Það sem skiptir samt máli er hvernig barnsmóðir þín upplifir fæðinguna, ekki þú. Ég veit að fæðing míns barns var mun ánægjulegri reynsla (eftir á að hyggja) fyrir mig en barnsföður minn, þrátt fyrir að ég hafi upplifað allan líkamlega sársaukann. Honum fannst hann einmitt vera utanveltu og ekki geta hjálpað neitt, en í mínum huga er þetta yndisleg, falleg og ómetanleg upplifun að öllu leyti. Það skal hins vegar tekið fram að þessi fæðing gekk stóráfallalaust fyrir sig. En ég hef ekki oft heyrt talað um að keisaraskurður sé yndislegur hlutur eða fallegur… En þú? Athyglisverð pæling samt og alltaf gaman að heyra hlið karlmanna á þessum hlutum.

Það er ekki að ástæðulausu að konur bókstaflega gleyma því strax hversu sárt það er að eiga barn. Ef að svo væri ekki þá mundum við aldrei nokkun tíman leggja út í aðra fæðingu. Fyrir mína parta er þetta einn mesti líkamlegi sársauki sem ég hef upplifað.
Náttúrun er afar séð og strax að fæðingu lokinni fá konur stóran skammt af eferdríni sem að fylli þær af sælutilfinnigu. þetta kemur ekki fyrir karlmenn og þar af leiðandi er eðlilegt að sú upplifun að horfa á konuna sína ganga í gegnum óbærilegan sársauka sitji legur í þeim. Við getum öll verið sammála um að það að eignast og eiga barna sé ólýsnaleg lífsreynsla en ég verð að segja að þrátt fyrir þennan óbærilega sársauka þá er fæðingin sjálf afar falleg í minningunni

Ég verð að segja, ég upplifði ekki þennan hryllilega sársauka sem allir eru að tala um. Þegar stelpan mín fæddist gekk þetta allt eins og í sögu. Jú ég segi ekki að síðustu hríðirnar áður en ég mátti fara að rembast hafi verið notalegar, en ég hef alveg upplifað verri sársauka en það. Ég þurfti ekki að nota nein verkjalyf, ekkert gas, eða sprautur. Mér fannst svoldið erfitt þangað til að ég mátti fara að rembast. Þá var bara gaman. Af öllum þessum sögum sem ég var búin að heyra þá hélt ég að það yrði það versta, en aldeilis ekki. Ég bjóst jafnframt við því að vera heillengi í þessum rembingi, en það tók ekki nema tæpan klukkutíma. Þetta var ekki eins vont og allir höfðu líst því. Ég veit hins vegar ekki hvort að maðurinn minn upplifði þetta á sama hátt. Grunar að hann hafi átt erfitt á meðan hríðirnar voru að ganga yfir, en þegar ég mátti fara að rembast varð ég svo glöð að þá þurfti hannn ekkert að hafa áhyggjur. Þetta var allt saman ósköp afslappað og yndislegt.

Vona bara að það gangi svona vel næst.

Kveðja
Tzipporah

Það er nú kannski heldur ekkert skrýtið að þú upplifir þessa fæðingu svona þegar hún gengur ekki sem skyldi. Margir feður sem ég hef rætt við finnst fæðing barna sinna ein merkilegasta og fallegasta stund sem þeir hafa upplifað.

Hæ. veistu ég get að mestu leiti verið sammála um að barnsfæðing sé ekki mjög falleg þar sem ég gekk í gegnum þetta. Mjög sárt og ógeðfellt, en það að fá strákinn í hendurnar var svo æðislegt og tilfinningarnar svo sterkar til svo lítillar veru sem maður er að sjá í fyrsta skipti. Það var það frábærasta og gerir fæðinguna og allt það vesen(keisarann) bærilegan. Krílið ;)