 fyrir 24 árum, 1 mánuði

Ég varð nú reyndar líka soldið sár þegar ég komst að hinu sanna um jólasveininn, en það er nú ekki eins og öll veröldin hafi hrunið….
Mér finnst í góðu lagi að “plata” börnin svona, það gerir jólin jafnvel meira spennandi og styttir kannski eitthvað biðina eftir jólunum fyrir þeim. Það á að leyfa börnunum að vera börn og lifa í smá ævintýrum í stað þess að segja þeim alltaf allan sannleikann.

Að sigra heiminn er eins og að spila á spil

Fyrra álit

Fluffster fyrir 24 árum, 1 mánuði

Ég man hvað ég varð fúll út í pabba þegar ég fékk kartöflu í skóinn þegar ég var 4-5 ára. Ég hef aldrei trúað á jólasveininn og bað meira að segja pabba og mömmu um að hætta að gefa mér í skóinn um 7 eða 8 ára aldur þegar hart var í búi og mér fannst peningunum betur varið í eitthvað annað. Reyndar hefur mér verið sagt að ég hafi aldrei verið barn, veit ekki hversu mikið er til í því…

I have a plan so cunning you could put a tail on it and call it a weasel!

Fyrra álit

rebsig fyrir 24 árum, 1 mánuði

Ég trúði á jólasveininn til 7 ára, þá kíkti ég í gegnum skráargatið á hurðinni í herberginu mínu og sá að það var pabbi, en ekki jólasveinninn, sem kom með pakkana og setti þá undir jólatréð. Mér var alltaf sagt að fara inn í herbergi og bíða þar þangað til jólasveinninn væri búinn að setja pakkana á sinn stað. Mér fannst þetta alveg bráðfyndið! Ég bjó langt upp í sveit þegar ég var lítil og vissi ekkert um það að það væri hægt að setja skóinn út í glugga. Hann kom bara með pakkana og svo á jólaballið.
Þegar ég varð mamma, þá leyfði ég börnunum mínum að trúa á hann, en þegar þau voru 3ja og 4ra ára þá breyttist svo margt hjá okkur og stærsta breytingin var sú að ég komst til trúar á Guð.
Þá fór ég að velta þessu fyrir mér, hvort börnin mín færu ekki að efast um að Guð væri til, fyrst það væri bara lygi þetta með jólasveininn. Ég ákvað því að segja þeim sannleikann. Stelpunni var alveg sama og strákurinn fór bara að hlægja.
Þegar þriðji grísinn minn bættist við þá höfum við bara talað um jólasveinana eins og þeir eru, bara skemmtilegir karlar í búningum, en við lesum alltaf gömlu jólasveinavísurnar fyrir hvern dag 13 dögum fyrir jól og þau fá í skóinn í nafni hvers jólasveins fyrir sig og það er alltaf jafn gaman. Það er bara verst fyrir mömmu gömlu að hún fær skammirnar, þegar ekkert “merkilegt” er í skónum.Grín!
Mér finnst alveg hægt að skapa ævintýraljóma í kring um þetta, þótt maður fullyrði ekki að sveinarnir séu til.
Það eru svo margar hliðar á öllum málum og misjafnar skoðanir og þær ætti að virða, ekki satt?
Ég er sjálf mjög mikið fyrir ævintýri, bæði teiknimyndir, sögur og annað skemmtilegt. Líklega er ég í flokki þeirra ójarðbundnustu í heimi hér, hef mikið ýmyndunarafl og hef gaman að því að bulla við börnin mín og þá sem gefa mér færi á sér.
Nóg í bili
rebsig

Fyrra álit

Tzipporah fyrir 24 árum, 1 mánuði

Mér finnst þetta líka mjög góð leið en reyna börnin þín þá ekkert að leiða önnur börn í sannleikann? Ég er mest hrædd um að ef ég fer þessa leið (stelpan mín er bara 3 mánaða svo að það reynir ekkert á þetta strax) þá skemmi það fyrir börnum bróður míns og öðrum börnum sem dóttir mín hefur samskipti við.

Fyrra álit

oxy fyrir 24 árum, 1 mánuði

Mér finnst þetta fallegt að trúa á jólasveinin. Ég man að ég var rosalega spælt þegar ég komst að því að hann væri ekki til en aðallega þó vegna þess að þá fengi ég ekki lengur í skóinn.
En svo sá ég einhvern tímann finnska jólasveininn í sjónvarpinu og ég byrjaði að trúa á hann :) enda fékk ég líka pakka. Það þýddi síðan ekkert að segja mömmu seinna meir að ég trúði á jólasveininn :( og þar af leiðandi fékk ég ekki í skóinn. En maður verður sennilegast að fullorðnast ;)

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 24 árum, 1 mánuði

Hulda þú varst djúpt sokkin !!!! pældu aðeins í gömlu jólasveinunum þessum íslensku þeir voru alvöru !! kveðja bauni

Fyrra álit

PiCatChyou fyrir 24 árum, 1 mánuði

Mér finnst gaman að eiga þessar minningar frá barnæsku þegar maður trúði á jólasveininn. Ég man ekki hvenær ég uppgvötaði að hann væri bara plat ég held það hafi gerst smá saman og ég upplifði það ekki sem áfall. Ég man t.d. eftir einu sniðugu atviki þegar við elstu stelpurnar þrjár ákváðum að gabba jólasveininn af því að það var eitthvað í sjónvarpinu sem okkur langaði að horfa á, okkur fannst við vera svo sniðugar, settum dúkkurnar okkar í rúmin og breiddum yfir og fórum svo og settumst fyrir framan imbann, alveg grunlausar um það að jólasveinninn sæti í stofunni með okkur. Það er ég viss um að jólasveinninn sá (mamma) hefur brosað í laumi. En að sjálfsögðu var ekkert í skónum okkar daginn eftir og við skildum ekkert í því hvernig jólasveininn hefði séð í gegnum okkur :)

——————————

Fyrra álit

Nala fyrir 24 árum, 1 mánuði

Ég verða að viðurkenna það að ég trúi enn þá á jóla :) Kannski er ég bara svona agalega barnalega eða eitthvað ! En okey ég trúi ekki að hann KOMI heldur að hann sé andi jólanna …

Nala jólasveinatrúari :þ

Fyrra álit

Tzipporah fyrir 24 árum, 1 mánuði

Lifi Jóli!!!

Fyrra álit

Börnin okkar

Börnin okkar

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

hann er EKKI til.......

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi