Fyrsta atlaga mín í söguritun, er gerð eftir heimildum,
Hún er ekki kláruð (þetta er svona 50%) og ef áhugi er , þá er ég til í að gera hin 50%'in.

Frozen -
Langt eftir að hinn mikli herra eldsins var feldur,
Langt eftir að hin mikla drottning drekanna var felld.
Langt eftir að hinn mikli drottnari dreka var felldur í rústum föður síns,
Heyrði hann rödd.
Hvíslað þegar kaldur vindurinn flakkti í hárinu….
Hann lifir!.
Við þetta steig hinn mikli herra dauðans upp úr frosna hásætinu sem hann hafði
setið í öll þessi ár.
Hann lítur á Frostmourne, Blóðið er þar en, gagnfreðið eftir öll þessi ár.
Hann getur ekki verið lifandi! HVAR ER HANN? Öskrar Arthas fullur af reiði!, Enginn lifir
af högg af Frostmourne! Enginn!.
Hann er ekki samur; er aftur hvíslað í eyrað á honum, hann er verri, sterkari , hættulegri.
Hver er þetta? Kallar Arthas inn í hið mikla tóm í íshöllinni sinni.
Einn af fáum sem eiga ekki aftur kallað! Heyrir Arthas röddina en aftur , en mun hærri og reiðari.
Hvað villtu! HVAÐ!, Öskrar Arthas reiður.
Allt í einu sér Arthas hvernig ísveggur fyrir framan hann fer að umbreytast.
Fyrst af öllu sést hvernig veggurinn mótar andlit fjölskyldu,hún situr við arineld og borðar
góðan mat, allir eru hamingjusamir og hlægja.
Arthas bregður við þessa sjón og tekur skref aftur á bak, Hvernig? Ég skil ekki? Hvernig veistu?
Arthas er gáttaður að sjá þessa mynd á ísveggnum , þar sem þetta voru síðustu jólin sem feðgarnir
borðuðu saman og voru svona hamingjusamir þar til allt fór í bál og brand.
Þar næst stóð á veggnum - Ghagzen ultras meckenzie, adougt silian gillianix,
Arthas sá strax að þarna var tungumál hinna öldruðu guða.
Hver ertu! Öskraði Arthas af öllu afli!, en rétt aftir að hann lauk við þetta heyrði hann:
Rétt eins og sonur minn er ég fangelsaður, rétt eins og systir mín er ég fangelsaður,
Einn af fjórum er ég aðeins einn meðal hinna þriggja sem sita en fangelsaðir.
Faðir Jarðar, Faðir Vinds og faðir tortímingar er ég Al'Akir , Guð Vinds, faðir Thunderaan.
Hvað villtu mér? sagði Arthas gapandi.
Ég vill að þú brjótir mig lausan úr hinu eylífa fangelsi! Brjóttu Maelstrum! Hleyptu hinum réttu
Guðum út!,Og þá skal ég launa þér með því í eylífðri blessun sem drottnari Azeroth.
Við þetta reif Arthas upp Frostmourne og rak það í miðjan veggin sem myndirnar höfðu verið
á og klauf hann í tvennt.
Við það opnaðist hlið sem lág in í Dalaran í austrænu konungsríkjunum,
Sama mund og Arthas steig á jörðina fraus hún í kringum hann og dó að lokum,
Hann hóf upp sverðið en á ný og klauf hinn mikla varnarvegg Dalaran og var en aftur kominn
í heim hinna dauðlegu!
Með því að hvísla út í frosinn vindinn sást hvernig það ringdi niður klökum sem runnu saman í
reiskjóta Arthas'ar, Stökk hann á bak og þaut í átt til næsta bæjar.
Hanns fyrsta aðkoma var í Hillsbrand Foothills , sem var aðeins í smástundar fjarlægð,
Og er hann kom inn fyrir skillti bæjarinn sá hann hvernig verðirnir stugguðust og horfðu á hann
íllum augum.
