Krakkar eru grimmir, it's very simple. Ég var lagður í einelti þegar ég var 4 ára alveg upp í 9 til 10 ára aldurs. Eini gallinn þá var það að kennurum var skítsama um þetta og ef eitthvað, tóku bara þátt í þessu.

Ég las í uppeldi að einelti byrjar við eldhúsborðið heima, það er ekkert viljandi hjá foreldrunum þau gera sér bara ekki greyn fyrir því að krakkarnir eru alveg með blakandi eyru þegar verið er að tala saman.
Ég lenti í einelti þegar ég var í barnaskóla og þá var ekki svona mikil umræða um þetta. Mamma og pabbi fóru til skólastjóran og töluðu við hann og svo leið smá tími þangað til ég var færð um bekk en það hætti ekki af því að ég varð náttúrulega að fara út í frímínútur. Ég varð bara að láta mig hafa það því er nú ver og miður.
Litli bróðir minn lenti líka í einelti og þá fór pabbi upp í skóla til hans og talaði við skólastjórann og kennarann, það gerði ekkert gagn þannig að hann heimtaði fund með foreldrum barnanna og bað þau um á fundinum að vinsamlegast að tala við börnin um einelti og hvað þetta sér sárt fyrir þann sem verið er að stríða. Og þeir foreldrar sem áttu börn sem tóku bara þátt í stríðnini til þess að vera með töluðu um það við börnin sín að hjálpa frekar þeim sem væri verið að stríða í staðin fyrir að stríða með.
Einelti hefur svo mikil áhrif á fólk allt sitt líf, og ég finn ennþá fyrir ótta þegar ég hitti fólkið sem stríddi mér í mörg ár í skóla. Það þyrfti bara að panta Stefán Karl leikara í skólann, hann segir krökkum frá einelti af því að honum var strítt í skóla út af eyrunum sínum, hann kom einmitt í skólan hjá bróður mínum og hann nær svo góðu sambandi við börnin að þau virkilega taka mark á honum og fara eftir því.
Ég kvet ykkur til þess að láta þetta ekki viðgangast, það á það enginn skilið að vera lagður í einelti. Gerið allt brjálað og ekki hætta fyrr en systur þinni líður vel í skólanum.
Baráttu kveðja
HJARTA.

Já þessi heimur er að verða grimmari og grimmari.
Þetta er sorglegt aðeins sex ára gömul og strax farin að líða vítiskvalir.
Ég vona að foreldrar þínir séu skynsamir og geri ekkert í fljótfærni.
Þetta er mjög erfitt.
Það sem að þú getur líka gert er að sýna henni að þér og foreldrum þínum þyki ofboðslega vænt um hana. Sem sagt umvefja hana væntum þykju en ekki ofvernda hana það verður bara verra fyrir hana seinna meir.
Reyna að gefa henni meira tíma með sér.
Sýna henni athygli og skilning þegar hún þarf á að halda og hún mun komast fyrr og betur út frá þessu.
Enginn á að þurfa að ganga í gegnum slíka erfiðleika og allra síst svona ungt saklaust barn.
Að lesa um svona getur gert mann svo reiðann.
Ég vona að þið komist yfir þetta á sem auðveldastan hátt þó það sé erfitt.
Gangi ykkur vel.
Krusindull

Það þarf að kenna þessum krökkum sem eru að stríða að setja sig í spor þeirra sem er strítt. Það er það eina sem virkar. Það kom upp einelti í bekk sem ég var í og einn daginn þegar sá sem lenti í því var ekki mættur talaði kennarinn við krakkana um það hvernig þeim finndist ef einhver léti svona við þau. Þá dauðsáu allir eftir þessu og þessi strákur var ekki hrekktur framar.

Gott innlegg hjá seinasta ræðumanni; Success stories skipta máli.

Ég var, eins og of margir, lagður í einelti upp að 10 ára aldri. Það endaði með því að ég skipti um skóla. Það virkaði og ég mæli tvímælalaust með því. Þegar ég skipti um skóla ákvað ég að láta aldrei jafnaldra minn framar sjá mig gráta. Það virkaði. Mæli með því. Það tekur mörg ár (og ég er að tala um 5-6 ár eða meira) að jafna sig eftir jafnvel bara örfá ár af einelti. Þetta er alvarlegra en margir halda. Þið getið rétt ímyndað ykkur ef þið mættuð í vinnuna og að *allir* í vinnunni, fólk sem þið lítið upp til, vill ekki einu sinni snerta ykkur vegna þess að því finnst þið vera óæðri, og væri ekkert að grínast með það.

Það sem ég man vel eftir var að ekki einn, EKKI EINN EINASTI sálfræðingur, kennari eða skólastjóri hjálpaði neitt. Þeir gerðu málið verra ef eitthvað var, vegna þess að það var alltaf látið eins og *ég* væri vandamálið. Engum er strítt án ástæðu. Sumir eru feitari en aðrir, sumir þú'st… það þarf ekki mikið. Minn veikleiki var hversu skapstór ég var og því mjög gaman að stríða mér auðvitað. Ég gæti skrifað enn eina ritgerðina hérna um þetta mál (eins og flest) en reynsla mín er sú að fólk nennir ekki að lesa eitthvað mjög mikið um neitt á Huga.

