Hass, spýtt og amfetamín.

Ég sat einn inn á strætóstoppistöðinni á Hlemmi, og var að bíða eftir strætó. Það var grenjandi rigning og skít kalt og klukkan var að ganga ellefu. Ég var að koma úr vinnunni. Ég vinn í Spútnik, og þar er alveg ágætt að vera. Allavega skárra en að vinna með pabba í Blómabúðinni. Jæja loksin, þarna kom leið númer 115. Ég steig inn í vagninn og settist hjá gamalli konu sem var eitthvað að reyna að tala við mig. Hún talaði og talaði alla leiðina um það hvernig allt hefði verið þegar hún var lítil í sveit. Það var dálítið athyglisvert en svo þegar upp í Grafarvog var komið þá ýtti ég á stans rofann, sagði bless við kellinguna og gekk út. Þegar ég var búinn að ganga þónokkuð spöl þá heyrði ég kallað í fjaska.
„Bíddu Baldur, bíddu.“
Þetta var Diðrik sem var að kalla. Ég stoppaði og snéri mér við.
„Blessaður, hvernig hefurðu það,“ sagði Diðrik.
„Ég hef það bara fínt.“
„Á að skreppa til Gunnu í kvöld?“ spurði Diðrik
„Æi, ég veit það ekki, kannski, en þú?“
„Já þokkalega, hei þú kemur, það verður geðveikt stuð, fullt að gellum maður“
„Já já, ætli maður verði bara ekki að skella sér, en þekkirðu nokkuð einhvern sem getur reddað mér, þú veist?“
„Spurðu Danna hann þekkir fullt af fólki.“
„Ok, geri það, við sjáumst þá bara í partýinu, bæjó.“
Við gengum hvor í sína áttina og héldum heim á leið. Þegar ég var kominn heim þá hringdi ég í Danna. Hann gaf mér símanúmer hjá dópsala. Ég hringdi í hann og hann bauð mér hass, spýtt og amfetamín á sanngjörnu verði. Í partýinu var geggjað stuð og fullt af glæsilegum píum. Sérstaklega ein sem heitir Nína. Hún er 18 ára alveg eins og ég og ekki bara það. Hún er með ljóst sítt hár, tindrandi ljósblá augu, dálítið mjó og c.a. 160cm há. Ég bauð henni upp á stöffið sem ég var með. Síðan þá fórum við upp í eitthvað herbergi sem var þarna á staðnum. Við stukkum upp í rúmið og byrjum að klæmast. En ekki leið á löngu er ég var kominn inn í hana. Ég fann vellíðunarstrauma flæða um líkamann á mér. Við vorum dálítið dópuð en vissum samt hvað við vorum að gera. Þetta var besta stund ævi minnar.
Daginn eftir þá vaknaði ég einn inn í þessu svokallaða herbergi. Ég fór út og út í sjoppu. Þar hitti ég Diðrik og Danna. Þeir voru að reykja fyrir utan.
„Blessaðir piltar,“ sagði ég.
„Blessaður Baldur, það er mikið að þú lætur sjá þig. Hvar hefurðu verið? Komstu ekki í partýið til Gunnu í gær?“
„Jú ég kom þangað. En ég fór upp á Nínu og eitthvað.“
„Upp á Nínu! Fjandinn hafi það, hvernig fórstu að því?“
„Æi, það man ég ekki, en ég bauð henni upp á hass, spýtt og amfetamín“
„Ertu alveg snar klikk?“
„Nei, nei ekkert svo.“
Ég gekk inn í sjoppuna og bað um einn pakka af sígarettum og fimm vindla. Svo gekk ég út og yrti ekki á strákana. Ég gekk heim til Nínu og vonaði að hún vildi tala við mig. Þegar þangað var komið þá bankaði ég á útidyrnar og Nína kom til dyra ýklætt svörtum g- streng, brjóstahaldara og gegnsæjum slopp.
„Hæ, hvernig hefurðu það?“ spurði ég eins og einhver hálfviti.
„Ég hef það bara fínt, en komdu inn fyrir ég var á leiðinni í sturtu,“ sagði hún.
Hún fylgdi mér inn og spurði mig hvort ég vildi koma með henni í sturtu. Ég játaði því og byrjaði að klæða mig úr fötunum. Ég gekk til hennar og inn í sturtuna. Ég var löngu kominn með „bóner.“ Inni í þessum littla sturtuklefa endurtókst ástarsenan frá því kvöldið áður. Þegar við vorum búin að fá nóg og ég var búinn að doka við í smástund þá þurfti ég að fara heim. Þegar ég var kominn að útidyrunum þá opnuðust þær skyndilega og einhver karl stóð í dyrunum.
