Ég er alveg innilega sammála. Það er til alltof mikið af fólki sem heldur að það þurfi ekki að hafa neitt fyrir því að eiga börn, að þau ali sig bara upp sjálf. Það er alveg ótrúlega mikið af börnum í dag sem rífur kjaft við bláókunnugt fólk, maður verður stundum kjaftstopp af orðaforðanum í krökkunum. Þegar ég var krakki datt manni þetta ekki í hug og ég er ekki það gömul.

Heimur versnandi fer. Þetta hefur fólk verið að segja í nokkur hundruð ár. Ég er líka stundum alveg hissa á þessum illa uppöldu börnum en þegar ég hugsa til baka þá var fullt af krökkum sem ég man eftir á mínum aldri sem voru svona og rifu kjaft við alla þó að ég og flestir sem ég þekkti væru ekki svoleiðis. Mig grunar að þetta sé þannig að við tökum sérstaklega eftir þessum krökkum á meðan við horfum ekki á þessa sem eru stilltir.

Hins vegar er annað mál að foreldrar virðast oft vera hræddir við að segja nei við börnin sín og það er náttúrulega ekki gott fyrir þau í framtíðinni. Maður fær ekki allt sem maður vill í lífinu og það er frekar greiði við börnin að kenna þeim það strax heldur en að þau læri það “the hard way” af skólafélögum og í vinnu þegar þau eru orðin eldri.

Áður en ég átti dóttur mína vann ég í gæludýraverslun og þar kom mikið af börnum á hverjum degi og oftast nær einsömul.
Ég verð að segja eins og er að mér blöskraði hvernig þessi börn höguðu sér og ofan á allt gat maður sérð börn um 6-10 ára með 1000 og úppí 5000 kr. og svo þegar ég neitaði að afgreiða þau vegna þess að þau voru ekki nógu gömul þá rifu þau kjaft og jafnvel hótuðu manni. Það voru meira að segja tveir drengir sem að komu á hverjum degi og rifu kjaft, voru að eyðileggja vörur, hræða dýrin og ráðast á kúnnana það endaði með því að ég varð að hringja á lögregluna sem að kom og þeim var gert að koma ekki inní búðina aftur nema í fylgd með foreldrum sínum. Og ég hugsaði með mér eins og það hafi eitthvað að segja þar sem að þeir láta svona í kringum bláókunnuga hvernig eru þeir þegar foreldrarnir eru nálægt, kannski verri.
Nei í alvöru talað þarf miklu meiri aga heldur en viðgengst nú til dags.
Ég veit bara að þegar ég var að alast upp mátti maður ekki rífa kjaft við fullorðna né segja bannorð. Maður átti að bera virðingu fyrir eldra fólki og maður gerði það án þess að vera píndur til þess, það þótti bara eðlilegt þá.
Ég verð bara að segja að mig langar ekki mikið til að sjá hvernig þetta verður eftir svona ca 20-30 ár(hörmung sjálfsagt).
Það liggur við að maður hafi samviskubit yfir því að vera að fæða börn inní svona heim.
Krusindull

Mikið rosalega er ég sammála að mér finnst ekkert leiðinlegra en frek og dónaleg börn!!
En það er eitt sem ég verð að bæta við í sambandi við að ala upp börn.
Ég er 22 ára og á 3 og hálfs árs stelpu þannig að ég var bara 18 þegar ég átti hana.En ok málið er það að það eru mikið af ungum foreldrum í dag
og fólk leitar oft upplýsinga um barnauppeldi hjá vinum,vandamönnum og oft líka í bækur.
Þetta gerði ég svo þegar dóttir mín var orðin ca 1 og hálfs árs þá vissi ég ekkert í minn haus.
Vegna þess að þetta er orðið þannig í dag að maður fær trilljón ráð og öll mismunandi!!
“Það sem Gunna segir að má segir Magga að skaði barnið andlega og þurfi á sálfræði hjálp að halda næstu 50 árin” !!!
Þetta er svo mikið bull!! ég ákvað það að gera eins og ég vill!!
Ef stelpan mín er óhlýðin þá fer hún inní herbergi þangað til hún hlýðir!!
En bókin segir að þá sé ég ömurleg mamma!!

