BÚÐU TIL BLOGG, OG SKRIFAÐU ÞETTA ALLT ÞAR! JESÚS !!

Ekkert persónulegt, en ég er þreyttur á að sjá greinar eftir þig á öllum áhugamálum, sem eru í mestalagi korkaefni eða blogg. BLESS.

Mér sýnist þú bara vera ofdekrað barn sem er afbrýðisamt út í yngri systkynin þín, þar sem þau fá meiri athygli en þú.

Þú verður að skilja það að þegar þú ert elsta barnið af x morgum þá verður þú að axla ákveðna ábyrgð.
Sérstaklega þegar þú ert að fullorðnast þá verða þessar ábyrgðir meiri með tímanum.

En ef að þú skoðar þessa grein þína þá hljómar hún öll um ÞIG ekki fjöldskylduna, þú verður bara átta þig á því að allt snúist ekki bara um þig.



Kannksi væri sniðugt að foreldrum þínum að verlauna þig fyrir að hjálpa sér.

Þú ættir EKKERT að gera.
Nema kannski skammast þín.

Þetta er bara öfundsýki. Það er eðlilegt að sistkyni manns pyrri man eitthvað, það er bara þannig.

En hvernig í ósköpunum getur þú ætlast til þess að mamma þín fari í fóstureyðingu því að ÞÚ!!! villt það.

Þú átt augljóslega eftir að taka út þó nokkur þroska. Reyndu að samgleðjast öðrum.

SKAMMASTU ÞÍN!!!

jaaa..hehe… ég vil alls ekki pirra þig útaf reiði þinn. Ég eignaðist bróður 2.sept sem ég er reyndar hæstánægður með! ég á eina systur sem er 12 ára og ég sjálfur 13. Ég veit ekki hvað þú getur gert??

hmmm… ertu ekki fullgömul til þess að vera svona afbrýðisöm? ég eignaðist lítinn bróður þegar ég var 10 ára og hann er uppáhaldið mitt, ég er meira að segja hrædd um að ég eigi ekki eftir að elska mín eigin börn svona mikið, þó ég viti náttúrulega að það á ekki eftir að gerast.

Þegar hann fæddist vorum við hin í fjöskyldunni svo rosalega hrifin af honum að við gátum ekki tekið augun af honum.

Reyndu að líta á þetta jákvæðum augum og njóta tímans sem þú getur eytt með systkynum þínum. Mér þykir nefnilega mjög leiðinlegt að ég hef ekki búið nálægt honum í 5 ár(helmingurinn af hans ævi) og þess vegna ekki fengið tækifæri til að taka þátt í öllu sem hann gerir. Ég sakna hans alveg óendanlega mikið.

Reyndu nú að þroskast pínulítið svo að þú og systkini þín eigið eftir að geta átt eðlileg samskipti það sem eftir er.

Dettur þér aldrei í hug að foreldrar þínir séu ekki að lifa sínu lífi bara fyrir þig??
Hvernig myndi þér líða ef þú ættir stóra systur sem hefði reynt að fá mömmu þína til að eyða þér????


Sorry, en ég held að þú sért að rifna úr frekju.
Reyndu að sætta þig við það að ÞÚ stjórnar ekki annara lífi og verður, hvort sem þér líkar það betur eða verr, að gera það sem foreldrar þínir segja þér á meðan þú býrð hjá þeim.

Ef þér finnst fjórtán ára aldursmunur á systkinum mikill þá held ég að þú þarft smá fræðslu. Þegar ég fæddist var elsti bróðir minn sextán og að verða sautján og hann ól mig upp ásamt foreldum mínum. Ég þekki fjölmörg dæmi um að börn/unglingar séu 14-18 þegar nýtt systkini kemur í fjölskilduna. Persónulega fynnst mér að þú þurfir að breyta hugsunarhætti þínum.

