Barnsfaðirinn er greinilega ekki nógu mikil manneskja í sér til að vilja styrkja tengls barnsins við fjölskyldu sína. Afhverju ættir þú að leggjast á sama plan? Ef hann getur ekkert gert til að búa til góð samskipti milli drengsins og afa hans og ömmu, hversvegna vilt þú ekki reyna það? Stundum verðum við mömmurnar bara að vera skynsamar fyrir tvo (og stundum þurfa pabbarnir að vera það).

Mér finnst hugmynd ADD mjög góð. Að senda mynd með t.d. heimilisfangi og fullu nafni finnst mér mjög góð hugmynd. Taka fram að þeim sé velkomið að hafa samband ef þau kjósa það. Kannski er hreinlega amman of smeyk við að hafa samband, hefur dregið það of lengi og heldur núna að þú munir bara skella á þau. Eins með afann, er ekki lágmark að hann fái a.m.k. að vita að hann eigi barnabarn. Og guð má vita hvaða bull barnsfaðir þinn er búinn að mata þau með. Kannski halda þau að þú sért algjört skass og hafi harðneitað þeim að hafa samband og þau þessvegna ekki þorað að hafa samband.

Ég lét á sínum tíma foreldra barnsföður míns vita að þeim væri velkomið að umgangast barnið og kynnast því ef þau vildu. Þetta fólk hefur alla tíð síðan haft náið samband við dóttur mína og hún er mjög rík að eiga þau sem afa og ömmu.

Drengurinn þinn á rétt á að eiga afa og ömmu. Ef pabbi hans getur ekki hundskast til að reyna að koma á sambandi þá finnst mér að þú ættir a.m.k. að reyna… barnsins vegna.

Hmm, ég á nú von á barni með minni konu bráðlega, og ef ég set mig í spor föðursins þá þykir mér augljóst að hann vill ekkert með málið hafa. Sem segir mér það að það sama gildir um alla hans fjölskyldu. Ekki geta þau þóst ekkert vita, ekkert þeirra. Faðir minn sneri baki í mig á sínum tíma, fjölskyldu hans var skítsama, og það hefur aldrei hvarflað að mér að hafa samband við hann, hann á mig ekki skilið. Ég hef aldrei séð eftir þessu, og er í raun guðslifandi feginn að þurfa ekki að umgangast fólk sem er sama um mig. Því er það mín skoðun að þú ruglir bara í hausnum á barninu með því að vera að kynna það fyrir einhverjum rugludöllum. Leyfðu því heldur að eldast þó-nokkurt og leifðu því svo að taka sína EIGIN ákvörðun. Og gettu hvað……þetta er eins einfalt og að lesa það ;) Kveðja, Eiki

Frá öðru sjónarhorni séð þá ertu kannski búin að gera allt sem þú getur gert. Ef að barninu líður vel og er með gott fólk í kringum sig þá er kannski ekki ástæða til að vera brjóta hausinn um þetta.

Mögulegt að það réttasta í stöðunni sé bara bíða og vona barnsfaðirinn vakni og vilji gera eitthvað.

Veit ekki hversu gáfulegt það er að fara einhverjar svona hliðarleiðir sem er öruggt að barnsfaðirinn fái að heyra af, yfirleitt er fólki illa við að annað fólk sé að troða nefinu í þeirra mál og ef þetta er eitthvað sem hann er búinn að sýna að hann hafi engan áhuga á gætirðu alveg eins verið að gera hlutina verri en betri.

Þú gætir verið að gefa barninu langömmu og langafa í 20-30 ár en í leiðinni tekið af því barnsfaðir fyrir lífstíð. Því þú værir hvernig sem þetta snýr að troða barninu í líf föður síns á móti hans vilja ef þú reynir að kynna það fyrir eða koma því inní fjölskyldu hans, honum vitandi eða óafvitandi.

Það gæti náttúrulega orðið líka til þess að að barnsfaðirinn vakni upp og vilji gera eitthvað. Þó tel ég það nokkuð ólíklegt ef hann hefur ekki einusinni samband við þig. En spurningin þegar upp er staðið er undantekningalaust “Er þetta það besta sem ég get gert fyrir barnið mitt”.

Ekki veit ég hvernig lífskjörin þín eru en ég myndi ekki hætta út í svona hluti nema aðstæðurnar mínar væru hræðilegar og möguleikarnir litlir þannig að það myndi ekki koma neitt verra útúr þessu.

Ef lífskjörin eru góð og aðstæðurnar í lagi þá er bara spurning um hvort að barninu vanti eitthvað, það væri þá helst föður. Þá væri náttúrulega það besta ef að faðir þess myndi umgangast það en ef hann vill það ekki eða ef það er annar maður til staðar þá er kannski best að bara bíða ef barninu skortir ekkert og vona að hann taki við sér. Ef hann gerir það ekki þá hefur barnið að minnsta kosti alltaf þann möguleika á því að hafa samband sjálft við föður sinn þegar það er orðið eldra.

Já er ég nú farin að ríða öðrum hverjum manni í landinu, ROFL!! Nei hann er ekki aumingi og enn síður barnanýðingur. Mér dytti aldrei í hug að tala illa um þennan mann, þetta er bara eitthvað sem hann var ekki að höndla. Ég veit ekki hvað ég geri, hvort ég sendi bréf eða hvað, ætla bara að taka mér tíma í að hugsa málið og læt ykkur svo kannski vita hvernig fer :) takk fyrir þessi svör..