ég er ekki alveg að skilja þetta….

????? Er þetta grein!?!?!?!? Þetta er nöldur og það er til nöldur korkur á forsíðunni. Alveg ótrúlegt eins og þú hafir upplifað þetta sjálf og gengur fyrir alla?

ekki það að mér finnist mikið vit í þessari grein, en þá datt mér samt í hug eitt varðandi þetta mál.

Ef kennari barnsins er með áhyggjur af því að barnið nái ekki að velja sér sæti og eignast nýja vinkonu, er það þá ekki í hennar verkahring að koma því þannig fyrir að barnið fá heppilegan sessunaut, þó svo að barnið hafi ekki geta mætt fyrsta daginn í skólann? Ég man alla vega eftir því úr minni skólagöngu, og úr skólagöngu þeirra barna sem ég umgengst í dag að ef eitthvað barn var mikið inni í sér og feimið, sá kennarinn um að raða börnunum niður í sæti. Í mörgum skólum skipta börnin vikulega um sessunaut svo að allir fái tækifæri til að sitja saman. Þetta fyri komu lag kemur í veg fyrir einelti (reyndar ásamt öðrum forvörnum).
En nóg um kennarann.

Ef þessari konu líður svona gagnvart barnsföður sínum vona ég að hún nái að vinna úr þeim málum án þess að láta það bitna á barninu. Barnið á aldrei að fá að vita hvað móður/föður þess finnst um hinn aðilan, nema það sé eitthvað gott.
Sama hversu þroskuð við teljum börnin okkar þá eru þau aldrei nógu þroskuð til að geta haft skilning á hatri/reiði eða öðru álíka gagnvart hinu foreldrinu.

Þau dæmi eru til að þegar barnið loks kemst á fullorðinsárin eftir að hafa alist upp í þess háttar umhverfi, velji það að hafna því foreldri sem eitraði út frá sér, einfaldlega vegna þess að barnið sá það að þó svo að foreldrinu finntist þetta átti það ekki að sjá til þess að barnið færi að hata hitt foreldrið líka (og þannig eiðileggja æsku barnsin).

Tilgangur minn með því að þylja þetta upp er sá að benta foreldrum á sem lesa þetta að passa sig hvað er sagt um hitt foreldrið ef barnið er nálægt. Að minna þau á að tala alltaf fallega um hinn aðilan.:) það er það eina rétta.

Ég skil greinina. En það er eitt sem ég skil ekki. Það er af hverju var kennarinn að hafa þessar áhyggjur út af fyrsta skóladeginum?

Ég skal sírða þessa spurnigu mína betur. Sko þegar ég var í grunnskóla og ennþá í þeim grunnskólum sem ég þekki til. Þá eru fyrsti dagurinn ekki það mikið mál að börnin missi eitthvað af öllu. Ég meina vá hún missir af því þegar krakkarnir setjast niður, fá bréf til foreldranna hvernig stílabækur á að kaupa sér og kannski umræðu um hvernig var hjá þér í sumar? Það er ekki eins og hún missi af heilum mánuði, ef eitthvað er þá er betra að hún missi af þessum degi heldur en venjulegum skóladegi. Og í sambandi við að sitja hjá fólki. Þá eru krakkar ekki látnir sitja einir í grunnskóla nema það sé eitthvað að hjá þeim sjálfum þannig að þau geta ekki einbeitt sér nema sitja ein. Í öllum grunnskólunum sem ég var í og þeir voru 4 var alltaf dregið í sæti vikulega svo maður var hvort eð er alltaf að breyta um sætisfélaga. Nema fyrsta daginn að vísu þá völdum við okkur sjálf í sæti nema í skólanum sem ég var í fyrst. Þá vorum við látin sitja saman við hringborð sem sagt vorum eitthvað um 8 á hverju borði og þar voru merkt sætin okkar þegar við komum í skólann á fyrsta skóladegi. Þetta gerði það að verkum að enginn var útundan og það voru kennararnir sem ákváðu hvar börnin sátu. Þá þurfa börnin ekki að hafa áhyggjur af því ef þau eru eitthvað feimin eða eiga erfit með félagslegu hliðina.

Það getur verið að faðir barnsins hafi ekkert sinnt því þegar hann bjó hjá því og það getur líka verið að amman sé ekkert fyrir börn. En þetta þarf ekki að þýða að þeim sé ekki annt um stúlkuna. Ég meina þó svo að hún missi af fyrsta deginum er það svona hræðilegt?

Mamman er ekki að missa barnið sitt þó svo að það fari í sumarbústað með föður sínum. Ef mamman og pabbinn eru eitthvað ósatt skulu þau deila um það einhvers staðar þar sem barnið er ekki. Börn skilja nefnilega mun meira en sumir halda og þau eiga ekki að þurfa að hlusta á forledra sína gera lítið hvort úr öðru. Barni þykir vænt um báða foreldra sína og á ekki að hlusta á fólk vera að tala illa um þá.