Ef þú getur það ekki ráðlegg ég þér að tala við sálfræðing eða námsráðgjafa sem ættu að geta hjálpað þér við að höndla óléttu móður þinna

Ég fatta þetta alveg sko… En hinsvegar myndi ég kalla þetta öfundsýki, en hins vegar nafnið á greininni “Aldursmunurinn er alltof mikill :(” Þá á ég sko systir sem er 16 árum eldri en ég, verður 29 ára á þessu ári… Og bróðir sem er 10 árum eldri en ég síðan aðra systur sem er 4 árum eldri…Sem er kannski ekkert mikið….

Ég er næst elst af 7 systkynum og elska þau öll!!
Í hvert skipti sem mamma varð ólétt varð ég mjög glöð.
Ábyrgðin sem lenti á mér var mikil en ég gerði einsog ég gat til að hjálpa mömmu, á hverjum einasta degi eftir skóla fór ég út með þau, fór í búðina, hjálpaði mömmu með vagnana í strætó hvert sem var og ég hafði GAMAN af þessu öllu.
Í dag á ég 2 börn sjálf og farin að búa en systkini mín koma reglulega að gista hjá mér og samband mitt og mömmu er einstakt við erum bestu vinkonur og höfum verið lengi, þó ég búi ekki hjá henni tölum við saman á hverjum degi og hún elskar börnin mín alveg einsog sín eigin.
Ef eitthvað bjátar á mér hjálpar hún mér alltaf einsog hún getur og öfugt.
ég mundi aldrei vilja missa þetta samband útaf afbrýðisemi.
ég meina mamma mín og pabbi komust heldur ekkert alltaf að sjá mig keppa eða leika í leikritum í skóla en það bara var svoleiðis og ég vissi það, ég meina ekkert að gera við því.
svo ef ég væri þú mundi ég hætta að vera svona afbrýðisöm, þú getur ekki átt mömmu þína ein!!
og það er ekki þar með sagt að hún elski þig ekki, ég get ekkert fullyrt um það en ég þykist nokkuð viss.
reyndu að þroskast aðeins og hjálpa mömmu þinni og vera glöð.

ég skil ekki alveg fyrirsögnina á þessari grein.. :S
allavega.. ég er 13 ára, og yngsta af 3 systkinum.. og náttla geta eldri systkini líka farið í taugarnar á manni, en mér þykir alveg ofsalega vænt um þau :) (hefði ekkert á móti því að eignast lítið systkyni samt, hin eru orðin það gömul að þau fara að flytja út eftir nokkur ár og þá verður ég alein með mömmu og pabba..:/)
Mér finnst þú eiginlega soldið “full of shit” en, ekki taka þetta of persónulega, þetta er bara mitt álit.. hugsaðu þér t.d ef eitt af systkinum þínum myndi fá hvítblæði eða eikkað og deyja, þú myndir nú sakna þess, er það ekki?
sagt er að maður viti ekki hvað maður hefur, fyrr en maður hefur misst það.. :S
Kv. Lopa

Lífið er enginn dans á rósum.

Þetta er kanski ekkert gaman núna, en ég lofa þér því að þú átt eftir að vera ýkt happý með þetta þegar þú eldist. Ég er elstur af 7 og myndi ekki vilja hafa misst af neinu þeirra. Auðvitað eiga pabbi þinn og mamma að koma að sjá þig keppa, en eflaust eru þau aðeins of upptekin við að búa til peninga, sem er algengt vandamál á vesturlöndum. Lærðu að segja nei þegar þau biðja þig að passa og lærðu að hössla peninga útá það, bæði þessi atriði eftir að koma sér vel í lífinu … en vertu líka liðleg og hjálpsöm (það á líka eftir að koma sér vel í lífinu. Mundu að fjölskyldan þín er eina fólkið í öllum heiminum sem þú getur alltaf treyst … það á svo sannarlega eftir að koma sér vel í lífinu … og því fleiri því betra.

piff aldursmunur. Það munar 30 árum á milli elstu systur minnar og yngsta bróður míns.

