Mér finnst persónulega EKKERT spennandi við ketti !!! ;)

Spennandi? Þeir eru einfaldlega vinir manns, eiginlega bara börnin manns. Maður sér um þá og þeir elska mann í staðinn, og þeir fara aldrei í fýlu, rífa aldrei kjaft, fara aldrei á gelgjuna og ljúga aldrei eins og mannafkvæmi. :)

Ég tel að ástæðan fyrir því að mér og öðrum finnst vænt um ketti sé sú sama og okkur finnst vænt um lítil börn.

aha mér finnst kettir heldur ekkert sérstök dýr … aldrei fundist það :S nema það er kannski þægilegra að þau hugsa sjálf um “að losa úrgang” (fara skýta og pissa s.s.) en hjá hundum þarf maður að fara út með þá 3 á dag… líka á Íslandi í rigningunni :(

Ég persónulega get alveg skilið að fólk fíli ketti betur en hunda, þótt að ég sé meiri hunda maður í mér. Þeir eru einfaldlega ekki eins tímafrekir og hundar, geta mikið meira séð um sig sjálfir.
Mér t.d. langar rosalega í hund, en hef bara ekki tíma í að sjá almennilega um hann. Félagi minn sem að á kött segir að það sé voða einfalt að sjá um ketti, bara passa að gefa þeim að éta, leyfa þeim að spóka sig aðeins úti þega þeir vilja, og síðan leyfa þeir manni kannski að klappa sér ef þeir það vilja :D

Mín fjölskylda er mikil dýrafjölskylda. Við eigum tvo ketti, sem, já fara út þegar þeim sýnist o.s.f….en þeir hafa báðir afar mismunandi persónuleika. Annar þeirra er svona köttur sem er ekki til í að gera mikið sjálfur. Ef hann lendir í veseni hleypur hann yfirleitt til bróður síns sem kemur til hjálpar, svo fylgist hinn með meðan bróðir hans fær að finna fyrir því.
Annað dæmi er köttur konu sem vinnur með mér. Sá köttur er reyndar læða, um 23 ára gömul. Sem dæmi um persónuleika kemur hún fram við umrædda konu af fyllstu virðingu, nöldrar aldrei eða vekur hana á morgnanna. Þessi læða hefur ekki mikið álit á ungum börnum, enda flýr alltaf í skjól þegar hún sér ákveðna stelpu sem reynir alltaf að fanga hana og klæða hana í kjóla og eitthvað…
Svo var það eina nótt að Þessi læða vakti þessaa konu upp af værum svefni, en það gerir hún aldrei, nema hvað að hún leiðir eiganda sinn fram í forstofu þar sem útidyrahurðirnar standda galopnar, en þá var hún að láta eiganda sinn vita af því að hurðin væri opin.

Pabbi minn á hund, en hann átti líka síamskött sem dó fyrir stuttu síðan, hundurinn er svakalega skemmtilegur og gáfaður hundur, og þeim kettinum kom afar vel saman.
Frænka mín á tvo hunda og þrjá ketti, 3 hesta og ég gæti haldið endalaust áfram.

Ég hef því ágætis reynslu af báðum tegundum ( þessi frænka mín var með 5 hunda, en þeir tengjast hennar vinnu )og ég verð að segja að þó svo að kettir séu ólíkir hundum, þá er alls ekki sanngjarnt að halda því fram að þeir séu persónuleikasnauðir róbótar sem geri bara að :
A: drepa fugla
B: skíta í sandkassa
C: séu leiðinlegir og ópersónulegir
…kannski ættuð þið að umgangast fleiri dýr enn bara hunda. Ástæðan fyrir því að hundar og kettir eru mismunandi liggur í augum uppi, þetta eru aðskildar dýrategundir, og því eru aðrir þættir í hegðun þeirra sem koma af náttúrunnar hendi. Það að veiða fugla og önnur smádýr liggur í rándýrseðli kattarins, en það að veiða dýr er yfirleitt alið úr hundum mjög snemma. Við megum heldur ekki gleyma því að það er mun eldri hefð fyrir tömdum hundum en tömdum köttum, því hefur kattartegundin í raun ekki aðlagað sig eins mikið og hundar, eru þ.a.l kannski villtari þegar þeir vaksa upp, en það er að sjálfsögðu hægt að temja ketti, það þarf bara að hefjast mjög snemma.
Hundar hverfa líka fljótt aftur til náttúrunnar seu þeir skildir eftir óuppaldir, en hefðin fyrir uppeldi hunda er sem ég segi mun eldri en hefðin fyrir uppeldi katta.

