Þetta er mjög algeng hegðun hjá börnum sem fara svona til pabba síns aðara hvora helgi. Það er pínu erfitt að breyta svona um umhverfi og það getur vel verið að það sé rétt að það séu öðruvðisi reglur heima hjá pabba og mömmu. Auðvitað er mjög gott að reyna að samræma svona helstu reglur til að það verði ekki of mikið rót, en það er að sjálfsögðu í lagi að það sé ekki allt alveg eins, börn læra smátt og smátt að það gilda kannski aðeins öðruvísi reglur heima hjá mömmu og heima hjá pabba. Samt eru svona grundvallarreglur sem er gott að hafa á hreinu, t.d. hvenær á að fara að sofa, hvenær má fá nammi og svona hitt og þetta sem þú vilt að sé á hreinu að gildi sömu reglur um. Það er líka mjög gott að reyna að hafa sömu rútínu varðandi háttatíma, börn eru svo vanaföst.

Annars bara gangi ykkur vel :)

Og það finnst þér já.

Mér finnst alltaf skondið hvað kvenfólkið er oft að agnúast út í það að karlmenn tjúna börnin upp, hamast með þeim og ærslast eins og, börn!

Þetta er bráðnauðsynlegur þáttur í þroska barna, þau eiga að fá að ærslast og tjúnast upp, það eykur líkamlega hreysti og hreyfigetu þeirra, það eykur samhæfingu hugar og handa ekkert síðra en að láta börnin lita og pússla.

Mér finnst að margt af kvenfólki ekki alveg átta sig á því að þetta er börnum meinhollt.

Við þetta má svo bæta að karlmenn og kvenmenn eru mismunandi í grundvallarhegðun yfirleitt, innileg stund með barninu þínu finnst þér kannski að vera að lita með því, á meðan að karlmanninum finnst það ekkert síður innilegri stund að vera í boltaleik eða eltingarleik við það.

Börn hafa margar og mismunandi þarfir, og þess vegna er það þeim hollt að báðir foreldrarnir taki þátt í uppeldinu, þá geta þeir hvor um sig uppfyllt þarfir þess.

Nei, pabbinn veit ekki af þessu og hann myndi alveg 100% taka því illa ef ég færi eitthvað að minnast á þetta við hann. Enda er þetta kannski ekki svo mikið vandamál að ég vilji fara fram á það að hann fari að haga sér eitthvað öðruvísi þegar hann er með strákinn. Það eina sem skiptir máli er að barninu líði vel hjá pabba sínum og það virðist sem svo sé, þrátt fyrir þessi hegðunarvandamál þegar heim er komið.
Annars langar mig að nýta tækifærið og þakka öllum sem nenntu að svara greininni minni, það er gott að vita til þess að aðrir þekkja til svipaðrar hegðunar hjá öðrum börnum. Og það styrkir þá trú sem ég hafði áður að líklegast er hann (pabbinn) slakari á reglum og öðru slíku en ég er. Og mér finnst það svo sem allt í lagi, barnið lærir hvað má hjá pabba og hvað má hjá mömmu. Og ég skil hann vel að vilja dekra hann, ærslast mikið eða hvað það nú er sem orsakar þessa heðun hjá barninu. Þeir hittast jú ekki svo oft.
Allavega, bara takk fyrir mig, það er gott að vera ekki einn í heiminum!!!
Kveðja, girlie

Eins og Bibabo vill setja þetta fram virkar það auðvelt .. en raunin en nú önnur því miður. það er bæði erfitt að svipta börnin því að hitta pabba sinn, en þau geta verið gersamlega stjórnlaus þegar að þau koma til baka.

