Nala fyrir 21 árum, 2 mánuðum Fjöldi lestra: 765

hvenær á að hætta stjórnseminni !?

Hæhæ allir foreldrar hérna á huga. Ég er 22 ára yngsta BARN foreldra minna … já ég skrifa BARN með stórum stöfum því það er þannig sem komið er fram við mig. Ég bý ennþá heima hjá mömmu og pabba, er í framhaldsskóla og á 2 ár eftir, hef leyft mér ýmisslegt eins og að sleppa ári úr skóla til að ferðast. Núna á þessari önn er ég búin að vera í skólanum einungis af hræðslu við foreldra mína, hrædd um að þau verði fyrir vonbrigðum með mig ef ég dett út - aftur - og í þetta skipti fyrir lélega mætingu og einkannir. Reyndar hef ég alltaf klárað lokaprófin með góðri einkunn en í þetta skiptið er ég að detta út á miðri önn. Öll systkini mín hafa klárað eitthvert nám, stúdent eða iðnnám. Málið er bara það með mig að mig langar ekki til að klára stúdentinn. Ég bý út á landi og er búin að finna nám í Reykjavík, sem þarf ekki stúdentspróf í. Mig langar rosalega til að fara í það nám en fæ ENGAN stuðning hvorki frá foreldrum né systkinum. Það er rosalega dýrt að flytja utan að landi í höfuðborgina á leigumarkað og ef ég fer að vinna til að safna fyrir náminu er ég svo hrædd um að mamma og pabbi biðji mig að flytja að heiman. Ég veit ekki hvað ég á að gera, ég er ekki búin að ná einu einasta prófi á þessari önn og er komin niður í þunglyndi (ekki sjálfsmorðshugsanir heldur það að ég sé ómöguleg, geti ekkert og sé bara einskis virði). Ég vil taka það samt fram að foreldrar mínir styðja mig 100% til náms …. bara ekki þess náms sem mig langar til að taka. HVAÐ Á ÉG AÐ GERA ??? Það hljómar eflaust heimskulega að 22 ára fullorðin manneskja sé að koma með spurningu þar sem ég ætti að vera farin að stjórna eigin lífi - ég bara vil fá stuðning og jákvæðni frá foreldrum mínum í minn garð, mér finnst ég vera ómöguleg og ekkert geta gert neitt rétt. Alveg sama hvað ég geri… það er aldrei nógu gott :´(
Með von um góð ráð Nala

p.s. þeir sem ætla að segja að foreldrar mínir séu slæmir geta sleppt því að svara greininni, ég vil engin skítskot á fjölskyldu mína heldur einungis heilbrigð ráð um það hvernig ég get dregið mig uppúr þunglyndinu og í nám sem mig langar í.

[Notanda eytt] fyrir 21 árum, 2 mánuðum

Ert búin að reyna að útskýra fyrir þeim hvernig þér líður?

Fyrra álit

RanurIgni fyrir 21 árum, 2 mánuðum

Úff, ég get ekki sagt að ég öfundi þig. Það er samt til leið út úr þessu eins og öllu öðru. Fyrst foreldrar þínir eru ekki slæmt fólk eins og þú bendir á þá efast ég ekki um að ef þú bara tekur stökkið og sýnir þeim að þú getir bjargað þér komi þau til með að sýna því skilning og þér stuðning… jafnvel þó að það taki smá tíma. Því ekki að flytja bara í höfuðstaðinn og vinna þar fyrir náminu? Leigja herbergi eða litla íbúð (og fá þá jafnvel meðleigjanda) og lifa sparlega í eitt ár eða svo, hver veit hvort það nægir ekki bara til að komast í þetta nám? :) Vonandi á þetta eftir að leysast hjá þér.

Fyrra álit

Hildur fyrir 21 árum, 2 mánuðum

Sammála, það er það fyrsta sem þú átt að gera, foreldrar eru yfirleitt bestu skinn og standa með börnunum sínum í því sem máli skiptir. Ræddu við þau í rólegheitum og farðu sjálf inn í það með réttu og jákvæðu hugarfari, ákveðin í að rífast ekki. Svo er bara að vona að þau geri slíkt hið sama. Gangi þér vel.