það er ekki skrýtið að börnin séu orðin svona greyineins og þau eru…Það má ekki anda á þau eða neitt þá er maður vondur og ósanngjarn og kann ekki að ala barnið upp :(
ég vil ekki að stelpan mín endi sem eitthver dónakrakki útí sjoppu sem kemur inn þegar hún vill!!
Nei svona í alvöru þetta er rosalega erfitt eins og þjóðfélagið er orðið í dag því miður!!
Þegar ég var að alast upp þá komst maður ekki upp með þetta..í alvöru!! Maður var sko skammaður og ég vil að dóttir mín læri að hún fær ekki allt uppí hendurnar :)

Jæja vonandi skilur einhver um hvað ég er að tala :)

*knús*
Stelpan

Það er almennur misskilningur að börn séu saklaus. Börn eru mennsk og ósiðmenntuð er því tilhneiging þeirra til sakleysis takmörkuð. Fólk er líka búið að horfa á mikið af barnasálfræðibíómyndum frá Hollywood þar sem látið er eins og þú búir til hryðjuverkamann úr barni ef þú læsir það inni á klósetti í 5 mínútur fyrir að geta ekki andskotast til að gera einfaldan hlut eins og að reima skóna sína, hætt að grípa fram í með orgi eða að lemja litla systkinið.

Hvað varðar unglingsárin vil ég að krakkar hlýði foreldrum sínum samkvæmt eigin frumkvæði, en ég vil ekki að foreldrar grípi til þeirra ráða að *neyða* unglinga sína til að vera inni, t.d… eftir miðnætti eða eitthvað. Það er tímabil þroska þar sem krakkarnir þurfa að læra að lifa þannig… á eigin ábyrgð. Og þeir geta það ef þeir eru innrættir rétt. Ég mun til dæmis sjálfur eingöngu spyrja mín börn hvenær þau hyggist koma heim, svo ég viti hvenær ég ætti að byrja að hafa áhyggjur (eða læt þau láta vita af sér af og til eða eitthvað), en ég mun ekki segja þeim að koma einfaldlega heim klukkan 12 eða eitthvað þegar þau eru orðin allt að 15 ára gömul. Þá eiga þau nú að geta reddað sér eins og ég gerði *léttilega* á þessum aldri, þó innan um það sem yrði að kallast “vondur félagsskapur”. Það þarf meira en vondan félagsskap. Það þarf innræti til taka þátt í því heimskulega sem “vondur félagsskapur” gerir. Of oft er látið við börn í “vondum félagsskap” sem einhver fórnarlömb, en þau gera ekkert í þessum félagsskap nema það sem þeim sýnist, og því sem þeim sýnist verður ekki stýrt þegar á þennan aldur er komið. Það eina sem hægt er að gera, er að fyrirbyggja. Þú segir ekkert við 15 ára ungling að hann hafi ekki þroska til að velja það að reykja ef hann hefur ekki upplifað þá lexíu nógu oft í barnæsku. Það er svo einfalt. Þú segir notlega 15 ára ungling *ekki* að hann hafi ekki þroska til að stunda kynlíf eins og honum fjandans sýnist. Og þarna er gelgjan komin, svo unglingur er ekkert að taka þátt í umræðum um t.d. smokka. Yfirleitt er gripið til fræðsluaðgerða varðandi áfengi, tóbak, kynlíf og vímuefni alltof, alltof seint, sem ég tel helstu ástæðu þess að þessir hlutir eru yfirhöfuð vandamál. Býflugurnar og blómin eiga til dæmis ekki að koma degi seinna en um 11 ára aldurinn. Alltof margir foreldrar hugsa “Æji, hann/hún er ekkert komin(n) á þann aldur, ég tala um þetta þegar að því kemur.”. Sem er auðvitað bara skammsýni, feimni og nokkrar matskeiðar af leti. Allt hlutir sem eiga hvað minnst heima í barnauppeldi.

Og grundvöllur fyrir því að þau reddi sér á unglingsárum er ekki settur með því einu að þau eru mennsk. Í barnauppeldinu sjálfu þarf að verða til fyrirbrigði sem heitir “sjálfsagi”. Sjálfsagi *verður ekki til* án hinnar tegundarinnar af aga. Það er eiginlega það einfalt.

Það er enginn að tala um að berja krakka, það er enginn að tala um að loka þau inni klukkutímum saman, og enginn að tala um að passa að börnin skemmti sér ekki of mikið.

Það er verið að tala um það að á þessum unga aldri reyna krakkar að komast hjá *öllu* sem er ekki skemmtilegt. Ekki sumu eða flestu, heldur nákvæmlega hverjum öðrum og einasta hlut.

Og eina leiðin til að hægt sé að ala upp ungling rétt, er með því að ala hann upp sem barn á réttum forsendum, með rétt viðhorf gagnvart lífinu og með virðingu fyrir sjálfum sér og öðrum. Sjálfsvirðing og hroki er ekki það sama, og munurinn á því hvorn vanann unglingar tileinka sér, er í einu og öllu háður aga og réttri viðhorfsstýringu á barnsaldri.

Yikes. :) Vona að einhver nenni að lesa þetta.