Ekki það að ég ætli eitthvað að fara að tjá mig um Mikael Torfason, enda aldrei lesið neitt eftir hann, hann virkar bara ekki spennandi á mig…

Það getur vel verið rétt að mikael hafi ekki nógu góða þekkingu á íslensku máli (en ég veit sosem ekkert um það :)) og það hamli honum sem rithöfundi. Og ég get alveg verið sammála því að rithöfundur þar að hafa góð tök á því máli sem tjáir sig á, hvort sem það er íslenska eða annað, tungumálið er nú einusinni það tjáningatæki sem hann notar til að koma list sinni til skila.

En ég get ekki verið sammála því að íslenskukunnáttu hraki endilega, að við í dag tölum á einhvern hátt “kunnáttusnauðari” eða verri íslensku en fólk gerði fyrir nokkrum kynslóðum, tímarnir breytast og málið með :) …sem betur fer, því ekkert er leiðinlegra en stöðnun, og fátt verra fyrir skapandi listir, held ég.
Ég er allavega á því að það sé ekkert eitt tímabil í íslenskri málsögu þar sem fólk talaði eða kunni “rétta” íslensku, hvert tímabil á sér sín einkenni, sín tískuorð, slettur, og sínar beygingarvillur :)

Hvað ætli Snorra Sturlusyni hafi fundist um kunnáttu Halldórs Laxness í íslensku? …og hmm ætli Agli Skallagrímssyni hafi þótt kunnátta Snorra uppá marga fiska?