sko maðurinn minn blótar og ég er að verða geggjuð á því, vegna þess að sonur okkar eldri tekur allt upp eftir honum og mér svíður í eyrun að heyra barnið mitt endurtaka sumt sem hann segir, því það er ekki það sem ég vil ala drengina mína upp við! hann er samt ekki alsæmur en gerir sér ekki grein fyrir svona löguðu ég er að reyna að tala hann til og gengur sæmilega en málið er að það er stundum líka foreldrum að kenna að börnin blóti “ömurlegt, þetta á bara ekki að líða!! hvar svo sem þau læra það en eins og þú segir þá er það að sjálfsögðu persónubundið” kveðja h

Einu sinni þegar ég var í heimsókn hjá systur minni skrapp ég með henni út að versla. Hún tók dætur sínar með, yngsta var þá 3ja ára og elsta líklega 13 og það heyrðist ekki píp í neinni þeirra. Ekkert suð, ekki neitt. Þær vissu bara að það þýddi ekki. Hún hefur líka alltaf verið ströng. Þegar ég sé krakka suða í búð þá hugsa ég . o O (Þessum hefur verið látið eftir, þess vegna er hann að suða.) Ef það hefur aldrei verið látið eftir krökkum sem eru að suða eða heimta þá gera þeir það ekki. Auðvitað suðaði ég þegar ég var krakki af því ég vissi að það virkaði á foreldra mína.

Okey þetta með það að börn rífi kjaft, þá á systir mín eina litla stelpu sem er rétt orðin 2 ára og nýbyrjuð á leikskóla, foreldrar hennar blóta aldrei og enginn í kringum hana, en í gær sagði hún mömmu sinni að halda kjafti ! Þetta lærði hún í leikskólanum á föstudaginn…..

Já, já, það er ýmislegt sem blessuð börnin læra í þessum skrýtna heimi. Fyrir u.þ.b. 3-4 árum var sonur minn þá ca. 3-4 ára og lék sér mikið við annan strák, sem var árinu yngri. Sá strákur var alinn upp á heimili þar sem jafnvel mamman notaði orð sem ekki er hægt að hafa eftir. Uppáhalds orð stráksins á þessum tíma var “píka” og hann notaði það óspart. Svo fór hálfur dagurinn hjá mér í að reyna að fá hann og son minn til að hætta þessu, því mínum gaur fannst þetta þrælsniðugt orð að sjálfsögðu.
Ég gat svo ekki annað en hlegið með sjálfri mér núna nýlega. Það var loksins búið að koma því inn í hausinn á mínum stubb hvað þetta orð þýddi og að það ætti ekki að vera að nota það í tíma og ótíma, þá heldur Pókemonæðið innreið sína með PIKACHOU í fararbroddi og hann segir ekkert annað en pika pika o.s.frv.!! Er lífið ekki skondið og skemmtilegt? Ég elska Pikachou!hahaha……
En að sjálfsögðu er skelfilegt hvað börnin læra af öðrum og líka af sjónvarpinu, þið vitið, bíómyndirnar sem ganga út á orðin fuckin´ þetta og hitt og svo eitt af þeim viðbjóðslegustu mother******. Hvernig í ósköpunum getum við forðað börnunum frá því að læra þennan óþverra? Ég vildi óska að ég vissi það.
rebsig

Auðvitað læra þau það í skólanum, en það eru FORELDRARNIR sem eiga að taka á því. Það er það sem uppeldi snýst stundum um, að díla við hlutina sem barnið kemur með inná heimilið. Það er þegar þau fara í skóla og byrja á þessu, sem málið með agann og uppeldið byrjar fyrir alvöru. Besta vinkona mín er einmitt með barn á þessum aldri núna og það gengur bara vel hjá henni, þótt það taki bæði mikinn tíma og ómælt erfiði. Dóttir hennar er afar greind, kurteis og hjartagóð stúlka. Algjör perla.
Þótt þau læri ljót orð í skólanum, þýðir það ekki að það sé bara í lagi. Það að þjófurinn steli, er engin afsökun fyrir því að stela. Og JÁ ég hef séð börn sem öskra ekki og garga útí búð eða allsstaðar. Ég var eitt af þeim líka, einfaldlega fyrir tilbeina hins frábæra uppalanda, móður minnar. En þeim fer stöðugt fækkandi. Hvar ert þú búinn að vera?

Mér líkar ekki að heyra hvernig sumir hérna eru tilbúnir að dæma foreldra og börn eftir kannski einstakt atvik í verslunarleiðangri. Og ég get sagt ykkur það að börn hafa mismunandi skapgerð, sum eru mjög meðfærileg og hlýðin en önnur eru sjálfstæðari og vilja fara sínu fram hvað sem hver segir. Ég kem úr stórum systkinahóp og fólk var alltaf að dást að því við mömmu hvað við værum þæg og góð þegar við fórum í heimsóknir eða í búð, ég persónulega var einfaldlega svo hrikalega feimin ástæðan var ekki að ég væri sérstaklega hlýðið og þægt barn. Við vorum oft með læti og hávaða heima fyrir og gátum verið hræðilegir óþekktarormar. En núna erum við byrjuð að eiga börn, ég á t.d. 5 ára stelpu og þau eru allt öðruvísi, alls ekki feimin við að láta í sér heyra annarsstaðar ef svo ber undir. Oftast er dóttir mín þæg og góð þegar við skreppum í búð en það koma fyrir skipti þar sem hún suðar og suðar, vill fá hitt og þetta og er á hlaupum út um alla búð en ég hef verið það heppin að dóttir hefur aldrei öskrað og grenjað af því að hún fær ekki sitt fram, hún setur upp smá fýlusvip í smástund og svo er allt í lagi. En systir mín á stelpu sem er 7 ára og hún hefur lagst í búðargólfið í frekjukasti og grenjað og öskrað og það í langan tíma. Sem betur fer með hækkandi aldri er þetta orðið mjög sjaldgæft nú orðið en systir mín hefur lent því að fólk horfir á hana vanþóknunar augum og augljóst hvað það er að hugsa “illa alið upp barn”. Fólk sem hefur ekki hugmynd um aðdragandann að frekjukastinu og þekkir móður og barn ekki neitt, dæmir bara 1,2 og 3. Málið er einfaldlega það að dóttir mín og dóttir hennar hafa mjög ólíka skapgerð og það kom í ljós strax á fyrstu mánuðum ævi þeirra. Sem sagt kemur uppeldi akkúrat ekkert við.