Jæja hér er þá 5. kafli Mistery's Revenge og spennan eykst í hamsmóði og ekki einn heldur fleiri. Þetta verður svona framhald af 4. kafla þar sem ég þurfti að skipta 4. og 5. niður í 2 hluta. Nú magnast spennan hjá Svavari, já m.a. þá vil ég reyna að fara að senda þessa kafla inn sem greinar (hef reynt það einu sinni, var ekki samþykkt) svo ef einhver stjórnandi er að lesa þetta þá láta mig vita hvort hann samþykki þetta sem grein svo ég geti sent, en annars þeir sem finnst þetta góða saga þá senda pm á sillymoo, stjórnanda og biðja um greinar um þetta, og munið lesendur að commenta niðri því nú færist fjör í leikana og fínt að fá að vita hvernig þetta er, þakka þessum þarna seinasta í 4. kafla sem commentaði (eini sem hefur commentað!!?!?!?!?) man ekki hvað hann heitir en takk.

————————————————-

The Mistery's Revenge of Golgendor, 5. kafli Thundershock (frh.)

Svavar labbaði á eftir Grimrep inn í steinhúsið. Hann gat séð innanfrá að húsið var mjög gamalt og hafði bitið í tímans tönn, Það var hola í einum af veggnum einsog eldstæði þó enginn búnaður fyrir neitt þannig lagað væri til staðar. Svavar og Grimrep stóðu inní stóru herbergi með gömlu trégólfi, aðeins tværi hurðir voru sjánlegar, ein út og ein í eitthvert annað herbergi. Grimrep gekk beint að tréborði sem stóð við enda herbergisins undir risastórum glugga. Hann tók fram stól og settist og benti síðan Svavari að setjast á móti.
Það ríkti óþægileg þögn á þessu augnabliki svo Svavar ákvað brjóta ísinn.
,,Svo ætlaru að segja mér núna um hvað allt þetta snýst?“
Grimrep leit upp á Svavar og svo á útidyrahurðina.
,,Já, ætli þú eigir ekki rétt á útskýringu, ég ætlaði að bíða eftir manni en hann hefur víst skroppið eitthvað……………já, jæja hvar ætti að byrja..”
,,Hvað með að segja mér hvað þetta er sem heldur hitanum frá hérna?“
,,Hmm..já, sjáðu til Svavar hérna í þessari lægð sem þorpið er höfum við safnað saman ógrinni af NaCH2O, efni áður óþekkt Afríkubúum, þetta efni er eðlisþyngra og þykkara en venjulegt loft svo sólargeislarnir ná ekki nema að hluta gegnum það og halda því þægilegu hitastigi, hvernig helduru annars að foreldrar þínir hafi lifað af í eyðimörkinni allan þennan tíma?”
Svavar leit á Grimrep.
,,Jú útaf hringnum, sama hring og ég gekk með í eyðimörkinni, hringurinn sem pabbi þinn gekk alltaf með.“
,,Hvað voru þau að gera í eyðimörkinni?” spurði Svavar þá allt í einu og leit á Grimrep.
,,Sko Svavar, hvað ef ég segði þér að foreldrar þínir voru…öðruvísi.“
,,Hvað meinaru?” spurði Svavar
,,Svavar, foreldrar þínir voru galdramenn.“
,,Galdramenn!? bíddu….hvað meinaru með ”voru“?”
,,Svavar, foreldrar þínir eru dánir.“
,,Dánir?! Þú sagðir að þau mynda hitta mig seinna!” sagði Svavar með grátkverk í stöfnunum.
,,Það var ekki tími til að útskýra það þá, Svavar, foreldrar þínir voru galdramenn og hafa verið það lengi. Þau voru send hingað af galdramálaráðuneytinu til þess að rannsaka eitthvað en það reyndist erfiðara en þau héldu, á endanum voru þau svikin og drepin. Við höfðum frétt af svikunum en komum ekki í tækri tíð til að bjarga þeim, svo ég dreif mig hingað til að ná í þig áður en þeir næðu þér og dræpu þig líka.“
,,Af hverju ættu þeir að vilja drepa mig?!” Svavar var að bresta í hágrát.
,,Jú sjáðu til Svavar, allir galdramenn eru skráðir, rétt einsog venjulegt fólk hefur kennitölur en merkin sem foreldrar ykkar þekktust á voru tekin burt fyrir löngu vegna þess að þau unnu gegn hinu illa og ef þau hefðu merki á skrá þá væri auðveldara að finna þau en allt!“
,,En ég kem ekkert þarna inní!?” æpti svavar vitstola af bræði.
,,Jú Svavar, þú kemur ákkúrat þarna inní. Með því að hafa stundað galdra svona lengi þá hefuru einhvernveginn svindlað á kerfinu, þó það sé ekki óalgengt því að svona verður flest venjulegt fólk að galdramönnum, en með þessu þá skapaðiru þitt eigið galdramanns einkenni í galdraheiminn…“
,,Svo þú ert að segja að þeir hafi fundið foreldra mína útaf mér?!”
,,Það er það sem við höldum. Þess vegna héldu foreldrar þínir þessu leyndu fyrir þér, um að þú værir galdramaður, þau vildu ekki að þú þyrftir að lifa í leynd einsog þau."
Svavar horfði á grátskverkinn sinn, eymdarfullur af volæði. Hann horfði útum gluggan á allt sem snérist kringum hann samt sá hann ekki neitt nema tréin í fjarska, þá tók hann sig til og raulaði vísu fyrir munni sér, gamlan ellismell sem foreldrar hans voru vanir að syngja:

Ó Svavar, ekki gráta ó Svavar ekki vera kreizý,
Ó meyzí, meyzí,
Þú kemur mér í stuð, glans og gaman, gaman fjö/ur
Segðu mér er komið er heim að gili, þili, þjalasmiði.

Trommur og Bongós, stórt og hjúmongós,
Heljarinnar spaghettí, spottþjétti,
þú klæðir mér í samfesting og kallar mig karlpening,
og biður svo um pening.

Furur og birki, snæbirki, þakið snæ
Með vasaklút í pokahorninu, og poka meðal annars
Engjaþykkni engjaþykkni, fitty rugbrauð með
Nú stillum við radarinn á 4,66, 66°Norður,
flíspeysum einsog forrrrrrðanæringu.
Glúkósi, takk fyrir mig.

————————————————-

Já takk fyrir, þetta var 5. kaflinn, endilega skrifið comment