Það er ekki mín reynsla, samkvæmt mínu eigin einelti eða annarra, að kennarar, skólastjórar eða sálfræðingar hjálpi neitt, vegna þess að þeir skilja ekki að það er hópurinn sem er sekur, ekki sá sem er lagður í einelti. Sá sem er lagður í einelti fer að skrópa, brjóta af sér, vera skapstór og móðursjúkur, enda eðlileg viðbrögð hjá manni þegar nákvæmlega allt sem er á manns aldri afneitar manni í einu og öllu. Það *er* big deal og mjög skrýtið ef krakkar klikkast ekki aðeins við það.

Orð seinasta ræðumanns koma mér því gleðilega á óvart. Of lítið er af svona í grunnskólakerfinu.

Forðist líka sálfræðinga. Það er ekkert að krakka sem er lagður í einelti og tvímælalaust er of oft gripið í einhvern sálfræðing sem á að reyna að finna eina, einfalda og auðvelda ástæðu. Að grípa til sálfræðings túlka ég sem leti og fordóma. Það lætur krakkanum bara líða verr, og sannar í raun fyrir krakkanum að þeir sem stríða honum hafi rétt fyrir sér, fyrst foreldrarnir hafa nú tekið þá (væntanlega skynsömu) ákvörðun að senda krakkann til sálfræðings því hann er svo gallað eintak af mannveru.

Gleymdi einu sem má koma aftur fram:

Að tala við foreldra stríðanda gerir yfirleitt ekkert gagn, og oft gerir það bara illt verra.

Foreldrar, eins mikilvæg fyrirbrigði þeir eru og allt það, eru nefnilega svoddan fokking hálfvitar. Ef maður gagnrýnir barnið þeirra hlaupa þeir samstundis í vörn og berjast með öllum lífs og sálar krafti á móti.

Ekkert, EKKERT í mannlegri hegðun sannar Darwin-kenninguna betur en nákvæmlega einelti í skólum. Allt apar. Gerendur og þolendur.

Þakka ykkur fyrir þetta :)

Ég var einmitt fyrir stutta síðan að spá í að skrifa grein um sama efni.

Ég á frænda sem er 12 ára, hann er lagður í einelti og ástandið hjá honum er það slæmt að hann hefur íhugað sjálfsmorð. Honum er strítt í skóla og hann er æstur upp alveg þar til hann missir stjórn á skapi sínu, þetta er sífellt endurtekið og af einhverjum ástæðu þá lítur skólinn á málið þannig að HANN sé vandamálið, það er aldrei gert neitt til að koma í veg fyrir stríðnina en þegar hann missir stjórn á skapi sínu þá er hann sendur heim og niðurlægður á annan hátt.

Strákurinn hefur verið sendur til sálfræðings vegna þess að hann missir stjórn á skapi sínu en er það ekki eðlilegt að hann missi ró sína þegar hann er lagður í einelti?

Menn geta verið skemmdir ævilangt eftir einelti…Ég tala af reynslunni.Ég var reyndar orðin 15 þegar þetta byrjaði (af alvöru)en þegar ég hugsa til baka byrjaði þetta miklu fyrr.Í dag þegar ég hugsa um manneskjuna sem stóð fyrir þessu öllu þá kemur yfirliðstilfinning yfir mig og ég svitna eins og mella í kirkju….Það er kominn tími til að fræða börnin okkar betur,það gerist inni á heimilinu.Bara að fólk hefði meiri tíma til að tala og vera með börnunum sínum.

Vitiði, ég held að þetta sé öfund í mörgum tilfellum. Ef systir þín er lítil sæt stelpa er enginn vandi fyrir þær sem ekki eru jafnsætar að finna eitthvað að henni til að setja hana niður fyrir sig í goggunarröðinni.

Ég var lögð í einelti í átta ár alls, mest allan grunnskóla. Ég var nýflutt í annað hverfi og átti enga vini þar. Vinir skipta lykilmáli þegar maður er lagður í einelti og þá ekki falskir vinir sem stinga mann í bakið heldur traustir.

Það eru langoftast góðu börnin sem lenda í einelti, börnin sem slá ekki frá sér og vilja engum illt, kunna í rauninni ekki að vera jafntíkarleg og hinir krakkarnir.

Ekki gleyma að það eru ekki bara börn sem verða fyrir einelti!

Einelti.

Ég eins og margir aðrir hafa lent í því.

Ýmsar ástæður eru fyrir því.
En þeir sem eru gerendur þurfa ekki endilega að eiga vonda foreldra eða vera eitthvað reiðir innra með sér. Rannsóknir á þessum hlutum segja að þeir eru oftast með sterka sjálfsmynd og engin alvarleg vandræði.
En þolendur stinga í stúf. Þeir bregðast öðruvísi við, þeir reiðast mikið, þeir gráta, þeir reyna að hunsa þetta ofl.
Það hefur sýnt líka að þolendur eiga gott samband við móður sína.

Merkilegt?

En einelti er slæmt. Hefur vond áhrif. Það sem þarf til að koma í veg fyrir þetta er að allir aðilar sem tengjast þolendum og gerendum taka höndum saman og reyna að koma í veg fyrir þetta.

Ég lenti í mikilli hunsun (það talaði enginn við mig í beknum mínum, mér var aldrei boðið neitt) og síðan voru stundum barsmíðar og niðrandi tal.

Áhrif=Lítið sjálfsmat!

Siva

Ég veit hvernig þetta er! Ég lenti í þessu alla mína barnæsku. Einelti bitnar rosalega mikið á persónunni sem lendir í því. Það kemur fyrir að maður vil ekki fara í skólann. Maður reynir að forðast krakkana sem gera þetta. En það er ekki hægt. Sumt fólk gerir bara svona og hefur gaman af því að leggja börn í einelti. Það væri gaman að vita afhverju eiginlega??????????????