Hann smellti fingrum og hinn dyggi reiðskjóti hanns hvarf með vindinum,
Hann gekk í átt að stæðsta og traustasta húsinu á svæðinu, Hann reyndi að opna hurðina en hún
virtist vera læst.
Hann lagði lófann á hurðina og sáu verðirnir hvernig hurðinn varð hulinn klaka og brotnaði
svo í bita og hrundi svo að endanum í gólfið, Gekk hann svo inn og sá þar 10 víggirta menn sem
sögðu honum að snúa við! það er niðamyrkur og þorpshöfðingin er lagstur til hvílu!
Ég þarf að tala við hæstráðandi höfðingja mannana! burt með ykkur!, Með aðeins einni sveiflu
þá voru þeir allir fallnir, Hann ruddi næstu hurð niður eins og hún væri aðeins skuggi í vegni hanns.
Sá hann hvar þorpshöfðingin hafði klætt sig í brynju og hélt uppi sverði sem var rúnaletrað.
Hann kannaðist ekki við tungumálið en rámaði eitthvað í náttálfana, Við þessa hugsun sá hann
hinn forna fjanda hanns sitjandi í hásæti sínu, en ekki var hann sem áður, eitthvað hafði breyst í honum!
Hann slíðraði sverðið og ávarpaði höfðingjan: Ert þú konungur manna?,Höfðingin hikar við
en stamar svo loks út úr sér, éég?, ehh, nei, ég meina … já.
Arthas glottir og segir salla rólega hvar finn ég konung manna?.
Ég segi það aldrei! þú verður að drepa mig fyrir þær upplýsingar, öskraði höfðingin,
En varla sekóndu eftir að hann lauk setningunni rétti Arthas upp hægri höndina , og sást
þá hvernig þakið rifnaði af húsinu og inn kom snjóbilur, Svo harður að hann skar í gegnum húð
svo hraður að ekki var hægt að fela sig, og svo mikið að þetta huli allan bæjinn.
Á aðeins örfáum mínutum hafði Arthas fellt heilt þorp eins og ekkert væri.
Hann setti eina höndina á bringu sér og rétti svo aftur upp þá hægri, en risu þá upp
tugir af uppvakningum sem hann hafði kallað framm.
Hann lét fyrrum þorpshöfðingjan vera leiðtoga þeirra og sagði honum að þeir skildu finna
konung Azeroth með hvaða ráðum sem er!
Þegar uppvakningarnir höfðu farið af stað dró hann upp sverðið aftur og stakk því í miðja jörðina
og snéri sér við,
Stuttu eftir að hann gerði þetta byrjaði hann að muldra eitthvað, en hætti þegar hann sá
4 Orca hlaupa í átt að sverðinu og sá einn þeirra grípa það,
En um leið og hann snerti hjaltið á sverðinu fraus hann eins og stytta.
Arthas glotti og sá að hinir orcarnir voru á hlaupum, með einni handahreifingu reis upp
risa hönd sem var aðeins gerð úr ís og greip orcana og dró þá til Arthas'ar,
Ekkert smá hvað þið dauðlegu lærið aldrei , sagði Arthas og glotti.
Hverjir eru þið og hver er höfðingi ykkar? sagði hann rólega við þessar heimsku verur,
Thrall mun fella þig ísmaður! bíddu bara! tístir í þessum verum.
Thrall,hmmm, rámar aðeins í það!, hann kreistir á sér hnefan og sama mund gerir íshnefin það
og kremur orcana lifandi.
Arthas snýr sér aftur að galdrinum, fáum mínutum seinna segir hann,
Upp skal rísa hin ódauðlegaa höll, úr vind og logni, úr eld og ís.
Með þessum orðum rís upp gífurleg íshöll sem er hærri en blackrock mountain, sterkari en Ironforge
Öflugri en Orgrimmar, tignarlegri en Stormwind.
Arthas sest í hásæti sitt efst í höllinni og fylgist með þjónum sínum leita um allt af herrum Azeroths!