fyrir nokkrum dögum gerði frænka mín litla eitthvað svo að allir stafir(greinar,korkar) á huga er orðnir gífurlega stórir, þetta er farið að bögga mig geggjaðslega.

Er einhver hér sem getur sagt mér hvernig ég tek þetta til fyrra horfs.<br><br>
————————————————
Mótóið mitt er:
Ekki taka lífið of alvarlega, því þú kemst hvort eð er ekkert lifandi frá því.
Vandamálið er bara að það er helvíti erfitt að fara eftir því ;)

<b>Paul Auster úr The Locked room skrifaði:</b><br><hr><i>Þegar allt kemur til alls er lífið ekki annað en summa óvæntra atvika, röð tilviljunakenndra tenginga, heppni, handahófskenndir viðburðir sem opinbera ekki annað en tilgagnsleysi sitt </i><br><h