Og eins og áður hefur komið fram þá finnst mér þú eiga mjög bágt. Þú ert að kafna úr frekju. Hættu að hugsa út frá sjálfri þér í smá stund og sjáðu þetta:

“Ég myndi helst vilja rífa kúluna af mömmu minni, þótt hún sé pínuponsu lítil bara útaf því hvað ég er reið!”

Hvaða mynd fengirðu af manneskju sem segir svona? Það má vel vera að þú sért ekki eins mikið í sviðsljósinu eins og þú varst fyrstu 10 ár ævi þinnar frá foreldrum þínum, en hvað með það? Ég skal lofa þér því að þau elski þig ekkert minna en áður. Og mundu að litlu systkini þín elska þig líka og þau líta upp til þín, hvort sem þau gera það á augljósann hátt eða ekki.

Taktu þér nú smá tíma, andaðu djúpt og hugsaðu um það sem þú varst að enda við að segja.

Kveðja kvkhamlet

Ég á 3 systkini, 2 yngri og 1 eldri og ég elska þau útaf lífinu!! reyndar bara eitt af þeim sem þarf að passa, hin tvö og ég erum sjálfbjarga:) en þessi litli (4 ára) finnst mér svo gaman að passa! og ég væri svo sem alveg til í að eiga annað lítið..
Og auðvitað vill mamma þín ekki fara í fóstureyðingu, hún er 34 ára, 3 barna móðir og á örugglega nóg þannig séð fyrir sig og sína, þannig að auðvitað eru mamma þín og pabbi hæstánægð með að eignast lítið barn. Þú ættir að lesa aftur yfir greinina þína og sjá hvað þetta er ansalegt. Fjölskyldan þín er það dýrmætasta í heiminum:)

Ég bara skil ekki afhverju þú ert svona pirruð,ég sjálfur á 5 systkini,og ég þarf næstum því alltaf að passa 4 a þeim.

Ég er elstur af 6 systkinum (það yngsta er aðeins þriggja mánaða) og trúðu mér, þetta á allt eftir að skána. Þið verðið öll bestu vinir þegar þið verðið eldri. Just hang in there!!!

Hehehe ég er yngstur í minni fjölskyldu og er 19 og yngsta systir mín er 29 ára gömul !!! Ég á þrjár aðrar systur.

Innst inni veit ég að þú elskar öll systkini þín mjög mikið. Auðvitað geta systkini verið rosalega pirrandi en mundu að þau elska þig og líta upp til þín, stóru systur. Þetta er soldil frekja í þér…Ég er í miðjunni á tveimur systrum sem eru 15 og 7 og uðvitað þarf ég aldrei að passa þau :) Passa bara önnur börn í staðinn og heitasta óskin er að eignast eitt lítið :)

Mikið ROSALEGA ertu sjálfselsk!
“en eini gallinn er hún vill ekki fara í fóstureyðingu”
Er ekki í lagi með þig barn ?

Gerir þú þér enga grein fyrir því hvað foreldrar þínir hafa gert fyrir þig ?
Þau eru að koma þér til manns, og þú kemur svona fram við þau.

Þú ættir að fara að líta alvarlega í eigin barm, og LESTU það sem þú ert að skrifa og segja um fjölskylduna þína!

Ég ætla að gerast svo gróf að segja það að ég held að þú sért að hafa minnstar áhyggjur af því hvort að barnið verði heilbrigt eða ekki, mér sýnist þú hreinlega vera að hafa áhyggjur af sjálfri þér.

Svo annað, mér finnst að þú ættir að hætta að nafngreina alla í greinunum þínum, það er án efa þvílík skömm fyrir aðstandendur þína að vita að þú sért að básúna fjölskyldumálum út um allt internetið.

Segi það sama og einhver hér fyrir ofan, fáðu þér BLOGG og hættu að henda þessu rusli þínu inn á huga.

Ég sendi samúðarkveðju til foreldra þinna, það hlýtur að vera sárt að eiga svona sjálfselskt barn eins og þig!

