Kæra Girnd, ég er að vinna lokaverkefni í Háskólanum um kynfræðslu þannig að ég ætla að vera svo hrokafull að trúa því að ég hafi ágætis þekkingu á þessu efni, allavegana er ég búin að lesa nógu andskoti margar rannsóknir um þetta.

Samkvæmt því sem ég hef kynnt mér á maður ekki að bíða endalaust eftir að börnin fari að spyrja spurninga sjálf, því ef foreldrarnir tala aldrei um þetta er allt eins víst að börnin túlki það sem að það megi ekki ræða þessa hluti og afleiðingin verður að þetta er aldrei tekið upp, sem er ekki gott, auk þess sem þau fá þau skilaboð að allar umræður um kynferðismál séu eitthvað ljótar og dónalegar.

Auðvitað hagar maður samt fræðslu eftir aldri og þroska barns, það er ekkert sniðugt að koma með einhverjar heví útskýringar á einhverju sem gerir barnið bara enn ruglaðra. Einfaldar útskýringar nægja ungum börnum. Svo bætir maður smátt og smátt við eftir sem að það eldist. En það er sjálfsagt og æskilegt að fræða börnin þó að þau séu ekki endilega að spyrja um það sjálf, því það eru ekki öll börn sem spyrja að fyrra bragði. Svo fá þau kannski einhverjar upplýsingar frá jafnöldrum sem eru kolrangar eða villandi og trúa því fram eftir öllum aldri, af því að það er aldrei neitt rætt um þetta á heimilinu. Mér finnst satt að segja mjög skrítnar ráðleggingar að mæla með því að það sé beðið með kynfræðslu þar til börnin fara að spyrja sjálf og er alveg gjörsamlega þvert á það við sem ég hef lesið. Og þetta með að ALLS ekki segja þeim frá smáatriðum fyrr en þau spyrja um það sjálf, ég bara get ekki verið meira ósammála. Þetta hlýtur nú að fara eftir þroska barnsins og sem foreldri verður maður bara að meta það hvenær þau eru tilbúin að heyra meiri smáatriði. Sum spyrja nefninlega aldrei. Ég hélt nú lengi vel að pabbinn þyrfti að pissa inn í mömmuna og fannst þetta þvílíkt ógeðslegt, ekki var ég að spyrja mömmu eitthvað frekar út í þetta, ég hélt bara að ég vissi allt um þetta.

Mistök sem margir foreldrar gera er að bíða með kynfræðslu of lengi. Afleiðingin verður sú að hún verður ekki eðlilegur hluti uppeldisins og börn og foreldrar ræða þessa hluti því lítið. Að ætla að koma með einhverja rosa kynfræðslu þegar barnið er orðinn 15-16 ára unglingur þjónar litlum tilgangi, því þegar barnið er orðið þetta gamalt er það sko ekkert að hlusta neitt rosa mikið á það sem mamma og pabbi eru að tuða um og mörg eru þegar byrjuð að stunda kynlíf og hafa þegar aflað sér upplýsinga annars staðar frá. Flestar rannsóknir sem ég hef skoðað benda til þess að kynfræðsla frá foreldrum hafi langmest áhrif ef hún byrjar snemma og er gegnumgangandi öll æskuárin, þannig að foreldrar og börn þeirra eigi auðvelt með að ræða þessa hluti.