Þessa innlifun fann ég “í den” þegar ég spilaði single player. ég spilaði líka Diablo 1 og náði heldur ekki í slík shrine því þá vissi ég ekki hvað ég var búinn með. “en ekki er hægt með neinu móti að segja að MH skemmi ekki leikinn.” Ég er búinn að spila báða leikina í gegn í single player nokkrum sinnum og er því búinn að upplifa alla spennu og óvissu sem fylgir því. Það er ekki lengur spennandi að kanna borðið og vita ekki hvað er handan við hornið eftir að hafa gert það svo oft. MH er því ekki að skemma neitt fyrir mér, ég nota það til að flýta mér yfir þá hluti sem ég naut í single player en eru einfaldlega ekki skemmtilegir í multiplayer, þess vegna skemmir MH ekki leikinn fyrir mér og því getur þú ekki mótmælt.

“Allt virðist snúa um hver er fyrstur á lvl 99 með Grandfather í annarri og Doombringer í hinni.” Multiplayer er miklu meira “powerplay” en single player. Ef þú vilt óvissu og spennu spilaðu þá single, annars er ansi mikil spenna í hardcore.

“Allur ljómi leiksins er farinn” fyrir mér ljómaði Diablo 2 aldrei en er ágætis afþreying. Diablo 1 single player býr enn yfir miklum ljóma enda er hann - að mínu mati - erfiðari, drungalegri og með skemmtilegra andrúmsloft enn Diablo 2. Það er varla hægt að ætlast til að leikirnir haldi ljóma sínum í multiplayer, ég hef hitt fullt af spilurum sem vita ekkert um söguna bakvið leikinn og hafa engan áhuga á henni og hugsa bara um góða hluti, en það er það sem multiplayer snýst um hjá flestum, því segi ég aftur: ef þú vilt spennu eða óvissu spilaðu þá single player.