Ég hef reynt að sjá allar barnauppfærslur hjá stóru leikhúsunum, en því miður hefur gefist lítill tími núna útaf fæðingu litla kúts.
Þannig að ég og stelpurnar erum komnar aftur úr í þessu og eigum eftir að sjá Blíðfinn og Karíus og Baktus ;/ Ég verð bara að verða duglegri eftir áramót, gaman að heyra að Blíðfinnur er góð skemmtun við fórum nefnilega á Bláa hnöttin síðast og urðum fyrir smá vonbrigðum.
Ég er sammála að þetta skilur svo mikið meira eftir hjá krökkum heldur en bíó eða videóspólur, svo er þetta bara stemming að fara í spariföt og í leikhús.

Kv. EstHe

Ég hef farið með mína eldri á Galdrakarlinn í Oz og Pétur Pan og svo bauð amma hennar henni á Blíðfinn. Ég skemmti mér sko ekkert síður en hún á þessum tveimur fyrrnefndu leikritum, Galdrakarlinn í Oz stóð þó upp úr, æðislegt leikrit :) Hún var bara rétt um 3ja ára þegar við fórum á það og fannst það æði. Hún lék líka “Dóróteygju” í marga mánuði á eftir. Það var svona ekta ævintæýri með nornum og öllu. Rosa spennandi. Pétur Pan var líka mjög skemmtilegur, þá var hún ca 4 ára og svo núna á Blíðfinn tæpra 7 ára. Það var líka rosa spennandi og mér skilst að það henti ekki mjög ungum börnum af því að það er pínu ógnvekjandi fyrir þau. En dóttur minni fannst það æði.

Mér finnst æðislegt að fara á leikrit. Hef einu sinni orðið fyrr virkilegum vonbrigðum með barnaleikrit og það var ekki nein af þessum stóru sýningum. Það leikrit var allt í bundnu máli sem var eiginlega of flókið fyrir fullorðna fólkið að skilja og hvað þá börnin, sögumanneskjan var eins og útjöskuð blindfull hóra (ég er ekki að grínast, hún lék eins og hún væri að leika blindfulla manneskju, slagaði um og talaði drafandi röddu), börnin höfðu nánast enga athygli á því sem var að gerast og skildu það varla og aðalumræðuefnið á eftir var nammið sem þau fengu í hléinu.