Lá ég þarna úti í myrkrinu örmagna og aðeins eitt var að veltast um hugan minn ‘'Diablo’' aftur og aftur sá ég stundina þegar hann dó,Sál hanns er að taka völdum á mér allt virtist þetta vera einn stór draumur sem hætti aldrei.Ég átti aðeins einn vin í bænum hann hét marathan hann var eini sem þekkti rétta nafn mitt oftast var ég kölluð útlagi en mitt rétta nafn er Deslisia the nightkiller.Dagin eftir ákvað eg loksins að fara,að fara frá Nitrhick(bær)ég tók saman vopnin mín og fór,ég ætlaði að snúa aftur til klaustursins að leita af svörum og hefnd.



Eftir 2 dgaga göngu stoppaði ég og leit upp til himins og sá hvað allt var að hverfa frá mér jafnvel ljósið sjálft,það dekktist með hverri mínutu rétt í þessu hvarf ég frá raunveruleianum ég sá vin minn marathan brenna,ég sá Nitrhick vera fullt af djöflum heyngja og brenna bæin,ég hristi hausin og hélt áfram ferðini.eftir 5 daga stanslausa göngu kom ég loksins að bæ,þessi bær virtist svo tómur,ég hélt áfram og hugsaði ‘'Þetta líkist eithverju kunnulegu’' svo heyrði ég öksur i konu,ég hljóp og leitaði allstaðar en öskrið færðist alltaf fjær mér en þá sá ég hana,þetta var kona grátandi á stéttini,hún var með skykkju yfir hauinum og sagði ég''Er eki allt i lagi hvað gerðist hér eiginlega? en fékk ég engin svör svo ég færði mig nær og pikkaði i ökslina,þá kom annað öksur og þeta var eki sama saklaussa öskrið eins og áðan þetta var djöfulegt,þetta var engin kona,hún tók skykkjuna af sér og var með tilbúin boga og ör,hún hitti beint í mitt svarta hjarta meðan ég féll á jörðina sá ég merki sem ég kannaðist svo við ég hugsaði ‘' Þetta er engin venjulegur bær,þetta er kyrkjugarðurin sem eitt af systrunum 3 hvíldu í’' síðan heyrði eg mikil öksur og læti það var komin heill her af mönnum þarna að berjast á móti djöflunum síðan fór ég i dá…


Dagin eftir vaknaði ég í hlýlegu húsi,var búið að breiða yfir sár mitt,heyrði ég öskur og læti úti ég stóð uppa og fór framm þar var allt útí dauðu fólki heyngt og brennt,jafnvel lítil telpa sem var búið að tæma ineflin og éta,rétt i þessu grét ég,ég grét því hvað allt var að glatast aftur,ég fór í brynjuna mína og setti á mig klóina mína og hljóp út og slátraði djöflunum þeir voru mörg hundruðir ég ættlaði ekki að hætta berjast fyrr en ég myndi deygja en annað gerðist hún kom til mín,hún sararmless Queen of death hún leit syrð á mig eins og hún væri skít hrædd síðan öksraði hún eithvað og allir djöflanir hurfu síðan hneygði hún sig og fór,ég skildi þetta ekki,því skildi drottning dauðans hneygja fyrir mér ?

Ég veit að þetta er lítið en eg vill bara vira hvort ég á að halda áfram eða bara láta þetta áhugamal deigja út eins og rotta….. :D ég vill engar hótanir um að þetta sé ömurlegt það verður bara nei eða já ef ekki slepptu því þá.ég veit um margar stafsetninga villur þarna ekki taka mark á þeim og bara enjoy.eitt i viðbót þetta er svona sjálfstæð saga hún kemur i raunina lítið um réttu diablo söguni við en það gerist seinna ef eg mun halfa áfram<br><br>Gudmundur ingi gudmundsson