Ég segi nú bara synir hjá feðrum sínum og dætur hjá mæðrum sínum. Held að það sé betra fyrir krakkana. En auðvitað eiga krakkarnir að alast upp hjá báðum foreldrum.

Já þetta er svona hálf sjálfsagt að börn verði hjá móður sinni ef kemur upp skilnaður.
Ef maður fer að pæla hvers vegna það er. Þá koma upp margar hugmyndir. Eins og þetta var hér árum áður og er eflaust enn þá er það þannig að konan er heima og eldar og hugsar um börnin og karlarnir eru úti að vinna fyrir fjölskyldunni.
Auðvitað eru margir karlar sem eru betri uppalendur en konur.

En ég veit lítið í minn haus, er bara vera með :P

Bara aldagömul hefð sem situr í okkur. Áður fyrr þekktist ekkert annað en að konan var heima að sjá um barnið og kallinn vann. Kallinn skipti sér voða lítið af uppeldinu og konan sá um mest allt. Það er erfitt að kenna gömlum hundi að sitja, en okkur miðar þó áfram.

Ég held að það sé algengast í dag, alla vega ef fólk hefur búið saman eða verið gift áður en barnið kom undir, að það sé sameiginlegt forræði.

Þegar fólk er með sameiginlegt forræði eiga báðir foreldrar að taka ákvarðanir í sameiningu um hluti eins og hvaða skóla barnið gengur í, trúarlegt uppeldi, lögheimili ofl. Barnið verður að hafa lögheimili hjá öðru foreldrinu og þá borgar hitt foreldrið meðlag en þó er hægt að semja um það þannig að meðlag sé ekki greitt í gegnum innheimtustofnun heldur beint og þá ræður fólk því sjálft hvort það lætur hitt foreldrið borga eða ekki.

Það getur verið betra fyrir barnið ef það á sæmilega vel stæða móður sem það býr hjá en blankan föður að pabbinn borgi ekki meðlag heldur noti peninginn frekar í að búa betur að barninu þegar hann hefur það hjá sér eða eins ef það býr hjá sæmilega vel stæðum föður en á blanka móður. Hins vegar ef bæði eru jafn blönk, þá er það skárra fyrir barnið að það foreldrið sem það býr hjá fái meðlag og hafi efni á skárra húsnæði.

Það eru til mæður sem halda börnunum frá feðrunum og alltaf ljótt að heyra svoleiðis sögur en það eru alltaf 2 hliðar á hverri sögu. Í sumum tilfellum er móðirin hreinlega brjáluð eða hefnigjörn en það eru líka til margir feður sem er búið að taka af umgengnisrétt vegna þess að þeir voru kærulausir með börnin eða hreinlega voru búnir að vanrækja þau svo mikið að börnin voru hætt að þekkja þá eða vildu ekki fara til þeirra.

mamma mín og pabbi eiga þrjú börn… þegar þau skildu var elsti bróðir minn orðinn 19 ára og var í fangelsi hvorter þannig að okkur var bara skipt á milli… útgjöld og hýsing… ég fór til pabba og brói til mömmu… það var svaka fínt áttum heima í sama bæ þannig við hittumst þegar við vildum og svo tók pabbi okkur oft báða í eina viku og mamma í eina til að við yrðum meira saman… þetta var bara fínt…

Já ég er sammála þessu. Oft sorglegt að sjá hvernig forræðisdeilur fara.

Hef eitt dæmi þar sem mjög ábyrgur faðir missti krakkana sína í hendurnar á snarbilaðri móður (hann fór frá henni og hún var að hefna sín á honum í gegnum börnin).

Það var mjög óskemmtilegt að horfa uppá það, því hann hefur varla séð þau í nokkur ár.

Já ég veit um nokkur svona dæmi þar sem faðir fær bara að sjá barnið í nokkrar klst á mánuði…
Bróðir minn er t.d. í þeirri aðstöðu nema hvað að hann býr á höfuðborgarsvæðinu og barnið fyrir vestan…
Hann fékk t.d. að sjá barnið eins og hann vildi þangað til að hann sagði henni að hann væri kominn með aðra konu þá var lokað á allt, go figure :/

Aaalveg sammála!


