Ég man tá tíd tegar menn litu bíla hornauga tegar búid var ad keyra tá meira en 100.000 km.Ad tetta varu ad verda úr sér gengin okutaki og búast mátti vid stórfelldum bilunum tá og tegar. Einn vinur minn sem er bifvélavirki ordadi tad svo (tetta var í kringum árid 1990) ad 5ára gamall bíll sem ekinn vari 100.000 km atti ekki mikid eftir, en hafi tessi sami bíll fengid góda medferd og vidhald tá vari svona hálfleikur í 100.000 kílometrunum. Hérna í bandaríkunum eru flestir bílar eknir miklu meira en heima á klakanum (minn er til damis ekinn 230.000 mílur sem er hátt í 400.000 km.) og er bíllinn í toppstandi (skypti reyndar sjálfur um knastás tegar ég key pti hann) og lítur mjog vel út. Einhvern veiginn á ég erfitt med ad sjá japanskann bil koma svona vel út hvad vardar endingu en eflaust er hagt ad finna tad, (veit ad suma gomlu subaru bilana var hagt ad keyra endalaust) en spurning hvort ekki sé allt annad í bílnum búid tá. Á íslandi er dýrt ad gera út og vidhalda bíl og hlutfallslega miklu dýrara tegar um gamlan bíl er ad rada, tvi ef menn hafa ekki kunnáttu og eda adsodu til ad gera vid og vidhalda eldri bílum tá verdur ad leita til verkstadanna og kunna teir menn yfirleitt ad rukka fyrir vinnu sína. Bílum er ordid hent í stórum stíl vegna tess hve dýrt er ad liggja med tá og erfitt ad selja (jafnvel erfitt ad gefa)