„Halló, halló, hver ert þú?“ spurði karlinn.
„Ég er bara vinur hennar Nínu,“ sagði ég.
„Nú jæja, og heitir vinurinn svo ekkert.“
„Ég heiti, ég heiti Baldur.“
„Hverra manna ert þú, Baldur.“
„Ég er sonur Guðmundar og Rósu. En ég má ekki vera að því að tala við þig núna af því að ég þarf að drífa mig heim.“
„Jæja, allt í lagi, við sjáumst þá vonandi bara seinna. Vertu blessaður.“
„Bless.“
Ég gekk bara rólega heim til mín þó svo að ég hafi sagt við karlinn sem ég held að hafi verið faðir Nínu að ég væri að drífa mig heim, og sem betur fer þá hitti ég engann sem ég þekkti á leiðinni heim. Þegar heim í hlað var komið þá fór ég upp í herbergið mitt og kveikti á Rammstein í græjunum og kveikti mér svo í sígó. Ég var dálítið syfjaður og þegar ég var búinn með rettuna þá lagðist ég á koddann minn og sofnaði samstundis. En eftir nokkra klukkutíma svefn þá heyrði ég í gömlu skruggunni öskra eitthvað á mig. Ég fór fram og þar voru Danni og Diðrik.
„Hæ,“ sagði ég.
„Nei, halló. Ekki varstu sofandi á þessum tíma sólarhrings?“
„Jú það er víst“
„Komdu út maður.“
„Allt í lagi.“
Ég fór með þeim út og þeir drógu mig með sér út í sjoppu og þar fékk ég mér hamborgara, franskar og kók. Á meðan ég var að borða þá sagði ég þeim frá Nínu og hvað við höfum verið að gera. Þeir voru dálítið öfundsjúkir og sögðu að ég væri algjör happagrís. Svo hættum við bara að tala um mig og fórum að tala um hvort einhver af okkur vissi hvort að einhver væri með partý í kvöld. Ég sagði þeim að einhver frændi Nínu sem á heima í Reykjavík væri með eitthvað partý. Nína var búinn að segja mér hvar hann ætti heima og hún sagðist ætla þangað þetta kvöld. Þannig að við drifum okkur þangað í strætó og við fengum einhvern gaur til að fara í ríkið fyrir okkur svo að við hefðum eitthvað til að drekka. Þegar við vorum kominn á staðinn var fjörið rétt að byrja og við drukkum búsið og neyttum dóp. Ég var ekkert búinn að sjá Nínu neitt svo að ég fór að spyrja um hana. En enginn sagðist vita hver hún væri eða hvar hún var. Ég gekk inn í svefnherbergi sem var þarna, og viti menn þarna var Nína að hamast í bólinu með einhverjum tuttugu ára gömlum gaur.
„Djöfull skal ég drepa þig,“ öskraði ég.
„Baldur! Hvað ertu að gera hér?“
„Nú skemmta mér en ekki hvað? Helvítis tíkin þín.“
Ég fór út og skellti á eftir mér. Ég var að hugsa um að fremja sjálfsmorð. En hvernig? Ég gekk bara út úr húsinu og hélt mína leið. Ég sá kaðall inn í bíl sem var opinn. Ég opnaði bílinn, tók kaðalinn og batt svokallaðann hengingarhnút á hann. Svo fór ég aftur inn í húsið, tók koll, fór með hann inn á baðherbergi og inn í sturtuna og svo batt ég kaðalinn upp í sturtunni. Ég steig upp á kollinn og setti kaðalinn utan um hálsinn.
„Ég ætla að hengja mig.“ Öskraði ég af ofur öflum.
Enginn kom svo að ég byrjaði að reyna sparka kollinum undan mér. Mér tókst það svo að núna er ég dauður. Ég veit að fjölskyldan mín á eftir að sakna mín og þeim á eftir að bregða mikið í brún þegar þeir frétta að ég er dáinn. Varðandi Nínu þá jafnaði hún sig aldrei, því að hún fattaði hvað hún hefði gert og nokkrum dögum seinna þá tók hún inn of stórann skammt. Þannig að við sitjum hér ein í helvíti og látum fara vel um okkur þar.

Baldur Guðmundsson sem er 18 ára ungur piltur lést í fyrrinótt. Dánarorsök hans er ókunn. Dvalarheimili hans var að Funafold 28 í Grafarvogi. Móðir hans heitir Rósa Ingjaldsdóttir og faðir hans heitir Guðmundur Pálsson. Útför hans verður í Grafarvogskirkju klukkan tvö í dag.




Ásgeir Magnússon