Bróðir minn hefur gengið í gegn um eitt og annað með sína fyrrverandi vegna stelpunnar þeirra. Hún var t.d. mjög afbrýðisöm á tímabili út í sambúð sem hann var í. Á tímabili stoppaði hún umgengnisréttinn og það hefur ýmislegt gengið á en sem betur fer allt búið núna enda dóttirin orðin stór og komin í menntó.

Það sem kannski stendur uppúr hjá mér eftir að hafa verið að fylgjast með þessum deilum er að þetta er allt samkomulagsatriði. Ekki fara að rífast bara til að rífast. Það kostar ekkert að gefa smá eftir og brosa og fá þá kannski eitthvað í staðinn.

Það er heldur engin ástæða til að foreldrarnir þurfi að nota nákvæmlega sömu uppeldisaðferðir. Krakkar fatta það bara um leið að það eru aðrar reglur heima hjá mömmu en hjá pabba og virða það. A.m.k. stelpan þeirra. Hún mátti langtum meira hjá pabba sínum og nýtti sér það alveg út í ystu æsar.

Í sambandi við kostnaðinn, þá er það aftur bara samkomulagsatriði. Þar sem ég þekki til þá er það þetta standard meðlag og síðan borgar pabbinn helming ef það er eitthvað stórt í gangi, t.d. ferming. Þú getur krafist þess að fá hærra meðlag en þá verðurðu að rukka umframgreiðsluna sjálf beint frá pabbanum. Annars held ég ekki að það sé sniðugt að fara að kæra pabba barnsins út af smá pening. Það er miklu meira virði að halda góðu sambandi við hann út af barninu. Ef hann er með hjartað á réttum stað, þá opnar hann veskið með góðu hvort sem er.

Ég á svona ex sem ég á 3 börn með, og á svo 2 í viðbót með núverandi. Það gekk á ymsu hjá okkur eins og flestum en allt hefur lagast með tímanum. Það sem mér fannst erfiðast var löng barátta um forræðið og skítkast á milli okkar það borgar sig ekki til lengri tíma að vera með skítkast sín á milli. Best er að sætta sig við þetta venjulega meðlag og vera ekki að fara fram á meira nema ef það kemur til mikill aukakostnaður vegna veikinda, tannréttinga, fermingar, bílprófs, framhaldsnáms eða einhvað álíka. Ef það er einhvað sérstakt þá má bjóða pabbanum að taka þátt og trúðu mér ef þú kemur til hans og ert að bjóða honum að vera með þá þyggur hann það (það er ef honum þykir vænt um barnið :)Þetta með helgarnar þá er best að þú talir um pabbann sem einhvað sem er spennandi að fá að heimsækja og ert glöð á meðan barnið er að fara þú mátt alls ekki láta barnið finna að þið séum að rífast þegar pabbinn er að sækja það þá finnst barninu eins og það sé verið að deila um sig og jafnvel vill ekki fara með pabbanum. Ef þið eigið erfitt með að hittast þá gæti verið gott ráð að fá vinkonu þína, mömmu þína eða einhvern annan sem þú treystir til að fara með barnið til hans til að þetta verði sem auðveldast fyrir barnið. Og þetta með nýjan maka og ný börn það getur verið sárt fyrir hinn aðilann að sætta sig við að x elski hann ekki lengur á meðan ekki er kominn annar aðili er alltaf séns þannig að samband stjúpa og föður er held ég bara persónubundið og fer líka eftir því hvernig hefur gengið að sætta sig við sambúðarslit, það gæti verið að pabbanum finnist þessi nýji vera að taka einhvað frá sér og þá er vonlaust að vonast eftir að þeir geti talað saman.
Well vona að þetta hjálpi einhvað.
Kveðja StarCat

já vá þetta er ofsalega góð pæling sko !!… ég á sjálf 3 börn með 3 mönnum og á svo eina stjúpdóttur og hef því talsverða reynslu af öllum hliðum þessa máls !!…

eitt það stærsta lærði ég samt ekki af börnunum minum heldur foreldrum minum … mamma min og pabbi skildu þegar ég var 9 mánaða og þau hötuðust svo að enn i dag passa ég uppá að þau hittist aldrei á sama stað á sama tima og trúðu mér það er ömurlegt !! … börn elska alltaf foreldra sina sama hverning þau eru góð eða vond , hæf eða óhæf … skiptir engu máli þetta er foreldri manns og maður elskar það útaf lifinu bara mjög einfalt …

