Mér finnst Garth Ennis einnig eiga heima þarna, höfundur Preacher. Gerði líka snilldarlega Punisher seríu ekki alls fyrir löngu.

Það má ekki gleyma Maus. Hún hefur einmitt fengið Pulitzer verðlauninn.. og ekki er það nú slæmt af myndasögu að vera… eiginlega sá besti árangur sem myndasaga hefur náð. :)

alltaf gleymist eitthvað.
hvað með eitthvað af þessum japönsku verkum… Akira… Lone Wolf and Cub.. mjög mikið af mjög vel skrifuðum bókum.
Það má geta þess að japanski markaðurinn en restin af comics markaðinum í heiminum og fá því töluvert fleiri höfundar tækifæri.. einnig þá er markaðurinn þróaðri þar.. ekki jafn mikið af rusli og má finna meðal vestrænna bóka.. og bendi ég þá sérstaklega á superhero comics… en nóg um það.

Satt en þú gleymdir Tinnabókunum

Watchmen Sandman og Maus eru allt snilldarbækur þess virði að kaupa auk The Dark Knight Returns

í mínum huga eru teiknimyndasögur ekki bókmenntaverk! þótt ég lesi aldrei myndasögur þá býst ég við að þær séu góðar til síns brúks

Mér finnst teiknimyndasögur vera bókmenntaverk. Þær kannski komast ekki í “kanóninn” (fremstu röð meðal bóka), en þær eru samt bókmenntaverk.
1. Þær hafa söguþráð.
2. Þær gagnrýna eða segja frá þjóðfélaginu á einhvern hátt.
3. Þær er læsilegar og LANGoftast áhugaverðar.
Þetta finnst mér gefa þeim gildi sem bókmenntir.

í myndsögum (ég á við marvel og svoleiðis) er kannski ekki beint s0guþráðurinn uppá mikið heldur er það persónusköpunin sem gerir sögurnar. og þetta er sko frábær afþreying. nærri því bókmennti

Myndasöguformið lýtur öðrum lögmálum en “hefðbundnar” bókmenntir því myndir eru notaðar til að koma frásögninni til skila en ekki hið ritaða orð eitt og sér. En að formi og efni er myndasagan svo skyld öðrum tegundum bókmennta að hún á fullt tilkall til að eiga heima innan þess hugtaks, rétt eins og ljóð, leikrit og jafnvel matreiðslu- og handbækur.

En ég geri ráð fyrir að orðið “bókmenntir” sé hér notað í þrengri merkingu, ekki um bækur sem slíkar heldur “merkilegar” bókmenntir eða fagurbókmenntir.

Sú skoðun virðist ríkjandi að sögur sagðar í gegnum myndir séu óæðri þeim sem eru á ritmáli. Myndasaga er mun fljótlegri aflestrar en texti sem spannar jafnmargar síður og því er talið að myndasagan geti hvorki verið jafn andlega krefjandi og “alvöru” bók né jafn innihaldsrík.

Á Íslandi (og víðast annars staðar) höfðar nær allt framboð myndasagna til barna og unglinga. Það er því kannski engin furða að flestir telji myndasögur hreinlega ekki samboðnar fullorðnu fólki.

En myndasögur hafa upp á mun meira að bjóða en talandi dýr og ofurhetjur í litríkum nærklæðum og ýmsar sögur má hiklaust flokka með því sem best gerist í sanmtímabókmenntum (til dæmis From Hell eftir Alan Moore). Þó skulum við ekki gera lítið úr talandi dýrum og ofurhetjum því Maus (sem fékk Pulitzer-verðlaunin) fjallar um talandi dýr og ofurhetjusögurnar The Dark Knight Returns og Watchmen urðu til að vekja marga til vitundar um það að myndasdögur væru ekki bara fyrir börn.