Diablo: Saga Nindölu Act III prologue: Saga Khalims

Ég vaknaði, það var lítill api á bringunni á mér. Það var rigning
úti, maður gat heyrt það á sífelldum drununum á plönkunum
fyrir ofan mann. Ég gaf apanum hnetu, staulaðist framúr,
klæddi mig og fór uppá dekk. Þar var hellidemba, Meshif hafði
komið auga á land í gær, og við vorum að sigla þangað. Ég
þurrkaði blóðuga katarana með rigningar vatni og klút. Við
lentum í sjóræningjum um daginn, ég stundi. Meshif kom
með mjöð, gékk eins og þjónn á fínu veitingahúsi í
Westmarch.

“Takk.” Sagði ég og tók við miðnum. Hann bjóst við því að ég
segði eitthvað andstyggilegt. Ekki í dag, mig hafði dreymt
undarlega. Man samt ekki alveg hvað. Ég vissi bara að það
myndi skipta máli uppá framtíðina.

Ég svolgraði allan miðinn í mig í einum teyg, stóð upp og
fleygði ódýru drykkjarhorninu fyrir borð, ég horfði á sjóinn
gleypa það og drekkja því í ólgandi hildýpinu. Eins og
fjölmörgum minningum og sorgum síðarri alda, ég stundi.
Voðalega var ég eitthvað þunglynd í dag.

“Hvað er langt í land?” Spurði ég Meshif, aðeins hressari í
bragði. “Svuna tvaur tímur…” Sagði hann og pírði augun. “Vur
mjöðerinn góður?” spurði hann. “Hann var fínn…” sagði ég og
smeygði skilding í vasann á honum, til þess að borga fyrir
drykkjarhornið.

Tior var alltaf að hjálpa fólkinu um borð, þýddi ekkert að tala
við hann. Ég fór inní káetu til Cains: “Halló Cain” Sagði ég og
reyndi að hljóma hressilega “Halló…” Sagði hann og hélt
áfram að píra augun yfir gömlu pergamenti, sem að hann
hafði meira og minna verið að rannsaka allan tíman.

“Hvað er þetta eiginlega?” Sagði ég, og fékk mér rommflösku
sem ég gekk með á mér (Ath. Eins og komið hefur fram áður,
virkar áfengi frekar eins og gos á assasina svo það trufli ekki
störf þeirra, ónæmi sem þau þróa með sér, en þær verða
frekar óðar í áfengi sem að veldur því að þær séu óvinsælar á
börum… En Nindala er með mestu áfengið þörfina, og
ónæmið)

“Þetta….” sagði hann, og pírði augun svo mikið, að ég hélt að
þau myndu velta úr honum þá og þegar. “Þetta er pergament
frá hinni fornu Zakarum kirkju, saga Khalims…” Hann dýfði
fjöðrinni í blekdolluna sína, og párði eitthvað niður. “Og
hvernig hljómar hún?” Spurði ég og þóttist vera áhugasöm, ég
fékk mér sopa.

“Einu sinni, á meðan ljósið var en fölt, og Prime Evilarinir voru
ekki en í sálarsteinum sínum. Voru Synda stríðin,
stórfenglegur bardagi milli góð og ills, Lesser Evilarnir fornu
höfðu nefnilega kastað Prime Evilunum uppá yfirborðið, og
regla horadrima, í slagtogi með hinum mikilfengla Archengli
Tyrael. Notuðu hina þrjá sálarsteina, til að handsama hina
þrjá illu, Diablo, Mephisto og Baal. Mephisto var sá er fyrstur
var fangaður, og ætla ég aðeins að skrifa um hann, þar sem
ég hef lítinn tíma áður en þeir brjótast að mér.

Mephisto var handsamaður í hinni mikilfenglegu ljóskirkju,
Zakarum. Þar er prestar og háprestar þess, lofuðu að gæta
sál hans. Sem að við höfum gert í hinar ótöldu aldir.

En fyrir nokkrum árum byrjuðu að koma í ljós áhrif Mephistos
á reglu okkar. Margir reglubræður okkar urðu þunglyndir, reiðir
og aggresífir. Þeir byrjuðu að hata, þá sem í kringum þá voru,
sumir gengu svo langt að drepa suma af meðbræðrum
sínum.

Æðsti prestur okkar, Que Hegan hafði einnig fallið fyrir þessu
nýja hatri, ég komst að því að þetta var Mephisto, drottin
haturs, sem að var að senda geisla sína út, en of seint. Allir
meðlimir æðstaþings voru orðnir spilltir, og ekki leið á löngu
áður en sambræður mínir urðu það líka.

Síðar komst ég að því að Mephisto hafði stungið hlutum úr
sálarsteinum sínum inní hina sex æðstupresta. En hann
andsetti Que Hegan og kom út í sínu rétta formi, núna eru allir
meðbræður mínur afskræmdir þjónar Mephisto’s

Nema ég, sem þeir festu í turni. Ég óttast að ég eigi ekki langt
eftir, megi pergament þetta vara öðrum við hættuni svo
enginn komi framar til Zakarum

Khalim æðstiprestur.”

Ég gapti, “Hvenær fékkstu þetta!? Hvað er þetta gamalt!?”
Spurði ég og var ekkert alveg að trúa honum “Þetta er líklegast
6 ára gamalt, en Tior gaf mér þetta….” “Var það það sem þið
voruð að pukra?” Hann náði ekki að svara. Skipsbjallan
hringdi, við vorum komin að landi.

—–To be continued——