Afsakið, mig langar til að draga til baka orð mín

,,…kannski ættuð þið að umgangast fleiri dýr en bara hunda"

…Ég veit að sjálfsögðu ekki hvaða dýr þið hafið umgengist svo að ég vona að þetta nái inn í tíma.

Kötturinn minn kemur og fagnar mér þegar ég kem heim. Hún kíkir þá fram á gang í blokkinni og teygir sig, svo veltir hún sér á gólfinu og vill láta leika við sig í smástund. Hún kemur líka stundum og kúrir hjá mér þegar ég er að horfa á sjónvarpið eða hún reynir að borða matinn minn eða stela einhverju af borðinu, t.d. flöskutappa eða úrinu mína, fella það niður og fara í fótbolta með það. Mér finnst bara gaman að því sem henni dettur í hug að gera.

Ég átti hund þegar ég var krakki og ég er alveg með það á hreinu að hundurinn minn var miklu gáfaðri en kötturinn minn er en hins vegar kemur á móti að kettir eru miklu sjálfstæðari, er nokkuð sama þó þeir séu einir heima, eru ekki alltaf að bögga þig til að veita sér athygli og þú þarft ekki að fara með þá út að labba hvort sem úti er 40 gráðu frost eða 40 gráðu hiti.

Útikettir eiga það til að væla um að fara út og koma inn í tíma og ótíma eða ef þeir hafa kattadyr eða glugga til að fara innum á eigandinn á hættu að fá aðra ketti í heimsókn. Síðan getur verið að kisi komi með mýs eða fugla inn og hann getur týnst, lent fyrir bíl o.s.frv. en þar sem minn er inniköttur er ég alveg laus við þetta.

Þú biður um málefnaleg og rökstudd svör en ekki verð ég var við mikinn rökstuðning hjá þér við þínar skoðanir. Ég ætla að giska á að þú hafir ekki verið mikið í kringum kisur þar sem fólk hænist að köttum (og eins hundum) í flestum tilfellum þegar verið er mikið í kringum þessi dýr.

Kettir hafa einstaka og merkilega persónuleika og engir kettir eru eins frekar en við mennirnir. Kettir eru einnig mjög hændir að sínum húsbónda og það er ekki nema ein manneskja á heimilinu. Það þarf ekki að sinna kisunni eins mikið og hundinum og sættir kisa sig vel við gott knús og kannski að fá að sofa til fóta hjá eiganda sínum. Hægt er að kenna kisum trix en það tekur lengri tíma heldur en hundum þar sem kettir eru meira “náttúrulegir” og ekki búið að drepa niður allt sjálfstæði og rándýrið í þeim.

Ég hef aldrei átt kött sem hefur drepið vegna þess að honum hefur fundist það beint gaman heldur er kötturinn að þakka fyrir að eigandi hans gefur honum að éta og sér honum fyrir mannlegri snertingu og nálægð.

Ekki er möguleiki að líkja köttum og hundum saman eins og margir hundaeigendur freistast til að gera einhverra hluta vegna. Eina sem er líkt með þessum tveimur tegundum eru fjórar lappir og trýni. Ég hef engan áhuga á að stjórna kisunum mínum og þegar þær vilja knús þá fá þær það og ef þær vilja leika þá fá þær það einnig.

Ég veit eiginlega ekki hvað ég á að segja meira nema að ég er með tvær kisur, eina tík og 300 l fiskabúr og eru kisurnar í mínu uppáhaldi þótt mér þyki auðvitað mjög vænt um tíkina mína. Hún Matthildur sem er 10 ára í maí hefur fylgt mér í gegnum sætt og súrt, þrjár sambúðir, barn ofl. og alltaf stendur hún við hlið mér og bregst mér aldrei. Hún heldur ekki fram hjá mér, hún beitir mig ekki ofbeldi, hún nöldrar ekki í mér og er bara í alla staði fyrirmyndar sambýliskona. Hún heldur mér félagsskap þegar ég er einmana og grætur með mér þegar ég græt. Matthildur er besta vinkona sem ég hef nokkurn tímann eignast og ég myndi vaða eld og brennistein fyrir hana án þess að huxa mig um.

