sko… ekkert okkar veit hvernig maður mundi bregðast við því ef móðir barnsins okkar (…eða faðir) færi svona með barnið, þótt ég sé sammála um að þetta hafi ekki verið besta leiðin!

Þetta er hreinn viðbjóður hvernig sem á það er litið, og það sést vel í bók 2, a Lost boy, (man ekki íslenska nafnið) hvað hann er hræðilega skemmdur eftir þetta!<br><br>


*Ekki hlusta á mig… ég bulla bara…*

„What´s wrong with running away from reality if it sucks!?“

'ég á lítinn tút! hann er í natni…'

Húna fór auðvitað hrikalega illa með strákinn. Erfitt að trúa því að nokkur gæti farið svona með lítinn strák. Það semmér finnst eiginlega verst við að þetta sé sannsögulegt (fyrir utan illu meðferðina) er það að þetta er bara þriðja versta tilfelli í bandaríkjunum (eða var það í fylkinu). Það finnst mér hræðilegt, hugsið ykkur hvernig hinir krakkarnir eru farnir. En Dave Pelzer er nokkurn veginn heilbrigður í dag og þar er hann rosalega heppinn.
Lestu umkomulausa drenginn (lost boy) og þá geturðu haldið áfram að fylgjast með honum og sjá hvort hann taki einhverjum framförum eða ekki.

mér finnst líka ótrúlegt hvernig mamman gat bara valið eitt af börnunum sínum til að fara svona með…..og verið nokkuð eðlileg við hin