Foreldrarnir eru bara að vona að eitthvað af því sem þau segja leki inní hausinn á þér. Þau halda greinilega að þú sért ekkert að hlusta. Smá guilt trip á mömmu þína.. næst þegar hún er óánægð með einkunnirnar þínar spurðu hana hvort henni finnst virkilega aldrei neitt nógu gott hjá þér. Ef það virkar ekki nógu vel, segðu þá að fyrst þér gangi svona ömurlega í skólanum sértu að spá í að hætta bara strax eftir skylduna ;)

Ég er ekki alveg viss hvað væri best að gera við þessa kynóðu ömmu. Mér dettur í hug að gera bara grín að henni. Næst þegar hún fer að tala um hvernig börnin verða til geturðu sagt “Nú, ég hélt að storkurinn kæmi með þau” eða “þau yxu í kálgarðinum” eða “fólk nuddar saman nöflunum” eða “þegar hjón kyssast” eða eitthvað álíka fáránlegt. Ef hún er ekki alveg húmorslaus fattar hún að þú ert að gera grín að henni og hættir kannski.

Ég skil nú ekki alveg í henni ömmu þinni. Persónulega myndi ég halda að hún væri ekki alveg með allar skrúfur heilar í höfðinu.
Þú gætir prófað að benda ömmu á staðreyndir. Staðreyndir eins og
HVAÐ EF þú myndir eignast fatlað barn? Að þú sért ekki andlega tilbúin til að takast á við þann möguleika.
Líka það að þú teljir þig ekki nógu þroskaða sjáfa til að hugsa nógu vel um annan þurfandi einstakling. Þú gætir prófað að segja henni að þig langi til að verða rosalega góð mamma og þú sért búin að ákveða að þroskast betur og kynna þér alveg út í æsar allt sem við kemur uppeldi.
Eins gætir þú sagt henni að þú viljir að barnið þitt eigi alveg ofsalega gott líf og þú viljir ekki að það skorti neitt. Og þess vegna ætlir þú að mennta þig vel.
Þú gætir prófa þetta og líka ef þér dettur einhvað fleira gáfulegt í hug.

En foreldra þína skil ég samt örlítið betur. Ég er sjálf nýorðin mamma. Á einn 3ja mánaða draumaprins. Sem foreldri vill maður að barninu sínu gangi vel.
Auðvitað vilja foreldrar þínir að þér gangi vel. Og þarna reyndar fléttast svolítið saman það sem ég var að benda þér á með ömmu þína. Foreldrar þínir vilja alveg örugglega að þér vegni vel í frammtíðinni til að geta frammfleitt fjölskildu og þannig. Ég held að þetta sé ósköp eðlilegt hjá flestum foreldrum. Þau einfaldlega þrá það svo heitt að þér gangi vel. Það að mamma þín segi að hún viti að þú getir betur er ekki óánægja heldur er hún að reyna að hvetja þig.
En sumir foreldrar gera sér hins vegar ekki grein fyrir því hvenær væntingarnar og hvatningin ganga út í öfga. Þess vegna ráðlegg ég þér einfaldlega að setjast niður, með því foreldri sem þér gengur betur að spjalla við, og útskýra hvað þér þykir um hvatninguna. Gættu þess samt á einu!
Byrjaðu á að byggja upp. Það sem ég á við er að það er miklu betra að setjast niður og byrja á að segja, takk mamma eða pabbi fyrir að hafa trú á að ég geti náð langt. Eða ég met það mikils að þið séuð að reyna að koma mér áfram í námi… osfv. Talaðu um hvað sé gott og þannig.
Svooo skaltu útskýra að þú vitir að það sem þau eru að segja sí og æ sé vel meint EN það sé farið að hafa öfug áhrif. Þér þyki stundum eins og þau séu að draga úr þér kraftinn í staðin fyrir að byggja þig upp. Farðu voðalega varlega í þetta því það er ekkert eins ferlegt fyrir ungling eins og sært foreldri. Það er nebblega staðreind að foreldrar fara líka á gelgjuna MEÐ börnunum sínum.

Ég vona að þetta hjálpi þér,
kveðja,
lightball.

Mér finnst það alveg ótrúlegt að hún amma þín vilji virkilega að þú eignist barn 17 ára. Það er greinilegt að það er aðeins farið að slá í hana.

Svo er það nú bara spurning hvort þú verðir ekki að setjast niður með mömmu þinni og virkilega ræða við hana um þetta mál. Ég geri mér grein fyrir að það er kanski ekki alltof auðvelt en ef mamma þín elskar þig þá mun hún virða það, hún á eflaust eftir að segja hluti eins og “já en við viljum bara að þér gangi vel” og ýmislegt fleira í þeim dúr, en þá geturu sagt henni að þér líði alls ekki vel undir svona álagi og að þér einfaldlega gangi verr í skólanum útaf því.

Ertu ekki bara að misskilja ömmu þín, er hún ekki einmitt alltaf að ræða þessa hluti svo þú verður ekki ólétt um 17 ára.
Með kröfur um að þú standir þig í prófum og svoleiðis þá er ég líka viss um að fólkið þitt vilji þér vel.
Það er svo hættulegt að slaka á í skólanum og ef maður gerir það er það eitthvað sem maður sér eftir seinna. Sjálfur gerir maður sér ekki endilega grein fyrir mikilvægi þess.
Mér heyrist þú bara vera lýsa umhyggju.

Profadu ad syna them thessa grein og sjaum hvort ad thu haetti ekki ad vera svona neikvaed, en audvitad eru foreldrar alltaf ad reyna ad gera sitt besta vid ad ala okkur upp og gleyma oft ad vid erum vid sjalf ekki mini-mamma eda mini-pabbi.

bentu theim a ad vera adeins meira jakvaedari og hrosa ther frekar heldur en ad koma med einhver nidrandi comment eins og “jahh thu getur nu alveg gert betur”

Eg held ad thu geri ser ekki greyn fyrir hvernig ther lidur og ef thu fengu taekifaeri til ad lesa thessa grein eda thu myndir kanksi lesa hana fyrir thau tha er eg viss um ad hlutirnit myndu breitast.


Takk

Malki,

Ef að þessi grein er ekta þá er það sorglegt því að því að þú ert að lýsa hálfgerðum geðsjúklingum ! Hvaða fólk vill að börnin þeirra eigi börn þegar þau eru börn ? Til að geta stillt sér upp fyrir Séð og Heyrt og sagt; “Áttum allar þegar við vorum 17 ára” ! Fuckin Sick segi ég.

Amma þín leggu mikið upp úr menntun og vill líka að þú eiginst barn 17. Hvernig áttu að geta gert það bæði í einu? 17 ára er ekki einu sinni orðinn stúdent

Mamma fæddi mig 19 ára, og stóra bróður minn 17 ára, samt náði hún að læra og læra, og ná að útskrifast og meira að segja að vera læknir!!! Núna á hún 2 börn til viðbótar!!!

Þetta fannst mér ógeðslegt…. hvernig getur þú sagt að lítill ástarhnoðri geti eyðilagt líf þitt?Lífið stoppar ekki þótt þú myndir eignast barn þegar þú værir 17 ára. Lífið heldur áfram, aðeins öðruvísi, en það heldur áfram.

Ekki er lífið mitt ónýtt, þótt ég sé 18 ára og ólétt… ég er reyndar bara mjög hamingjusöm…