Meira er raunar ekki hægt að segja við þessu þar sem ég þarf ekki að réttlæta kattaeign mína fyrir öðrum þó ég hafi svarað þessum pósti þar sem þetta er í fyrsta skipti sem sendur er inn póstur þar sem kattaeigendur eru ekki troðnir niður í svaðið og kann ég þakkir fyrir það.

Ef þú vilt prófa að eiga kött þá ættir þú hiklaust að gera það þar sem kisurnar mínar eru huge félagsskapur fyrir hundinn og þau leika sér saman alla daga.

Með kveðju,
IceCat

Ég held að þessi hafi verið vel svarað hér að ofan, en mig langar þó líka að leggja orð í belg.
Ég hef átt hunda .. ég elska hunda :) Og ég á kött, og ég elska þá líka, en þessi dýr eru bara svo gerólík að það er ekki hægt að bera þau saman eða metast um hvort er betra.

Kettir eru sjálfstæðir, miklir persónuleikar með sína sérvisku og þessháttar.
Þeir eru forvitnir, skoða mikið, og það sem mér finnst best við þá er sjálfstæðið í þeim. Það er ekkert hægt að stjórna þeim eins og hægt er með hunda.
Vissulega sakar það ekki að það þarf ekki að fara með þá út að labba, ég hleypi minni út á svalir þar sem hún liggur og skoðar heiminn, og svo kemur hún inn aftur. Hún fer ekki í “drápsferðir”, þó svo að oft þegar kettir drepa fugla og mýs þá færa þeir eigendunum sínum stundum bráðina, þeirra leið til að leggja sitt af mörkum í búið.
Einnig má ekki gleyma að kettir voru þarfaþing fyrir einhverjum árum, héldu heimilinum músalausum, og eru enn þarfaþing á ýmsum sveitabæjum þar sem mýs eru vandamál.

Ég er þó ekki hlynnt lausagöngu katta í þéttbýli, þeir vita ekki að sandkassar séu ekki fyrir þá að míga í, og það er oft ekið yfir þá. Þessvegna vil ég að kettir séu innikettir, sem skaðar þá ekki neitt ef þeir þekkja ekki annað.

Kettir eru frábærir, en ekki fyrir alla, alveg eins og hundar eru ekki fyrir alla, fólk hefur bara mismunandi smekk :)

Kötturinn minn kemur bara þegar ég kalla á nafn hans ef ég kalla einhvað annað nafn þá lítur hann ekki við.
Og hann hlustar eiginlega bara á mig kannski hann þekki röddina mína. Mér þykir betra að vera með kött vegna þess að maður þarf ekki að fara út að labba með köttinn en ef maður er í göngu túr þá eltir hún man fram og til baka.

Köttur getur séð um sig sjálfur nánast

Hundur mér hefur alltaf fundist Hundar vera heimskir ég er ekki að segja að kettir séu Gáfaðir

Ég hef alltaf fílað ketti betur en þetta er bara mín skoðuðn

Ég biðst fyrirgefningar á því að svarið sem þú sendir mér er horfið auk þess öll undirsvör undir því…mín mistök og ekki gerð viljandi :-/

Málið er bara að kettir henta fyrir sumt fólk og hundar fyrir sumt fólk. Þetta fer algerlega eftir því eftir hverju þú ert að leita að í fari gæludýrsins þíns.

IceCat

Því miður hef ég ekki átt kött né hund þó að ég hafi umgengist báðar tegundir eftir megni. Eins og margir hafa bent á er virkilega erfitt að bera þessar tvær tegundir saman því þróun þeirra hefur verið gerólík.

