Talaðu við lækni strax, það er líka bara gott að fá að tala við einhvern sem á að vera svo til hlutlaus. Fáðu bara allar upplýsingar sem þú þarft að fá. Og í alvörunni, auðvitað er maðurinn þinn pabbinn og allt það og hann hefur auðvitað rétt á sínum skoðunum, en þetta er þinn líkami, fóstureyðing leggst alveg ótrúlega á sálina, og þetta er erfiðara en mætti halda. Barnið hverfur ekkert bara sisvona… þú verður að vilja fara í fóstureyðingu, annars getur þetta laggst ótrúlega á þig.

“eða er ég þá að eyðileggja hans framtíðaráform og hann ”hati“mig?”

heldurðu að ef þú ferð í fóstureyðingu út af þrýstingi við að vera að “eyðileggja” hans framtíðaráform að þú munir ekki innst inni þróa með þér hatur í hans garð? eða þá að þú farir að hata þig fyrir að hafa látið undan?

ég er ekki að tala af reynslu, svo ég ætti kannski ekki að vera að opna á mér trantinn, en ég vona að þú getir allaveganna stuðst eitthvað við þetta!

kveðja kvkhamlet

Er næstum 100% viss um, að miðað sé við 16. viku. Held að eftir þann tíma sé fóstureyðing ekki framkvæmd nema líf móður sé í veði.

Svo er alltaf viss áhætta í því að fara í fóstureyðingu - spjallaðu við lækni sem fyrst.

Þ.

Ég ætla ekki að þykjast hafa vit á þessu en:

1. Viltu vera með karli sem ber ekki virðingu fyrir þér og þínum líkama/löngunum

2. Fóstureyðing er hættuleg

3. Það að “gera það” felur í sér yfirlýsta ábyrgð að mínu mati

4. Þú átt eftir að sjá eftir því að fara í fóstureyðingu allt þitt líf að öllum líkindum eða í það minnsta hugsa töluvert um hvort ákvörðunin var rétt

5. Peningar eru ekki trygging fyrir hamingju en börn eru það nánast (eða hvað?)

þú ert 19….. átt allt lífið fram undan…


vestu hvað þetta kostar…. ég held að ef þú ætlar að eiga barnið ættir þú að gera það að vel hugsuðu máli, það er eitt að vera með eitt en vinna að vera með tvö…

svo fóstureyðing fyrir þig er kannski málið.. þó ég sé persónulega ekki með fósureyðingum..

Það er ekki fyrir einn eða neinn nema sjálfa þig að ákveða fyrir þig hvort þú eigir að fara í fóstureyðingu eða ekki. Líttu inn á heimasíðuna FORVARNIR.COM og lestu þar stutta síðu um fóstureyðingar. Svo væri líklegast best fyrir þig að tala við félagsráðgjafann sem vinnur á kvennadeild landsspítalanns um þetta mál. Þú finnur upplýsingar um þetta á síðunni sem ég minntist á. Og ekki draga þetta of lengi, ef þú vilt hafa valmöguleika.

Ef þú vilt eiga barnið, áttu rétt á því en ég las einhvern tíman að fóstureyðing verði að vera framkvæmd innan 72ja daga(eða 2 mánuði).

Hugsaðu bara um þig fyrst og framtíðina þína og ekki taka hans framtíð fram yfir þína, því hann á líka að hugsa um hvað þú vilt.

Það fer líka mikið eftir aðstæðum.

Gangi þér vel og veldu það sem þú vilt.
Kveðja Clara

Þú getur farið í fóstureyðingu í 12. viku eða fyrir það eins og ekkert sé…en á 12. - 16. viku er það hægt en verður að fá undanþágu.
Ég myndi hugsa málið mjög vel, og alls ekki bara fara að hans vilja, þá á örugglega eftir að fara illa í þig, sérstaklega af því að þig langar svo í annað barn.
Gangi þér vel,
Xenia

Ég er kannski soldið leiðinleg að vera að benda á þetta en hvernig geturðu orðið ólétt óvart? Þú segir að þig hafi langað í annað barn þannig að þú hlýtur að eiga annað fyrir og úr því að þig langaði að eignast barn þá á ég erfitt með að ímynda mér að óléttan hafi orðið óvart. Það er mjög erfitt að verða óléttur óvart en það gerist bara þegar ekki er hugsað fyrir getnaðarvörunum og þegar að það er ekki gert á ekki að líta á fóstureyðingu sem getnaðarvörn. Maðurinn þinn á ekki að neyða þig til að fara í fóstureyðingu en þið verðið samt að taka þessa ákvörðun í sameiningu því þið hjálpuðust jú til við það að búa til þetta líf. Ég efast um að það sé búið að breyta mörkunum yfir í 16 vikur. Hafðu samband við lækni og talaðu við hann um áhyggjur þínar, gangi þér vel.

