Sæl Kulda,

Mín reynsla er sú að ástæðan fyrir því að börn hlíða ekki, er í flestum tilfellum sú að þau vita að þau komast upp með svona hluti. Regla númer 1 í uppeldi er að standa við það sem þú segir. Ef þú segir ,,ef þú gerir þetta aftur þá …" og stendur síðan við það lærir barnið það. En það merkir líka að maður verður ALLTAF að standa við það sem maður segir. Foreldrarnir verða líka að vera sem eitt, ekki mamma segir eitt og pabbi annað. Jákvæð styrking virkar í sumum tilfellum. Reyna að hrósa mikið fyrir góða hegðun ekki bara refsa fyrir vonda.
En umfram allt segja bara hluti sem þú ætlar að standa við og engar undartekningar. Það er allavega mín skoðun.
Ég vona að þetta hafi hjálpað þér eitthvað.

Gangi þér vel,

Tax

OK. Èg á ekki barn en ég hef passad tvílíkt marga krakka sem hafa gert tetta vid foreldra sína og foreldrarnar alltaf kvartandi yfir thessu. Af hverju gerist thetta bara med foreldrana, en ekki ömmu og afa eda barnapíuna??? Thad er vegna thess ad barnapían hún er med rúmlega 90% af athyglinni á barninu og amma og afi líka! Börn thafnast athygli, annars loka thau sig bara af… ég skil barnid vel ad reyna ad slá eda eitthvad thvíumlíkt til ad reyna ad ná athyglinni ef ad foreldrid hlustar ekki thegar thad talar… hvad á thad annars ad gera????

Ég þekki þetta vandamál en ég hef engar sérstakar lausnir. Ég stend við það sem ég segi barninum mínu en það dugar ekki til. Ég held að börn séu einfaldlega misskapmikil að upplagi og þess vegna hagi sum börn sér svona. Ástæðan fyrir því að þau leyfa sér þetta ofbeldi við foreldra sína er sú að þeim stendur ekki jafnmikil ógn af þeim og öðrum. Ég sé ekki að það bæti neitt að þeim standi ógn af foreldrum sínum.

Ég held að það best að halda sínu striki, halda áfram með þær refsingar sem maður hefur tamið sér þó þær virki kannski ekki sem skildi. Það getur verið að börnin séu ekki enn búin að fatta sambandið á milli á hegðunar sinnar og refsingarinnar. Það kemur með auknum þroska.

Það getur líka stundum verið reynandi að ignora svona hegðun til að neita barninu um þá athygli sem það sækist eftir með þessum hætti. Þá verður líka að passa upp á að hrósa barninu þegar það sækist eftir athygli með jákvæðum hætti og einnig að veita þeim nægjanlega athygli til að það þurfi ekki að nota þessa neikvæðu aðgerð. Auðvitað á samt ekki að ignora þannig að barnið eða einhver annar hljóti skaða af. Svo finnst mér líka að maður verði að gefa þau skilaboð að þetta megi ekki og segja þá nei, eða þetta má ekki. Hvað er strákurinn þinn gamall? Stundum virka svona “time out” þar sem hann er þá fjarlægðurúr umhverfinu í smá stund, t.d. settur inn í herbergi eða einhvern annan stað (sumir mæla ekki með herberginu svo hann fari ekki að líta á þann stað sem einhvern refsistað). Allavegana er hugmyndin að reyna að koma barninu í skilning um að það fær ekki það sem það sækist eftir með neikvæðu hegðuninni en fær hana þegar það notar jákvæða hegðun. Þá verður maður líka að haga eigin viðbrögðum samkvæmt því.

Hehe já ég veit að það er ósköp einfalt að segja svona en mun erfiðara að eiga við þetta. maður hefur nú sjálfur prófað ýmislegt, en það má reyna. Þessi ignore aðferð hefur virkað á yngri stelpuna mína þegar hún var alltaf að koma fram þegar hún átti að fara að sofa á kvöldin. Við foreldrarnir ákváðum bara að sýna henni svo til enga athygli þegar hún gerði þetta hvort sem hún var vælandi eða ekki (tek fram að ég er ekki að meina að sýna barninu enga athygli þegar það er eitthvað að, bara þegar þetta er svona plain frekja :), hún var bara tekin upp og farið með hana inn í rúm án þess að segja orð við hana trekk í trekk og allavegana núna þá er hún eiginlega hætt þessu. Sér eflaust að það hefur ekkert í för með sér :) (Auðvitað var búið að kyssa hana góða ótt og breiða á og allt það þegar hún var lögð upp í rúm til að byrja með).

Þetta með að börn séu frekust við foreldrana er eflaust eins og ADD segir, þeim stafar ekki ógn af foreldrunum og þau vita nokkurn vegin hvar þau hafa okkur og hvað má ganga langt. Með ömmu og afa eða barnapíuna gegnir kannski öðru máli þar sem þau vita ekki alveg hvað þau mega ganga langt og hvernig viðbrögð þau fá. Eru pínu varkárari með þau :) Svo eflaust fá þau hellings athygli frá barnapíunni og þurfa ekki að nýta sér neinar athyglisaðferðir þar.

Ég var með strák sem lét svona á leikskólanum hjá mér. Hann sló okkur allar, fóstrurnar, og reyndi að meiða okkur ef við gerðum ekki eins og hann vildi. Það virkaði fyrir mig að taka hann í fangið og halda honum föstum (ekki svo fast að ég meiddi hann, bara þannig að hann gat ekki meitt mig) og spjalla svo við hann. Hann var ekkert á því að svara mér svona til að byrja með en svo þegar hann fór að róast fór hann að svara og þá var hann yfirleitt búinn að gefast upp svo ég gat sleppt honum og spjallað við hann eðlilega, eða hann farið aftur að leika sér.

Þetta er mjög tímafrek aðferð en hún virkaði mjög vel hjá mér. Eftir svolítinn tíma var hann hættur þessu því hann fann að hann græddi ekkert á þessu.

Gangi þér vel
Tzip