Fyrra álit

bleiknefur fyrir 21 árum, 2 mánuðum

Hæ Nala

númer eitt: Hættu að eyða tíma í vitleysu og farðu að undirbúa þig fyrir það nám sem þú villt í Reykjavík. Það er alger óþarfi að eyða dýrmætum tíma og peningum í eitthvað sem þú hefur engann áhuga á. Ekki er ég með stúdentspróf, fór í annars konar nám og er kominn með margfalt hærri tekjur en mamma gamla! og þó er hún háskólagengin og búin að vinna á sama stað í 15 ár.

númer tvö: sýndu foreldrum þínum þetta bréf! það útskýrir margt. Ef þú færð ekki þann stuðning eða skilning sem þú þarft eftir það, þá er það fúlt og ósanngjarnt. En þá bara bítur þú í súra eplið og gerir þetta á eigin spýtur. Það að koma sér suður og í leigu er erfitt, dýrt og tímafrekt! en það náttúrulega gerist ekki nema að þú hreinlega brettir upp ermar, hættir að vera hræðslupúki og farir að stjórna eigin lífi.

Ég hef smá grun um hvernig þér líður, er sjálfur yngstur og þarf enn að berjast fyrir því að framkoma foreldra minna gagnvart mér geti talist eðlileg (og ég er 25….)

ég segi: Hristu af þér slenið, taktu Ábyrgð! á eigin lífi og farðu að lifa fyrir þig! með eða án aðstoðar.

kveðja,
Bleiknefurinn

Fyrra álit

ADD fyrir 21 árum, 2 mánuðum

Það vantar alveg inn í frásögn þína af hverju þú heldur að þau vilji ekki styrkja þig. Hafa foreldrar þínir eitthvað á móti þessu námi sem þig langar í? Ef svo er hvað? Styrkja þau bara ekki börn sín í nám í Reykjavík? Geta þau það ekki fjárhagslega? Getur verið að þau séu orðin þreytt á stefnuleysi þínu og verði bara glöð að þú viljir fara í nám?

Þú verður eiginlega að svara þessum spurningum svo það sé hægt að ráðleggja þér af viti.

Fyrra álit

Nala fyrir 21 árum, 2 mánuðum

ADD: ég vil taka það fram að ég er aldrei að biðja þau um að styrkja mig fjárhagslega, einungis vera hvetjandi og jákvæð gagnvart því sem ég er að gera. Ég skil ekki afhverju þau eru aldrei jákvæð gagnvart því sem ég geri - ég hef aldrei verið í neinu rugli, reyki ekki og drekk lítið sem ekkert, fæ allt í lagi einkunnir (næ prófum með minnst 6-7) og hef aldrei verið í slæmum félagsskap. Þau hafa ekkert á móti þessu námi sem mig langar í NEMA það að ég þarf að hætta í skóla í kannski eitt ár til að vinna fyrir náminu og þeim finnst ég eigi ekki að gera það þar sem ég er þegar búin að taka 1 ár frí til að ferðast. Eins og ég segi þau hafa alltaf stutt vel við bakið á systkinum mínum en aldrei mér (nei ég er ekki að hljóma sem frekja, ein systir mín tekur MJÖG VEL eftir þessu og einn bróðir minn líka). Ég hef reynt að útskýra þetta fyrir þeim en þeim finnst að ég eigi að klára stúdentinn hérna og fara svo suður - málið er bara það að þá er ég að sóa enn meiri tíma þar sem ég á 2 ár eftir í stúdent og get klárað hann á jafn löngum tíma samhliða hinu náminu. Ég hef reynt að fá þau til að segja mér hvað málið sé en fæ ekkert út úr þeim og ekki systkini mín heldur (þau sem styðja mig í þessu) :( Ég er semsagt alveg ráðalaus !

Fyrra álit

ADD fyrir 21 árum, 2 mánuðum

Mér heyrist á öllu að þau hafi áhyggjur af því að þú flosnir upp úr námi. Foreldrar eru bara svona.