Kæra winky, fóstureyðing er eitthvað sem ég held að sé alls ekki fyrir þig á þessari stundu. Þú talar sjálf um að þig langi í annað barn og þess vegna held ég að það væru hrapalleg mistök að fara í fóstureyðingu vegna þrýstings frá öðrum þegar þig innst inni langar ekki til þess. Þú munt örugglega aldrei geta fyrirgefið þér það og ég held að það sé rétt sem einhver sagði, að ef þú gerir þetta bara fyrir manninn þinn þá áttu eftir að þróa með þér andúð á honum fyrir vikið. Ein vinkona mín gerði nákvæmlega þetta, fór í fóstureyðingu vegna þess að kærastin vildi það. han langaði innst inni að eiga barnið. Það eru liðin svona 13 ár síðan og þetta liggur enn alveg rosalega á sálinni hjá henni. Þetta endaði líka á að eyðileggja samband hennar og kærastans, hún fékk bara algjört ógeð á honum.

Fóstureyðing er framkvæmd hér innan 12 vikna og það verða að vera ástæður fyrir henni. Það er hægt að framkvæma fóstureyðingu síðar á meðgöngu ef meðganga ógnar lífi móður eða kemur í ljós að barnið er alvarlega skaddað.

Ég mæli með að þú hringir strax í félagsráðgjafa á kvennadeild Landspítalans og ræðir við hann. Þær eru alveg yndislegar sem starfa þar og geta hjálpað þér að komast að því hvað það er sem ÞÚ vilt. Einnig getur hún bent þér á allar leiðir í sambandi við rétt þinn t.d. barnabætur, fæðingarorlof, styrki o.s.fr. þannig að þú getir séð hvernig staða ykkar í fjármálnum er. Skóli á ekki að þurfa að stoppa þig. Ég fór sjálf í gegnum háskólanám einstæð með eitt barn megnið af tímanum og eignaðist svo annað barn á námstímanum, að vísu þá komin með kærasta. En allavegana talaðu við félagsráðgjafa og skoðaðu alla kosti og galla með henni. Síminn þar er 560 1165. Ég talaði einmitt við ráðgjafa þar þegar ég varð ólétt af eldri stelpunni minni.

Annars bara gangi þér vel.

Knús,
GlingGlo

Svo ég bæti nú við þá finnst mér ótrúlegt að maðurinn þinn eigi eftir að hata barnið þegar það kemur í heiminn, eða þá hata þig fyrir að eyðileggja hans framtíðarplön. Oftast er það nú svo að þegar þessi blessuð börn koma þá verða þau velkomin og maður lagar sig bara að nýju aðstæðum. Nú ef svo fer að fæðing þessa barn verði til að þið hættið saman, þá satt að segja hef ég bara ekki trú á að ykkur hafi verið ætlað að vera saman.

Kveðja,
GlingGlo

Ohhhhhhhhhhh, ég var búin að skrifa svo flott og langt svar en þá strokuðu guttarnir mínir allt út!!!
En að minnsta kosti hér er eitthvað af því sem ég skrifaði.

