Þetta er kannski ekki rétti hluturinn að segja, en þetta er frábær saga. :)

shit maður fer bara hjá sér sjálfur :P! Ég held að greindarvísitalan lækki eftir miðjann aldur…

Ohh! Aldrei hef ég skilið svona gelgjur sem skammast sín fyrir foreldra sína..

Díses… :P
Jæja.. Vonandi treystir mamma þín dómgreind þinni í framtíðinni :þ

Kannast við þetta ;o)

Ég var einu sinni með mömmu minni í sjoppu á Stykkilshólmi þar sem við höfðum verið á ferðalagi. Við vorum að taka bensín og við ákváðum að fá okkur ís úr vél í leiðinni. Ég og frænka mín sem var með okkur vildum fá ís í boxi með heitri karamellu sósu. Mamma spyr stúlkuna hvort hún eigi svoleiðis sósu? Það var mjög mikið að gera þennan dag enda sumar og Danskir Dagar í Stykilshólmi ný afstaðnir. Stelpan heyrði ekki alveg svo að mamma ákveður að brína raustn sína aðeins. Við frænka mín stóðum sitt hvoru megin við hana báðar 16 ára. Jú hún sagðist nú eiga svoleiðis en hún var ekkert rosalega heit. Mamma var ekki hætt nei hún spyr mjög hátt svo að allir heyrðu sem nálægir voru hvort að sósan yrði hvort eða er ekki volg þegar ísinn væri kominn í boxið með henni? Mömmu fannst þetta komment alveg ómótstæðilega finndið og byrjar að hlægja. Ég og frænka mín reyndum eins og við gátum að vera ósýnilegar en það var ekkert auðvelt. Allir horfðu á okkur að okkur fannst og mamma var sú eina sem hló af þessu enda var þetta langt frá því að vera finndið.

En haldið þið að mamma hafi verið búin að koma mér og frænku minni til skammar í þessari viku? Nei aldeilis ekki vegna þess að þetta var í lok ágúst og ég var að fara að byrja í menntaskóla í fyrsta skipti. Við fórum allar þrjár suður til þess að skila frænku minni og til þess að kaupa bækur fyrir mig og dót sem maður þarf á að halda í svona skólum. Jú sögusviðið er Griffill í Skeifunni þar sem allt var fullt af fólki enda allir að kaupa bækur. Mamma labbar nokkrum skrefum á undann okkur inn og segjir stundar hátt í anderinu að hér sé hún komin til þess að kaupa skólabækur handa dóttur sinni og hvert á hún nú að fara? Ef maður hefði nú einhvern tíman viljað vera ósýnilegur þá var það þarna! Búðin var full af fólki sem var akkúrat í sömu hugleiðingum og það sagði sig nú eiginlega sjálft að við værum það líka. En mamma ákvað að taka þessa ferð með trommti og létt ekki þar við sitja. Nei þegar við vorum búnar að finna allar bækurnar sem ég átti að kaupa stillir mamma sér upp í röð sem var að myndast þarna. Við frænka mín spurðum hana hvort að þetta væri rétt röð þar sem kassarnir væru annarsstaðar? Já hún hélt það nú enda var allt fólkið hér en ekki þar. Svo sendi hún okkur út um alla búð til þess að ná í þetta og hitt. Svo er mamma eitthvað að bístnast yfir því hversu hægt þessi röð gangi og að það skuli bara vera ein og þar eftir götunum. Þá allt í einu snýr manneskjan sér við sem er á undann henni í röðinni og segjir henni að hún sé í vitlausri röð, þetta sé röðin sem fólkið fer í sem er að skila bókum. Óóóó segir mamma ég er ekki að fara að gera það. Dálítið augljóst fannst okkur frænku minni enda að því komnar að degja úr skömm þarna inni. Svo þegar við komum að réttum kassa þurfti hún endilega að spjalla við búðarkonuna um það að hún hefði farið í vitlausa röð og fór svo að spjalla við stelpuna sem var líka í röðinni. Jú jú mamma komst að því að sú stelpa var jafn gömul okkur frænkunum og var að byrja í MR. Jú jú og sú stelpa sýndi mömmu hvað það væri sniðugt að kaupa svona stílabækur sem eru kaflaðar niður. Alveg æðislegt!

Það ótrúlega er að ég og frænka mín lifðum þetta allt saman af og erum ekki eftirlýstar neins staðar fyrir að vera í fylgd einhvers ruggludalls sem er ný sloppinn í Griffil eða til Stykilshólms. Við rifjum þetta alltaf regglulega upp og hlægjum okkur alveg máttlausar og þá aðalega á því hversu mikið við skömmuðumst okkur fyrir það að hún væri að láta svona :o)

Það skrítna er að þegar maður hugsar til baka og rifjar upp svona vandræðanleg atvik þá hlær maður alltaf mest af því hvernig maður sjálfur brást við. Þó svo að maður var alveg viss um að það væri mamma sem væri svo hallærissleg.

Hahahah…þetta er frábær saga :) Málið er að þegar maður er komin yfir þrítugt er manni alveg sama þótt aðrir horfi á mann og maður er búin að tapa þessu “skammastsín” geni sem maður var fullur af þegar maður var unglingur.

Ég held að flest eigum við svona sögur, ég t.d. neitaði að sitja við hliðina á mömmu í strætó því mér fannst hún svo hallærisleg. Hún var ekkert hallærisleg, það var bara mér sem fannst það :)

IceCat