Hvað áttu að gera? Þú átt að skammast þín.

Reyndu síðan að hugsa um einhverja aðra en sjálfa þig eitt augnablik og kannski gera tilraun til þess að setja þig í spor annarra.

Bu bu bu… nú minnkar athyglin á mér, nú þarf ég að gera allt sjálf..

Varst þú ekki með grein þar sem þú tönglaðist kynlífsstússi….

teljir þú þig færa um að stunda kynlíf þá skaltu líka telja þig færa um að meðhöndla börn möglunarlaust… því eftir því sem mér skyldist var ekkert ólíklegt að þú mundir feta í spor mömmu þinnar……

Og já… blogg væri fínt og góð leið til að fá útrás fyri sínar pælingar.


Siggibet

Ég held þú þurfir bara að hætta að haga þér eins og gólftuska og læra að segja nei við foreldra þína. Þú verður að fá að eiga þitt líf og þau geta ekki tekið það sem gefið að þú getir alltaf passað þegar þeim dettur í hug. Hins vegar er sjálfsagt að þú passir stundum og hjálpir eitthvað til vegna þess að þau sjá fyrir þér og væntanlega borga æfingagjöldin þín svo þú getir verið að æfa.

Hvort þau vilja eiga fleiri krakka er bara þeirra mál og kemur þér ekkert við. Aldursmunurinn hættir að skipta máli með árunum. Ég á t.d. tvo bræður sem eru 4 ár á milli og þeir voru aldrei vinir sem krakkar en urðu mjög góðir vinir seinna. Einn af þeim er 12 árum eldri en ég og við þoldum ekki hvor annan en okkur kemur mjög vel saman í dag.

Afsakið.

Kanski er ég bara svona hrikalega heimsk.
En er enginn að hlusta á það sem að hún er að segja.
Mamma hennar og pabbi hafa nú þegar ekki tíma til að sinna þörfum þessarar stúlku.
Og það er augljóslega ætlast til þess að hún passi mikið það smábarn sem þegar er komið inn í myndina.
Ég veit ekki, en ef að makar okkar myndu ekki sýna því sem að við erum að afreka í lífinu neinn áhuga, og væru td að taka að sér dýr, án þess að ræða við okkur, og ÆTLAST svo til þess að við sæjum um þau.
Humm ég tel að við myndum hafa mikið út á það að setja.
Það væri jafn vel skilnaðar orsök

Ég veit ekki en þessi stelpa hljómar fyrir mér sem ok stelpa.
Hún er að gera hluti sem að hún vill að foreldrar hennar veiti athygli, ( það eru nú margir sem að eru að naga sig í handabökin vegna þess að börnin þeirra eru ekki að gera neitt uppbyggilegt, og vilja ekki deila neinu af sínu lífi með foreldrum sínum).

Hún er þá þegar að taka þátt í fjölskyldulífinu, er að passa og slíkt.

Það eru hlutir að gerast í lífi foreldra hennar sem að koma til með að auka kröfur á hana, og minka en frekar þá athygli sem að hún þarf á að halda frá foreldrum sínum.
Ef að við sem fullorðið fólk getum ekki sleppt því að vera með sleggjudóma, hvernig í ósköpunum ætlist þið til þess af 14 ára barni.

Myass.

Þetta er örugglega ógeðslega erfitt.
Það eru nokkrin bjartir punktar.
Þú veist að þú ert að gera góða hluti.
Ekki hætta því.

Það er alveg satt sem allir hafa sagt, þegar að þið systkynin eruð öll orðin fullorðin, þa´er það fjársjóður að eiga svona mörg.

Ekki reyna að fá mömmu þína til að gera neitt.
Það eina sem að þú getur gert er að tala við þau og útskýra af hverju þér líður svona.
Vonandi verður það til þess að þau taka alvarlega að þér finnist þau ekki gefa þér næga athygli þegar að þú ert að gera góða hluti, og jafn vel að þau séu tilbúin til þess að taka tillit til þín með það hversu mikið þau ætlast til þess að þú passir.