2 tíma á mánuði???


er fólk gengið af göflunum???!!


ef ég myndi eignast son og það myndi koma upp vandamál í sambandinu gæti ég ekki látið son minn bara frá mér án gilds samkomulags!
hjá mér um helgar og hún með hann á virkum dögum eða öfugt!
svoldið sanngjarnt, en samt ekki, æj, bara :)


skiptir engu..

Ég skil ekki svona… Karlar eru allveg jafn góðir upp alendur það þarf að vera gild ástæða fyrir því afkverju annað foreldrið fær forræðið ekki bara hefnigirni konunna

Karlmenn eru allveg jafn góðir uppalendur, eða svona meirihlutinn allavegana. Það eru alltaf til rotin epli og því miður er mikið af þeim þegar kemur að pöbbum.

Auðvitað eiga báðir foreldrar að taka virkann þátt í uppeldi barna sinna hvort sem þeir eru ennþá saman eða ekki. En svo við víkjum okkur aðeins að þessari fyrirsögn sem þú last þá held ég að því miður sé málum svona háttað á sumum stöðum vegna þess að það er nauðsyn. Ég veit ekkert um þennan föður sem var í þessu blaði sem þú last en því miður eru til foreldrar (af báðum kynjum) sem hreinlega geta ekki höndlað það að vera foreldrar og eru ekki treystandi fyrir börnunum sínum. Ég veit að þetta er mjög sorglegur veruleiki en því miður er þetta eitthvað sem sum börn þurfa að lifa með. En ég held að ef börn eiga svona foreldra sé betra fyrirkomulag að þau fái þó alla vegana tækifæri á að hitta þá (þá væntanlega undir eftirliti eða eitthvað) þó ekki sé nema í skamman tíma heldur en þau sjái þá ekkert. En því miður er það stundum bara einhver afgangurinn af reiðini út í hitt foreldrið sem gerir það að verkum að barnið fær ekki að eiða nægum tíma með því foreldri sem það býr ekki hjá dags daglega. En ég held samt að flestir foreldrar sem eru skilin reyni að hegða sér þegar hagsmunir barnanna eru annars vegar og reyni að halda einhvers konar vinskap sín á milli.

Ég held að það sé ekki hægt að setja upp eitthvað sérstakt kerfi fyrir þau börn sem lenda í því að foreldrar þeirra skilja. Ég veit að í flestum tilfellum er það mamman sem hefur börnin en í sumum tilfellum er það pabbinn. Ég þekki líka dæmi þar sem mamman er með stelpuna en pabbinn með strákinn og það hefur gengið ágætlega upp í þeirri fjölskyldu. Ég held að það fari bara mjög svo mikið eftir því hverjir eiga í hlut ég held að ef foreldrar mínir hefðu skilið að ég og bróðir minn hefðum verið hjá mömmu. Ekki það að pabbi okkar sé eitthvað slæmur faðir (þvert á móti) ég held bara að það hefði verið svoleiðis. En í svona málum (sem og öllum málum sem snúast um mennina) skiptir svo miklu máli hverjir eiga í hlut. Við getum ekki sett upp einhverja reglu eins og um rafmagnsverkfræði og yfirfært hana yfir á mennina. Þetta er bara eins og er alltaf verið að tala um í skólaumhverfinu einstaklingsmiðun :)

Kveðja
Silungu

Það fer mjög eftir því hvernig faðirinn er. Ég þekki eitt dæmi þar sem faðirinn var mjög áhugasamur og sinti barninu mikið fyrstu mánuðina. Núna gæti honum ekki verið meira sama. Hann á dóttur sem er 3 ára og hefur eingann áhuga á að sjá hana. Biður aldrei um að sjá hana. Hringir aldrei. Basically, he couldn't care less.

Hjá konu frænda mins þegar að mamma hennar og pabbi skyldu þá fékk hun og systir hennar að ráða hvoru foreldran þær vildu vera.