eitt sinn var rouge sem hét Elerie.

Elerie hékk eitt sinn á bar þar sem hún var að drepast úr leiðindum og að drekka romm.hún sér að annar álfur er að labba í áttina að henni…hún hugsar“ohh annar að fara reyna við mig”….hann sest hjá henni og segir við barþjóni..“tvær romm flöskur”…svo segir hann við Elerie..“uss…hvað er falleg ung stúlka eins og þú að gera á stað eins og þessum?”..Elerie svara í pirringstón:“æjj haltu kjafti”..hann svarar:“vá…eru menn pirraðir?”..hún svarar:“já!..í allt kvöld eru margir aðrir álfar að reyna við mig og segja einhverjar ömurlegar pikkup línur”.hann svara í vörn:“já en ég er ekki eins og þeir….leyfðu mér að kynna mig…Trevor heiti ég…ég á hluta í þessum bar og langaði bara aðeins að spjalla..því gestir eru búnir að kvarta undan þér”Elerie:“mér er alveg sama þó þeir hvarta..þeir geta bara átt sig..”Trevor segir“heyrðu..þú ert orðinn alltof full…þú getur nú bara farið”Elerie öskrar á Trevor..“EF ÞETTA Á AÐ VERA SVONA GETUR ÞÚ BARA ÁTT ÞIG”og labbar hún út um barinn í reiðiskapi. hún tekur tígurinn sinn og fer að stað.


hún er búinn að ríða solltið fyrir utan bæjinn þegar hún heyrir hlátur í fjarska….hún snar stoppar og hlustar úr hvaða átt þetta kemur frá,hljóðin koma úr austri í miðjum skóginum.hún læðist í skógin og sér þar orc og tauren súpa drykki við vareldinn,hún sér alveg frábært tækifæri til að fá útrás…hún læðist aftan að orcinum sem sytur andspænis tauren-inum..ofurhægt og varlega…aðeins nær ..þá sér hún að þeir eru orðnir nokkuð fullir og sér að þetta á eftir að vera auðvelt..nær og nær orcinum..aðeins nokkrir metrar…hún tekur flugbeittan hnífinn upp,aðeins nær…og nú..hún setur hnífinn við hálsinn og sker orcin á háls…blóðið gossar út um allt á brynjuna hennar Elerie og á andlitið taurensins…hann stendur upp tekur exina…risa stórari exi sveilfar hann útam allt….svo stoppar hann…enginn hér…hann þurkar blóðið af andlitinu…hann lítur til hliðanna… þá stekkur Elerie á hausinn og tekur í hornin…taurenin tryllist og sveilfar exinni og hristir höfuðið…Elerie heldur dauðataki í hornin en finnur að hún er að missa takið…allt í einu hendist hún á jörðina og missir hnífinn…hún horfir upp og sér til mikilla skelfingar þá er taurenin með hreinahögg stöðu…hann heggur en Elerie rúllar sér til hliðar..hún stendur upp en þá sér hún hnefan koma beint á andlitið…paff…þetta var þungt högg…hún er komin með höfuðverk,sprunga vör og blóðnasir..þau horfa á hvort annað..bæði augun ólga af bræði..taurinn hleypur í attina að henni og er með exina á lofti..Elerie þarf að hugsa hratt núna..hún hoppar á móti og tekur í nasarhringinn og kyppir honum út…hátt öskur heyrist í taureninum og hann missir exina og tekur umm nefið…Elerie sér núna frábært tækifæri og tekur upp exina og heggur rétt fyrir ofan kviðinn..taurenin dettur niður og kveinar af sársauka….Elerie horfir niður á hann með brjálaðis glott og með exina á lofti…þá tekur taurienin upp lítinn hníf úr vasan og kastar í magan á Elerie..í öllu adrenlin flæðinu finnur hún ekki til…hún heggur í hálsinn á taureninum og blóðið fossar á hana….hún dettur niður og finnur hræðilega stingadi sársauka í maganum…hnífurinn skar djúpt og stóð úppur maganum einhverstaða í milli rifbeinina….það lýður yfir hana.

nokkru síðar vaknar hún….henni bregður þegar hún sér að hún er á einhverju heimili…..hún stendur upp..týnir saman vopnin sýn og ætlar að læðast útum gluggann þegar hurðin opnast,þarna stendur munkur í kufli og segir…“viltu ekki fá þér te og kannski smá brauð áður en þú ferð vænan”..hún þyggur það og þau tala saman við matarboðið þar sem munkurinn segist vera í prestareglunni og hafi fundið hana í skóginum þegar hann var að týna sveppi..hann sagðist hafa grafið orcin og taurenin og hafi ætlað að grafa hana en fundið að það var smávegis líftóra eftir…“takk fyrir mig” segir hún og kveður..hún labbaði út og fór að leita sér fleyri ævintýra…..