Ég vona svo sannarlega að þú náir athygli þeirra.
Og ég vona að meðganga mömmu þinnar gagni vel.
Þetta littla kríli á eftir að kenna þér margt, og þú henni/honum.

Ef að þér finnst þú ekki geta talað við foreldra þína þá farðu til félagsráðgjafa í skólanum.
Foreldrar þínir þurfa ekki að vita af því.
En reyndu eins og þú getur að losa þig við reiðina.
Hún rífur þig bara niður og setur upp veggi á milli þín og foreldra þinna.

Namo

Fara til sálfræðing eða leyta hjálpar?

17 ár á milli min og systur minnar… eg fékk líka kúkableijur… tu att eftir ad elska hana mikid tegar tu eldist….

Prófaðu að tala við foreldra þína og útskýra fyrir þeim hvernig þér líður. Það er ekki sanngjarnt að ætlast til þess að þú sért alltaf til staðar fyrir þau (sípassandi) en þau ekki fyrir þig (mæta ekki á mót). Þau geta fengið pössun fyrir barnið (t.d. dagmömmu eða jafnvel leikskólapláss). Ef þú ert að passa svona mikið á kvöldin og um helgar þá er nú bara spurning hvort þau eigi ekki aðeins að slappa af og vera meira heima.

Sem elsta systir sem hataði að passa styð ég þig 100% :)

Er sammála öðrum hér sem segja “aðgát skal í nærveru sálar” Líklega er um að ræða “ráðvilltan” ungling sem hefur af einhverjum ástæðum gerð of ábyrg fyrir yngri systkinum. Hinsvegar er það rétt að foreldrar ættu ekki að þurfa að hafa samráð við eldri börn ef þau ákveða að eignast fleirri! Talaðu við foreldra þína og segðu þeim hvernig þér líður!! Bestu kveðju

Ég skil ekki alveg hvað þú meinar með “hvað á ég að gera?” Það er ósköp lítið sem þú getur gert.
Ég var 12 ára þegar systir mín fæddist og var ekkert yfir mig ánægð en lífið er bara svona. Ef þú ert að kvarta yfir að þurfa of mikið að passa þá skaltu bara segja NEI, ég gerði það og það er ekkert mikið mál, þú ert 14 ára og ert því ekkert smábarn lengur þó að þessi grein bendi kannski til annars.
Mér finnst frekar ógeðslegt af þér að segja að það sé galli að mamma þín vilji ekki fara í fóstureyðingu og að þú viljir helst rífa af henni kúluna, hugsaðu aðeins um hvað þú ert að segja.
Þú getur ekki ætlast til þess að foreldrar þínir lifi sínu lífi eins og þú vilt að þau geri það. Hugsaðu bara um það að þau sáu um að koma þér hingað en létu ekki eyða þér eins og þú vilt að hún geri núna. Reyndu nú að róa þig niður og aðeins hugsa málin aftur.

Mér sýnist þú bara vera ofdekrað barn sem er afbrýðisamt út í yngri systkynin þín, þar sem þau fá meiri athygli en þú.

Þú verður að skilja það að þegar þú ert elsta barnið af x morgum þá verður þú að axla ákveðna ábyrgð.
Sérstaklega þegar þú ert að fullorðnast þá verða þessar ábyrgðir meiri með tímanum.

En ef að þú skoðar þessa grein þína þá hljómar hún öll um ÞIG ekki fjöldskylduna, þú verður bara átta þig á því að allt snúist ekki bara um þig.

