Þannig er nú með lífið að sumir þurfa á aðstoð að halda og ekki er hægt að leita neitt annað en til yfirvalda og þá félagsmálastofnannar. Og þar er fólk sem „vinnur við það að veita aðstoð“ en þannig er nú ekki raunveruleikinn. Því reint er að níða sjálfsvirðingu manns á þann hátt sem er vest að gera það, og maður er jafn vel sveltur og allt gert til að láta mann væla en það geri ég ekki og því er þetta það sem ég geri.
Sama hvað sagt er það er aðeins þreyngt að manni meir.
En það er nú ekki svo að maður sé að krefjast neinns meir en þess að geta fengið tækifæri, og það er lítið um vilja til þess á þeim bæ. Þetta er sú mynd sem ég sé af yfir manneskjunni sem þar er. En mig grunar reyndar að þetta fari flatt, því fólk skilur ekki, því fólk þurfi að leita sér aðstoðar ef það þarf þess ekki sjálft.

ÁSTHILDUR EMILSDÓTTIR DROTTNARI FELAGSMÁLA SKÚLAGÖTU REYKJAVÍK.

Ásthildur nærist
Á óförum annara
Sjái hún sálir veikar fyrir,
Breiðir hún út faðm sinn sem naðra

Umhiggjan fjaraði út er hún,
Konungi undir heima sig gaf
Nú sálum hún safnar,
í hans sindar haf

En mína engin fær
Hvorki fyrir lítið né mikið
sót bikast hún í framan
fynst það skrítið

felagsmála drottnarinn
sem lífum á að hjálpa, áfram
er nú sönn og sýnir
sinn rétta ham

vill mig kúa
og niður læa
skíta út, vanvirða
og ræa

En Áshildur ég
Vill bara fá aðstoð
Varla þarf ég að fórna á alltari hér
og tignað þig sem goð?

borga leigu, reikninga
er það eina sem ég vil
meyi guð senda eldingu í þitt höfuð,
svo þú segir: já ég skil

Það sem ég sé í hillingum að Ásdís segi.
Lifa, ja mannvera
Það er gott
Ég þér hjálpa
Því þú ert góður og ekki með neitt plott

Mín orð taka aftur við.

en það er nú oft svo
með þá sem hjálpa eiga
þeir halda fast í það
sem ekki er þeirra eign og út bíta svo hjálpinni sem einkagreiða

kvalinn sál, hjarta visið
veikt og sárt
vill boð skap hins illa
út breiða það er klárt