Minn fyrrverandi er ekkert voðalega duglegur að taka stelpna okkar til sín, en þegar að hann gerir það þá endar það oft með því að mamma hans er með hana .. og hún kemur dýrvitlaus heim. Sama hvort að hún sé hjá ömmuni eða pabbanum, það er held ég allt látið eftir henni þarna, ef að henni er gefið Kornflakes og hún biður og cocoa puffs .. þá fær hún það! Það er aldrei samþykkt hérna heima við. Það er vel hægt að vera góður við börn án þess að brjóta á bak aftur allar þær reglur og venjur sem aðilinn sem er alltaf með barnið hefur sett, og mér finnst það algert virðingarleysi í rauninni að gera það.
Sem dæmi get ég nefnt það að ég lét stelpuna mína hætta með pela um leið og hún var farin að drekka alminnilega úr glasi, eða í kringum 9 mánaða aldurinn. Þegar að hún var rúmlega eins árs frétti ég að amma hennar (mamma pabbans) var ennþá að gefa henni pela .. þó svo að þau vissu bæði að hún væri HÆTT með pelann … og líka eftir að ég hætti að láta á hana bleyjur .. þá héldu þau áfram að láta á hana bleyju sem auðvitað skemmdi fyrir mér, því að eftir pabbahelgar vætti hún rúmið, var sennilega vön því að vera með bleyju síðan hjá pabba sínum.

En m ín stelpa er 3 ára núna, og á erfitt með að fara að sofa og er frekar stjórnlaus þegar að hún kemur heim eftir pabbahelgar. Manni kvíður eiginlega bara fyrir því að senda hana burtu því að hún er svo þver og þrjósk þegar að hún kemur til baka að það tekur oft 3 daga að ná henni aftur í “rútínu” án þess að það sé vesen.

Vona bara að helgarpabbar lesi greinina og svörin við henni og sjái að þeir eru ekki að gera börnunum sínum gott með því að láta allt eftir þeim, ef að þeir gera það þá.

Það er ekki verið að kenna ykkur “helgar-pöbbunum” um að vera verri uppalendur en við erum. Það er einungis verið að ræða það að sá aðillinn sem barnið sér sjaldnar er gjarnari á að slaka á reglunum (sem er allt í lagi upp að vissu marki, það má slaka á þeim en ekki brjóta þær algerlega) og vera með of mikla “dagskrá”. Þegar “dagskrá” helgarinnar ef of þétt skipuð, það á kannski að fara í húsdýragarðinn og svo í bíó annan daginn, á McDonalds, í sund og heimsókn til ömmu hinn daginn, verður barnið allt og upptjúnað. Margir af þessum “helgar-foreldrum” eru að reyna að bæta upp fyrir tvær vikur á einni helgi. Þeir átta sig ekki á að barninu líður miklu betur ef kannski bara einn eða tveir hlutir á listanum eru framkvæmdir hverja helgi. Barnið er ánægðara ef það fær að vera eitt með pabba/mömmu sama hvort það er í fótbolta, að baka, lesa saman eða hvað annað sem barnið og foreldrið hafa gaman af.

Þú segir að ef mæðurnar væru beðnar um dagskrá þá yrðu þær ekki sáttar. Ég held að flestar mæður/feður sem eru með börnin alla vikuna gefi helgarforeldrunum upp venjulega planið sitt án þess að vera spurð um það. “Helgar-foreldrið” fær yfirleitt að vita “hún fer að sofa klukkan þetta, venjulega rútínan er þessi, svona gerum við þetta og svona gerum við hitt…” Dagskrá þess foreldris sem alltaf er með barnið er yfirleitt miklu einfaldari en dagskrá þess sem hefur það eingöngu um helgar. En það er svo oft sem að “helgar-foreldrið” vill helst ekki hlusta á dagskrá hins því að þá finnst því að því séu settar of miklar skorður og að það sé verið að lýsa vantrausti á sig. Það er vitanlega ekki rétt það er einungis verið að samræma reglur. Að sjálfsögðu á þetta ekki við um alla.

En girlie, ég hef verið að vinna á 3-6 ára deild á leikskóla í síðustu 4 árin og í hvert skipti sem börnin koma eftir “pabba-helgar” þá eru þau alveg kolklikkuð. Það þíðir ekki að þeim hafi liðið illa, þetta er svona sambland af þreytu eftir of mikla dagskrá, aðlögun að breytingum og söknuður því þau vita að það er langt þar til þau sjá pabba aftur.

Vonandi gengur ykkur betur í framtíðinni, en vertu bara róleg þetta er bara gangur lífsins í þessu nýja þjóðfélagi sem við lifum í.
Kveðja
Tzip