Eru svona há skólagjöld eða þarftu bara pening til að lifa? Geturðu unnið með þessu námi? Þekkirðu einhvern hér í bænum sem gæti leigt þér herbergi? Geturðu komist í vinnu út á landi þar sem þú fengir ókeypis húsnæði - þá gætirðu lagt fyrir? Geturðu hugsað þér að vinna með núverandi námi og reynt leggja fyrir og þá reynt að halda þér í skóla fram á vorið? Er hægt að taka þetta nám á 3 árum í staðinn fyrir 2 þannig að þú getir unnið með. Það eru margir möguelikar í stöðunni.

En eitt skal ég segja þér af reynslu maður breytir ekki foreldrum sínum en stundum læra þau af reynslunni. Það getur verið að þau skilji þig betur eftir 5-10 ár.

Fyrra álit

lhg fyrir 21 árum, 2 mánuðum

Ég á líka þann djöful að draga að vera “litla barnið”. Lengi heimtaði mamma alltaf að ég hringdi heim vikulega ef ég var erlendis :) “Litla barnið” verður aldrei fullorðið í augum foreldranna þannig að þú mátt líklega búast við sömu meðferð fram að fimmtugu nema þú gerir þeim grein fyrir því að þú sért ekki litla barnið lengur. Hins vegar erfitt að fara uppá stól og halda einhverja ræðu meðan þú býrð ennþá hjá þeim.

Ég myndi nú bara eins og einhver sagði setjast niður og ræða við þau. Segðu þeim að þú viljir fara í þetta nám, þú ætlir í þetta nám og þú sjáir ekki tilganginn í að klára stúdent og ætlir því ekki að klára stúdent. Ég sé ekki af hverju þú heldur að þau muni biðja þig að flytja út en ef svo fer, þá bara notaðu sálfræðina á þau. Spurðu þau hvort þau vilji virkilega ekki hjálpa þér að komast í það nám sem þú hefur áhuga á og hvort þau vilji ekki sjá þig hamingjusama.
Virkar alla vega vel á mömmu mína ;)

Ég alla vega sé ekki hvað annað þú getur gert í stöðunni. Getur þú tekið eitthvað í heimabyggðinni meira sem væri metið inní það nám sem þú ætlar í eða gæti undirbúið þig frekar? Þá gætirðu gert það og kannski unnið með þannig að mamma og pabbi misstu þig ekki alveg strax. Það er þvílík sorg þegar litla barnið flytur að heiman og þá finnst foreldrunum nú fyrst að þau séu að verða gömul :)

Foreldrum mínum fannst t.d. algjör óþarfi hjá mér að flytja að heiman þegar ég gerði það loks eftir að hafa klárað háskólanám og þegar ég var milli íbúða nokkrum árum seinna og flutti til þeirra í mánuð voru þau þvílíkt hamingjusöm :) Foreldrar geta verið virkilega ruglaðir eða þannig :)

Fyrra álit

Dangergirl fyrir 21 árum, 2 mánuðum

þú getur ekki gert þér það að vera eyða tima þínum í nám fyrir AÐRA … þú átt að gera það sem þig sjálfa langar og hefur áhuga á. það eiga allir að gera það ekki myndi ég vilja læra til tannlæknis af því fjölskyldan væri öll i þeim geira og vera svo að vinna vinnu sem ég hefði engann áhuga á …. það er sko pottþétt ávisun á þunglyndi í framtíðinni.
en þú ein getur hins vegar breytt núverandi aðstæðum mundu bara segja foreldrum þínum reglulega að þú elskir þau og á endanum munu þau taka þér eins og þú ert ekki eins og þau vilja að þú sért eða gerir.

það er auðvitað miklu auðveldara að segja þetta heldur en að framkvæma :)
en það er alveg öruggt að þú verður miklu hamingjusamari sjálf ef þú ert að gera eitthvað sem þú hefur áhuga á og langar virkilega til.

Good luck :)

Fyrra álit

Börnin okkar

Börnin okkar

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

hvenær á að hætta stjórnseminni !?

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi