Mikil umræða hefur verið í samfélaginu upp á síðkastið um nauðganir. Lögreglan og konurnar á Stígamótum virðast þó ekki telja að um aukningu sé heldur sé þetta sterkar konur sem þora að kæra og leita sér hjálpar.

Nú langar mig að segja ykkur mína sögu. Það eiga sjálfsagt eftir að vera skiptar skoðanir á því hvort það sem henti mig hafi í raun verið kynferðislegt ofbeldi eða hvort ég hafi ekki bara skipt um skoðun af því ég sá eftir þessu.

Fyrst smá forsaga til að skýra hugarfar mitt.
Þegar ég var 6 ára var ég misnotuð af frænda mínum. Mamma vissi að hann hefði látið mig horfa á barnaklám með sér en segir mér að á þeim tíma hafi slíkt ekki verið það illa séð. Hún var 26 þá og fékk þau ráð að vera ekki að segja frá þessu þar sem þetta hefði líka hent dóttur mannsins og ef þetta væri uppspuni eða bara saklaust grín þá væri hún að taka dótturina af manninum.

Ég er ekki að reyna að réttlæta það sem mamma gerði, ég skil ekki af hverju hún sagði engum þetta sem eitthvað gat í þessu gert. Ég veit það að þetta var ekki það eina sem maðurinn gerði mér þótt ég muni ekki heilar minningar, meira tilfinningin. En meðal þess sem ég man er að hann lét mig og dóttur sína herma eftir klámmynd, allsberar og hann horfði á. Ég veit það núna og hef vitað lengi að þessi maður misnotaði dóttur sína þar til hún var 12 ára, en þá sagði hún frá og maðurinn var kærður.

Þegar ég var í 6. og 7. bekk fór þetta að angra mig verulega, ég fattaði að þetta hafði ekki verið eðlilegt og mér fór að líða illa. Fór að hata sjálfa mig. Í 8. bekk var ég send út á land að búa hjá skyldfólki mínu því mamma var veik. Þá fór ég að þrá kynlíf, en það sem ég vildi í raun var ást. Mér fannst enginn elska mig. Ég fór á netið að tala við stráka, við skiptumst á símanúmerum og töluðumst í síma. Ég klæmdist við þessa stráka og oft hringdu þeir bara til þess að rúnka sér yfir mér að segja þeim klámsögur eða þykjast rúnka mér. Mér leið ekki vel með þetta innst inni, ég fékk sting í hjartað en samt fann ég fyrir að einhver vildi mig, að ég skipti máli fyrir einhvern.

Svo kom að því, ég kynntist 26 ára manni á netinu. Ég var á þeim tíma frekar nýorðin 14 ára. Við töluðumst lengi í síma og laug hann að fjölskyldu minni að hann væri yngri, enda hefði enginn samþykkt að ég væri að tala við þetta eldri mann. Svo ákváðum við í sameiningu að hann kæmi út á land yfir helgi og ég yrði hjá honum. Ég vissi alveg að þetta þýddi kynlíf og ég vildi það… Eins ógeðslegt og mér finnst að segja það núna…

Ég laug að mömmu að ég yrði hjá vinkonu minni og fór til hans á hótelið. Þar tók við versta helgi sem ég hef upplifað og ég hef upplifað þær nokkrar.
Í stuttu máli, hann notaði mig eins og uppblásna dúkku, hann átti við mig kynmök, lét mig gefa honum munnmök og fleira. Mér leið illa á meðan en samt vel, ég bjó til vellíðan, einhver vildi mig loksins, ég var elskuð og metin af einhverjum. Einnig var ég með kynlíf á heilanum sem er algengt hjá konum sem eru misnotaðar sem börn.

Aðra nóttina gat ég ekki sofið, mér fannst ég ógeðsleg, mér leið hörmulega en ég þorði ekki að fara, ég hafði lofað þessum eldri manni kynmök, hann hafði sagt að sér þætti vænt um mig, átti ég svo bara að fara? Auðvitað, en ég sannfærði mig um að vera um kyrrt.

Til að lýsa betur hvernig mér leið ætla ég að segja frá einu sem gerðist þessa nótt. Hann lá þarna sofandi og ég við hliðina, klesst upp við vegginn svo hann snerti mig ekki. Hann snéri sér snöggt í svefni og ýtti mér upp að veggnum. Nefið á mér beyglaðist við vegginn (þetta má sjá enn á nefinu mínu, það er smá skakkt) þetta var geggjað vont en ég gaf ekki frá mér múkk. Ég þorði því ekki.

Svo endaði helgin og ég fór heim. Mamma hringdi í lögregluna því hún hafði komist að því hvað hafði gerst, hvernig veit ég ekki. Ég var í þvílíkri afneitun á þessu stigi.

Ég var send á spítala þar sem var gert rape kit, ég var dofin en meðan ég sat þarna með einni hjúkkunni og beið eftir lækninum áttaði ég mig á hvað hafði gerst, maðurinn hafði notfært sér barnaskap minn og lélegt andlegt ástand mitt. En nei, ég skildi ekki leyfa mér að viðurkenna það. Í viðtölum við lögreglu sagði ég að þetta hefði allt verið með mínum vilja. Og þótt ég hefði sagt annað hefði lítið verið hægt að gera, ég hafði oft sent manninum póst þar sem ég talaði um að ég vildi eiga við hann mök.

Ég var orðin 14 ára, það er lykilorðið, ég átti að vita hvað ég var að gera og hafa vit fyrir mér. Þetta var fullkomlega löglegt athæfi…

Það er kannski það sem hefur farið verst með mig, mér líður hörmulega með þetta en lögin samþykkja ekki að mér megi líða illa. Af hverju ætti mér að líða illa, ég átti að hafa vitið, ég sagði já.

Sem sagt, það var ekkert gert í þessu. Mamma kærði reyndar fyrir forræðissviptingu, en ekkert kom út úr því. Maðurinn var aldrei kærður fyrir eitt né neitt.

Ef þú hefur lesið þetta í gegn vil ég biðja þig um að vera ekki mjög vond/ur við mig, ég er viðkvæm fyrir þessu þótt ég sé orðin 23 ára. Hluti af mínu uppgjöri við þetta er að reyna að fá lögunum breytt, löglegan kynferðisaldur hækkaðann eða þá aldurstengdann þannig að svo mikill aldursmunur sem skapar valdaójafnvægi sé bannaður.

Hugsaðu aðeins, ef ég væri litla frænka þín eða dóttir þín. Finndist þér þetta þá í lagi?

Ef þú vilt hjálpa mér að berjast sendu þá þínum þingmanni tölvupóst, þú mátt nota mína sögu sem dæmi ef þú vilt.

Takk fyrir.