Æji greyið mitt, ekki öfunda ég þig að vera í þessari aðstöðu.
Persónulega myndi ég aldrei geta farið í fóstureyðingu, en það kemur þessu máli ekkert við.
Það er greinilegt að þig langar virkilega í þetta barn og kannski það hafi orðið til til þess að sýna þér að it was meant to be?
En að minnsta kosti…
Það að maðurinn þinn hafi misst vinnuna getur komið fyrir alla, því miður.
En sem betur fer er það oftast tímabundið ástand.
Og mjög líklegt að hann verði búinn að fá vinnu þegar þú ferð að fæða barnið. Annars kemst hann vitanlega á atvinnuleysisbætur. Ekki láta það að hann sé atvinnulaus í augnablikinu hafa áhrif á ákvörðun sem breytir lífi ykkar að eilífu..'Eg meina, þetta er barn sem við erum að tala um..og þó að atvinnulaysi sé hræðilegur hlutur, er það ekki endir alls :)
Þú ert nýbyrjuð í skólanum og ekkert sem segir að þú þurfir að hætta þar.
Þú gætir þess vegna farið seinna meir í fjarnám. ‘Eg er í svollish og það er ÆÐI!
Hins vegar er það frekar dýrt, svo það er kannski ekki það besta fyrir þig í bráð.
Gætirðu ekki talað við mömmu þína eða pabba, eða tengdaforeldra þína og spurt þau álits. Lagt fram hve ólíkar skoðanir ykkar eru á þessu og þau kannski hjálpað ykkur. Þau gætu þess vegna fengið hann til að skipta um skoðun. Að minnsta kosti myndi ég persónulega tala við mömmu mína og pabba, því mömmur eru með bestu ráð í heimi og ef allt fer á versta veg fjárhagslega geta þau kannski hjálpað ykkur eitthvað?
Að minnsta kosti er líka gott að vera búin að tala við þau ef allt færi á langversta veg og þú og maðurinn þinn mynduð hætta saman..þá gætiru örugglega fengið stuðning hjá þeim. (Ef þú átt mömmu og pabba).
Það að þú sért 19 að koma með annað barn er bara eins og ég. Og ég er sko að standa mig vel í stykkinu að mati allra og þú gerir það eflaust líka. Aldurinn segir lítið til um hvernig manni gengur, eins og þú veist eflaust nú þegar :)
Ef maðurinn þinn er á móti þessu barni, en þú getur ekki hugsað þér að eyða því , þá er ég sammála GlinGló og segi að þið hafið kannski ekki átt að evra saman? Þó það sé leiðinlegt finnst mér skrítið að maðurinn þinn skuli ekki bara taka orðnum hlut. ’Eg meina börn eru gerð af ást, ekki satt? Og barnið er hluti af ykkur báðum! Þess vegna finnst mér líka ósanngjarnt að me´r finnst eins og hann sé að láta líta út fyrir að þú sért sú eina sem skapaði blessað barnið.
'Eg myndi hugsa mig VERULEGA vel um áður en ég færi í fóstureyðingu. ‘Eg þekki fullt af stelpum sem hafa gert það (reyndar flestar ef öðrum ástæðum) og sjá eftir því enn þann dag í dag…
Þetta er ofsalega stór ákvörðun..en þú veist Það líka :)
Að minnsta kosti gæti verið gott fyrir þig að ræða við annað hvort einhvern hlutlausan aðila eða þá einhvern sem þú þekkir og veitir þér stuðning, hvaða kost sem þú kannt að taka :)
Því stuðningur er ofsalega stórt atriði. Verst að þú fáir hann ekki frá manninum þínum. Ef hann bara væri í skýjunum yfir því að vera að fá annað barn! En það er víst bara óskhyggja.
Að minnsta kosti…hlustaðu líka á sjálfa þig, ekki abra hann. Hann má ekki vera sá aðili (Eingöngu) sem ákveður að fóstureyðingin verði fyrir valinu,. Það sem þú velur mun hafa meiri áhrif á þig en hann (let´s face it)..
Svo elskan mín, veldu vel….
En gangi þér bara vel og mundu að valið er þitt .:)
En ef það skiptir einhverju máli, þá til hamingju með barnið!! ’Eg veit hvað þú þráðir það, því ég var einu sinni í svipuðum sporum, minn vildi ekki annað barn, en skipti SEM BETUR FER um skoðun…af sjálfsdáðun..
Til hamingju og veldu nú bara það sem þú sjálf vilt!!
Kær kveðja og góðir straumar, Blubba…

Ég held að það sé nú allt komið fram hér en það má kannski segja að þetta séu ein af forréttindum okkar kvenna, við höfum óskorað vald yfir okkar líkama og hvað við viljum gera, pabbarnir þurfa bara að bera ábyrgðina (a.m.k. meðlagið) :)
A.m.k. á þessu góða landi okkar, hér er ekki hægt að þvinga konur í fóstureyðingu og ekki hægt að neyða þær til að ganga með börn sem þær vilja ekki. Hér eiga konur val, þær þurfa bara að gera sér grein fyrir því hver þeirra vilji er og það er auðvitað aðalvandinn.
Ég tek undir það að þú ættir sem allra fyrst að hitta félagsráðgjafa á kvennadeild, hún segir þér ekki hvað þú “átt að gera” heldur aðstoðar þig við að finna út hvað þú vilt.
Gangi þér vel!

Það er erfitt að ákveða svona en ef þú ákveður að eignast það á maðurinn þinn eftir að þykja vænt um það því maður getur ekki hatað lítil kríli. En það sem fylgir því að eignast barn ungur er að lifa í kreppu um tíma :/

'Eg veit að þú ert (þið) eruð búin að fá fullt af ráðleggingum og andstöðu varðandi þungunina og svo framvegis. ‘Eg veit alveg hvernig þér líður eða leið varðandi fóstureyðinguna. ’Eg hef sjálf farið í fóstureyðingu og var sú ákvörðun tekin með barnsföðurinum. En ég hugsa enn þá um þá ákvörðun sem við tókum. Núna í dag eigum við 7 mánaða strák sem er yndislegur og varð hann til óvart. En hann varð velkominn um leið og mesta shokkið var yfirstaðið. 'Eg óska ykkur hins besta og vonandi gengur meðgangan súper vel :)
Það er hópur sem heitir Ungt fólk með ungana sína og er þessi hópur fyrir mæður OG feður á aldrinum 16-25 (en ef þið eruð eldri eða yngri að þá vreður ykkur ekki hent út :)) og við hittumst á hverjum fimmtudegi milli 13 og 15 í hinu húsinu. Kíktu endilega ef þú getur. Gangi ykkur allt í haginn.
AngelEyes