Mín skoðun er þó að mig langar frekar að fá mér kött þegar ég flyt að heiman (mamma er með ofnæmi *snökt*). Þessi dýr eru falleg, hafa mikin persónuleika, þarfnast ekki mikilla umhirðu og eru umfram allt sjálfstæð.
Þó svo að mér finnist hundar fín dýr þá verður það bara að segjast að þeir passa ekki við minn persónuleika. Ef ég nenni ekki út þá nenni ég því ekki og svo virka þeir of orkumiklir á mig (svo ekki sé talað um að þær einu tvær tegundir sem ég mundi vilja eru stórar og þurfa mikla athygli+hreyfingu). Einnig finnst mér að hundaeigendur séu oft í vandræðum með hundana sína þegar þeir vilja fara erlendis eða jafnvel bara í sumarfrí. Ég get örugglega dílað við fjölskyldu mína, nágranna eða vini um að fóðra kött án vandræða ef ég fer verð ekki heima. :)

Þetta er eitthvað sem engin niðurstaða mun komast á. Summir vilja hafa líf og fjör í kringum sig, aðrir vilja hafa hlutina rólega. Enn aðrir vilja hafa hlutina einfalda (og fá sér líklegast fiska ;)) og þar fram eftir götunum. Öll dýr hafa sína kosti og galla, rétt eins og við, mannfólkið.

Og bara svo ég kommenti á þín skrif Eagle, þá er ekki svo ýkja flókið að sjá í hvernig skapi kettir eru. Kettir hafa alls ekki minni “orðaforða”, hann er bara mun minna áberandi ef maður skilur ekki köttinn.
Og einnig vilja neita því að kettir þekki ekki eiganda sinn. Það er flestum stærri dýrum lífsnauðsynlegt að þekkja sitt nánasta umhverfi til að koma í veg fyrir óþörf átök meðal annars. Hins vegar er það satt að kettir lifa ekki eins og hunda, í hópum, það er að segja, og eru þess vegna ekki jafn háðir eigendum sínum. En eins og margir hafa lýst af eigin reynslu, er ekki satt að þeim [köttunum] sé nákvæmlega sama um sinn eiganda.

Verð svo að bæta við að fullorðnir kettir heilla mig mun meira heldur en kettlingar. Miao! =^.^=

kötturinn minn er frábær hann kann að setjast og leggjast og hoppa í gegnum eldhring

Ég er ekki alveg ánægð með rökin þín!

Ég er persónulega meira hunda manneskja en hef átt 3 ketti áður og hund.
Og mér finnst kettir bara bestu grey! Geta verið bara virkilega skemmtilegur persónleiki.. t.d var alveg frábært að sjá hvað voffinn minn og kisan voru góðir vinir! Hún gaut í hundakörfuna!
Ein kisan mín var voða mikið fyrir að leika sér að vatnskrananum og kipti sér ekki upp við þótt að litlir krakkar bögluðust með hana.

Kettir geta verið góður félagskapur og engir 2 eru eins!
Aftur á móti eru hundur og kettir svo við berum þá saman ekki það sama!

Hundar eru oftast undirgefnir og kannski bara það vittlausir að hlíða okkur=) kettir eru meira sjálfstæðir og láta ekki okkur mannfólkið valta alveg yfir sig!

Ég er svo orðin þreytt á þessum skíta rökum, hvernig væri að setja bara lok yfir sandkassa þegar þeir eru ekki í notkun? Heldur líka sandinum hreinum frá öllu öðru.
Að þeir veiða fugla er reyndar mjög sorglegt, svona er bara eðli þeirra, komumst ekki frá því.
Ég held að engin sem hefur átt kött myndi rakka þá niður fyrir að hafa engan persónleika því það er einfaldlega ekki rétt!

jæja það er t.d. þeireru kelnir, sætir, koma manni alltaf í gott skap, mjúkir og ÞAÐ ER GOTT AÐ KÚRA MEÐ ÞÁ!!!!!!!

Kötturinn minn er nú ekki svona leiðinlegur. Hún er orðin fullorðin en hún lætur enn eins og kettlingur. Kettir eru ekki alltaf svona. Maður þarf bara að leika við þá annað slagið. Annars getur maður alveg séð hvort kettir eru glaðir eða leiðir ef maður þekkir þá. Ég sé t.d. alltaf hvort kötturinn minn er til í að kúra eða leika sér. Það er líka hægt að venja ketti vel. Hundar eru alltaf að sníkja mat af manni en það er hægt að kenna köttum að gera það ekki með því að skvetta á þá vatni.

nákvamlega ekkert,,,,skíta dýr sem migur út um allt…

hver er tilgangurinn að eiga eikkurn hellítis útikött sem þú sérð aldrei ha nei þesasi dýr sökka