“ég og Tinna (1 og 1/2 árs) erum báðar fyrirburar, Tinna er allveg 2 mánuðum fyrir tímann en ég 3 vikum, samt er allt í lagi með okkur”

….Nei ég held ekki:)

Þú ert örugglega ekki ALLTAF að passa. Frænka mín á 2 yngri systur sem hún fékk á svipuðum aldri og þú … og hún passaði þær mikið en samt aldrei alltaf og fékk að eiga og stunda áhugamál. Ef að allt er svona ómögulegt talaðu þá við sálfræðinginn í skólanum og athugaðu hvort hann getur hjálpað þér eitthvað. Sýnist þú hafa mjög gott af að tala við hlutlusan 3ðja aðila

Ég skil þig svo sem ef þar að segja að þú sért alltaf að passa systur þína og fáir ekki að lifa þínu lífi. En ég efast um að það sé svoleiðis. Þegar ég fæddist þá voru bræður mínir 6 og 8 ára. Sá eldri var ekkert rosa hrifin af mér þegar ég kom heim en sá yngri var hæst ánægður hann var alltaf í mömmó með mig og alltaf að leika við mig. En sá eldri lék sjaldan við mig og fór sjaldan út að labba með mig. Sambandið á milli mín og þann eldri er farið núna aðeins að batna en þegar ég var yngri þoldi ég hann ekki. En sá yngri dírkaði ég alltaf og geri ennþá. Og með þetta að aldursmunurinn sé of mikill er bara bull eða það finnst mér. Ég þekki systkyni sem voru 19 og 22 ára þegar sú yngsta fæddist og þau bæði voru hæst ánægð þegar hún fæddist og þau gjörsamlega dýrka hana. Keppast um að fá að hafa hana :)

vaaá.. fussum svei!! Aldur skiptir ekki einu einasta máli.. ég er yngst af mínum systkinum, er 15, elsti bróðirinn er 32, svo er það 30, 28 og 22ja ára sem systkinin mín eru. Ég elska samt börn og væri alveg til í að eiga litla systur eða bróður.. ég á það nú hálfgerðlega.. á eina systurdóttur, einn systurson og núna einn splunkunýjann bróðurson! Hann fæddist núna á laugardaginn, algjör rúsína, væri til í að fá miklu fleiri og get bara ekki beðið eftir að ég fái einhverntíman börn. :P en já þú ert að “overreacta” ekkert smaaá mikið þarna.. Systur þínar eru ábyggilega ekkert að reyna að pirra þig, ég man alveg eftir því að ég var svo sár þegar ég var lítil því bróðir minn var pirraður út í mig.. :) en það er allt löngu löngu búið og allir eru búnir að vera vinir lengi lengi lengi.. hehehe, þetta er komið nógu langt hjá mér í bili..^^'

Ég vorkenni þér rosalega og finnst ekki gott að þér líði svona illa. Þú þarft að ræða við foreldra þína (ekki rífast) og útskýra rólega fyrir þeim hvernig þér líður. En samt þá er þessi grein frekar óþroskuð hjá þér…. sérstaklega það að mamma þín vilji ekki fara í fóstureyðingu! Það er bara engin ástæða fyrir hana að fara í fóstureyðingu! Þetta barn á alveg jafn mikinn rétt á að koma í heiminn eins og þú.

Ég var að eignast lítinn bróður fyrir 2 mánuðum :) HAnn er svo æðislegur!!! Ég vona að þér geti farið að líða þannig um systkini þín einhvern tímann :) OG já það eru 17 ár á milli mín og bróður míns yngsta og svo á ég 2 aðra sem eru 13 og 21 :) Þannig aldursmunurinn er alls ekkert of mikill :)

ekki lét mamma þín eyða þér!

Hugsaðu aðeins, hvað þú varst að skrifa hér.

Á litla krílið eitthvað minni rétt til að lifa en þú!

Reyndu að gera gott úr hlutum sem þú getur ekki breytt.

Þið eigið eftir að vera náin og þegar þú hittir barnið í fyrsta sinn, mundu að gefa því STÓÓÓÓRT KNÚÚÚÚÚS!:)

Tíhíhí;)

Kær kveðja frá Jasison og góðar hugsanir!

JASISON

ps. Vonandi gengur meðgangan vel:)