Elstu stelpuna átti ég þegar ég var 17 ára og hún var fyrsta barn okkar beggja mitt og pabba hennar en við vorum aldrei saman þannig séð svo við skildum i rauninni aldrei !… hann var voðalegur klaufi að umgangast hana til að byrja með kom sjaldan sem aldrei og var ekkert að sækjast eftir að hitta hana fyrr en hún var um 2 ára þá byrjaði hann með konunni sem hann er enn með i dag !!.. þá fór þetta aðeins að skána …. ég sá það fljótlega að það þýddi ekkert fyrir mig að reyna að breyta honum en ákvað að ef hann myndi sækjast eftir að fá að hitta hana þá myndi ég ekki neita þvi … i dag er hún 10 ára og fer stundum til hans en samt hefur aldrei komist á þessi typiska önnur hver helgi heldur bara upp og ofan eftir þvi hverning stendur á og svo hringir hún bara og talar við hann sjálf ef hana vantar eitthvað frá pabba sinum en einhverra hluta vegna þá hringir hann sjaldan sem aldrei og ég sé að það hefur særandi áhrif á dóttur mina eins og hann hafi engan áhuga á að fylgjast með henni neitt og þar sá ég að það skiptir börnin miklu máli að þau finni að þau séu elskuð hvað svo sem það er langt á milli eða hverning sem aðstæður eru (hann á i dag 6 ára stelpu og 8 mánaða tvibura)… Hún skildi nærri þvi strax að ekki gildu sömu reglur heima hjá mömmu eins og hjá pabba og hefur aldrei verið neitt vandamál þar !!…

ég var komin 2 mánuði á leið af stelpunni þegar ég byrjaði að búa með manni sem var viðstaddur fæðinguna hennar og allt það og er barnsfaðir minn pabbi stráksins sem fæddist þegar stelpan min var 13 mánaða Hann er 9 ára i dag .. ég skildi við pabba hans þegar hann var eins árs og það var algert strið …. allt fór til fjandans og samskiptin voru hörmungleg hann hafði tengst stelpunni sterkum böndum þó svo hann væri ekki pabbi hennar og þetta var virkilega erfiður skilnaður…. hann tók strákinn og ég hef litið sem ekkert getað fengið að hafa hann hjá mér öll þessi ár og núna búa þeir úti i Usa þar sem pabbinn er i háskólanámi og hafa verið þar siðan hann var 5 ára … þ.e.a.s siðustu 4 árin … ég sé strákinn minn svona 1x á ári þvi hann er svo eigingjarn á barnið og leyfir mér svo litið að vera með hann og það að upplifa svona aðskilnað frá barninu er hreint út sagt kvalarfullt …… svo ég tala af reynslu þegar ég segi að það að langa að sjá barnið og fá það ekki af þvi hitt foreldrið vill það ekki er eitthvað það eigingjarnasta sem hægt er að gera … og það er ekki barninu fyrir bestu !!

svo eignast ég mina litlu sem er að verða 3 ára núna i næstu viku :) …. ég bjó með pabba hennar i 2 og hálft ár og hann tók virkann þátt i öllu hennar uppeldi og er góður pabbi … og hún er heppin að eiga hann og hans fjölskyldu að þvi þau sýna öllu hennar málum áhuga sem er mjög gott fyrir hana og miklu betra heldur en min stóra fékk … pabbahelgarnar byrja á fimmtudegi þá sækir hann hana á leikskólann og er með hana til þriðjudags og þá sæki ég hana á leikskólann … hann kaupir á hana föt og dót og gerir sitt besta þegar hann er með hana … enda er min litla voðalega ánægð hjá honum og er að læra það núna smátt og smátt að það gilda ekki sömu reglur heima hjá mömmu eins og hjá pabba … ég reyni að halda samskiptunum i lagi en viðurkenni það alveg að það er ekki alltaf sem ég næ að kyngja pirringi minum á hinu og þessu og hann sömuleiðis. en bara það að sjá hvað stelpan min elskar pabba sinn það er nóg til að ég reyni áfram .

það er ekki enn búið að láta reyna á fjárhagslegan stuðning vegna t.d. tannréttninga , ferminga osfrv…. svo ég get engu bætt við þar en min stóra er að fara til tannréttningalækins núna á föstudaginn og þá kemur i ljós hverning sá hluti verður … en þetta er min stóra sem á áhugalausa pabbann þannig að ég er ekki að búast við miklu !!…

og núna er ég i sambúð með manni sem á 7 ára dóttir … verður reyndar 8 ára eftir hálfan mánuð … hún tók mér strax ofboðslega vel og teiknar m.a. myndir handa mér i skólanum sinum og hún og min stóra eru ótrúlega góðar saman þrátt fyrir 3ja ára aldursmun þar sem min verður 11 ára i haust , Hún er voðalega góð við þá litlu og leikur lika við hana og ég hef ekki orðið vör við neina afbrýðisemi hjá henni að minar hafi pabba hennar meira heldur en hún sjálf en ég hafði smá áhyggjur af þvi til að byrja með semsagt bara alveg frábært hvað stelpan er yndisleg og tekur okkur svona vel :) … og það að púsla saman öllu þessu dóti er búið að vera já frekar áhugaverð reynsla og það að prufa að vera án barnsins sins hjálpar mjög mikið við að skilja hinn aðilann.

