Það er tvennt sem fólk þarf að gera sér grein
fyrir varðandi þessar blessuðu stafsetningarvillur:

1) Það er DÓNASKAPUR að leiðrétta fólk, og aldrei
réttlætanlegt.

2) Fólk dæmir hvort annað, sérstaklega á huga,
út af stafsetningu. Því miður leiðist mér að
segja að ég geri það líka, næstum ósjálfrátt.

Þá er ég líka að tala um málfar og málfræðivillur,
þær eru verri ef eitthvað er.

Það er ekki sömu sögu ap segja um innsláttarvillur,
f´ólk þekkir þær.

Lærðu stafsetninguna þína til að koma vel fyrir.
Stafsetningin skiptir máli. Það hjálpar alltaf
En það er samt dónaskapur að leiðrétta fólk!

Ágæti viðtakandi.
Það eru engin lög er gilda um íslenska stafsetningu. Hins vegar eru í gildi auglýsing um íslenska stafsetningu nr. 132/1974 með áorðnum breytingum og auglýsing um greinarmerkjasetningu nr. 133/1974 með áorðnum breytingum. Allar þær bækur sem gefnar eru út um íslenska stafsetningu og kenndar eru í íslenskum skólum eru byggðar á þessum auglýsingum. Samkvæmt auglýsingunum eru engin viðurlög lögð við því að brjóta ákvæði þeirra, enda mundi slíkt engan tilgang hafa.
Fyrir gildistöku auglýsingar um íslenska stafsetningu voru í gildi aðrar eldri, frá 1918 og 1929. Ég þekki ekki innihald þeirra auglýsinga, en tel líklegt að þær hafi ekki verið eins ítarlegar eins og sú sem nú er í gildi.
Hvað varðar Halldór Laxness þá hlýtur það eiginlega að hafa verið undir útgefandanum sjálfum komið hvort hann gæfi út bækur Halldórs með þeirra stafsetningu sem hann notaði. Það var þá og ég er ekki viss um að útgefendur mundu samþykkja að gefa út bækur eftir höfund í dag, sem nota mundi stafsetningu sem bryti í bága við gildandi reglur. Hafa ber þó í huga að þegar Halldór gaf út sína fyrstu bók þá var samfélagið ekki vel upplýst og vafalaust hafa þá verið gerðar minni kröfur til íslenskrar stafsetningar en nú er gert. Halldór var þó ávallt samkvæmur sjálfum sér í þeirri stafsetningu er hann studdist við, enda frábær stílisti. Það er því ekki rétt að segja að Halldór hafi ritað íslenskt mál með stafsetningarvillum – þetta var einfaldlega sú stafsetning sem hann studdist við.
Mér finnst þó notkun hjálpartækja, þ. e. ýmissa orðabóka og uppflettirita um íslenskt mál, skilja milli feigs og ófeigs við ritun íslensks máls. Mér finnst enn fremur fólk yfir höfuð alltof latt við nota slík hjálpartæki.
Kv.
Birgi