það á að skipta mestu hverning börnunum sjálfum liður ekki hverning mér eða pabbanum (pöbbunum) liður. og gott að minna sig á það reglulega þvi það skiptir barnið svo miklu máli . :)

sorry ef þetta virkar ruglingslegt hehe… þið ættuð að heyra mina stóru lýsa fjölskyldu sinni … já ég á sko einn bróður i bandarikjunum og eina litla systur sem mamma á …. og svo eina fóstursystur … og svo á ég systur sem er 6 ára og tviburasystkini strákur og stelpa HaHa !!! … fólk verður meira en litið undrandi og heldur að hún sé með svona fjörugt imyndunnarafl :) …

en já vona að þetta hafi hjálpað þér eitthvað zallý :)

Ég á þrjú börn, tvær gellur sem verða 9.ára í mars og svo litla kút sem er tæplega 5.mánaða ;)
Stelpurnar átti ég þegar ég var 17.ára og í sambúð með mínum exx, það samband stóð yfir í tæp 9.ár og þegar það sprakk þá gerðist það með stórum hvelli. Við ákvaðum strax að fara milliveginn og hafa þær viku og viku, en það komu fljótlega brestir í það hjá honum og hann vildi meira og hafði þær meira ;( þannig að í dag erum við í forræðisdeilu sem er auðvitað skelfilegt, ég reyni mitt besta að láta ekki stelpurnar finna andúð mína á pabba þeirra en það getur verið svakalega erfitt vitandi það að hann er ekkert að fela andúð sýna á mér fyrir þeim.
Dætur mínar hafa lögheimili hjá pabba sínum, því ég flutti út og því er hann skráður sem einstæður faðir í þjóðskrá og fær barnabætur með þeim og það var ákveðið strax að sá peningur mundi ganga uppi allan aukakostnað t.d tannlækni, dýran fatnað og framvegis og það hefur staðið, svo eiga þær auðvitað að vera hjá okkur viku og viku til skiptis þannig að hvorugt okkar er að borga meira í almennar nauðsynjar, þó svo að ég sé mun duglegri að versla á þær föt enda fylgir það oftar mömmu starfinu ;)

Fyrir tæpum tveimur árum fór ég í annað samband og við það versnaði minn exx svakalega og það hefur ekki auðveldað núverandi sambýlismanni mínum málin neitt, stelpurnar virða hann illa og láta hann heyra það stanslaust að hann sé ekki pabbi þeirra en sem betur fer er minn núverandi rólyndur og tekur þessu bara svona, enda er það að hafast hjá honum að ná þeim á sitt band og litli bróðir þeirra hjálpar til við að fá þær til að sætta sig við hann.

Kv. EstHer


Kv. EstHer

Það sem stendur uppi í þessu máli er auðvitað að hafa þurft að leita til dómsstóla og láta maka sinn til níu ára draga upp allan þann skít sem hann mögulega getur og þurfa að lesa það vitandi að allir hinir verða að lesa það líka, það er sárast.

Mig langar að þakka ykkur innilega fyrir að deila þessu með mér og okkur hinum sem lesa þetta.
Ég heyri að það er greinilega fleiri en ég sem hugsa mikið um þetta, og held að núna muni ég taka til í hausnum á mér, setja mér skýrar reglur, og eimnitt brosa í stað þess að nöldra og rífast, börnin okkar eru jú vel þess virði að hafa þau ánægð.

Kærar innilegar þakkir!!

ég er allavega svo heppin með mina foreldra að þau eru mjög góðir vinir enn þann dag í dag. Spjalla heillengi saman í siman og þess háttar. T.d ef mömmu vantar pening þá hjálpar pabbi henni og öfugt :) Pabbi minn borgaði meðlag og svo með í öðru ef það vantaði eitthvað og við vorum hjá honum miklu meira en aðra hvora helgi.
Hann er meirað segja hjá okkur á jólunum :)
Ef þaðer eitthvað sem ég virkilega elska foreldra mina fyrir, þá er það hversu vel þau ná saman þó þau séu búin að vera skilin í eitthver 12-13 á

Eins og meira en helmingur þjóðarinnar er ég skilnaðarbarn.
Ég bjó hjá föður mínum og eldri systkyni mín 2 hjá mömmu.
alla fimmtudaga var ég hjá mömmu og svo aðrahverja helgi.
Þetta gerði helgarnar að löngum helgum.

Það sem mér finnst órtúlega mikilvægt að muna er að börnin okkar spegla viðhorf okkar.
Ef að við sýnum andúð til hins foreldrisins eða stjúpforelrisins þá erum við bara að gera barninu okkar lífið leitt.

Barnið kemur í heimsókn til helgarforeldra og er með attitúd = streyta og erfiðleikar í sambandi þeirra við barnið = streyta í þeirra prívat sambandi = kvíði og ótti við hvað heimsóknirnar bera í skauti sér = barnið finnur fyrir andúða frá helgarforeldrunum !

Mér finnst að fólk sem er að skilja eigi að fara í ráðgjöf, bara til að reyna að bæta þau samskipti sem framundan liggja, og til að geta komið á hreynt hvernig vissum hlutum svo sem heimsóknum og fjármálum skal háttað.

Við erum þau fullorðnu, gerum allt sem við getum til að kenna börnunum okkar af fordæmi.


: )
Namo